ความซื่อสัตย์กับนักเดินทาง

 วันหนึ่ง ขณะที่นักเดินทางหนุ่มกำลังเดินเรือข้ามทะเลสาบอยู่นั้น เขาก็ได้พบกับหญิงรูปงามคนหนึ่งยืนอยู่คนเดียวบนเกาะกลางทะเล เขาจึงถามว่าเธอเป็นใคร เธอตอบกลับมาว่า "ฉันคือความซื่อสัตย์" ชายหนุ่มจึงถามต่อด้วยความสงสัยว่า "แล้วเหตุใด เธอจึงมาอยู่อย่างโดดเดี่ยวในที่ที่ไม่มีใครเช่นนี้เล่า" หญิงสาวตอบว่า "เดิมทีฉันก็อยู่กับมนุษย์ทุกคนนั่นแหละ แต่ตอนนี้พวกเขาได้เลือกความไม่ซื่อสัตย์เข้ามาแทนที่ฉันแล้ว ฉันจึงต้องมาอยู่คนเดียวเช่นนี้"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

เมื่อปล่อยให้ความไม่ซื่อสัตย์เข้ามาแทนที่แล้ว ก็ยากที่จะมีความซื่อสัตย์ได้อย่างเดิม