มีช้างตัวหนึ่งเที่ยวเดินเอางวงดึงกิ่งไม้และใบไม้มาเหยียบย่ำ แล้วใช้แรงอันมหาศาลโยกต้นไม้ไปมาจนต้นไม้ใหญ่น้อยหักโค่นลงตลอดสองข้างทางที่มันเดินผ่าน

        พอมันเดินมาถึงต้นไม้ต้นหนึ่ง ซึ่งพ่อนกและแม่นกกำลังช่วยกันเลี้ยงดูลูกในรัง...มันใช้งวงรัดและโยกต้นไม้ต้นนี้จนลูกนกตกลงมาตายทั้งรัง โดยไม่ฟังเสียงอ้อนวอนของพ่อนกและแม่นกเลย

        พอมันเดินผ่านต้นไม้ซึ่งมีฝูงผึ้งฝูงหนึ่งทำรังอยู่...มันก็ใช้งวงดึงรังผึ้งมาเพื่อจะเหยียบย่ำ

        ทันใดนั้นเองฝูงผึ้งจำนวนนับร้อยก็กรูกันเข้าต่อยที่ตาของช้างพร้อม ๆ กันจนตาบอด  ช้างเกเรเดินโซซัดโซเซไปมาอย่างน่าสงสาร...

        แต่ฝูงเม่นซึ่งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดร่วมใจกันลงโทษช้างใจร้ายโดยพากันสลัดขนทิ่มแทงหนังช้างซ้ำเข้าไปอีกจนช้างตาบอดได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสมัน เดินสะเปะสะปะไปตลอดทางจนกระทั้งตกหน้าผาตาย

 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว