เต่ากับเป็ด

 ใครๆ ก็รู้ว่า เต่าเป็นสัตว์ที่แบกบ้านไว้บนหลัง ไม่ว่ามันจะพยายามอย่างหนักเพียงใด มันก็ทิ้งบ้านของมันไปไม่ได้ เล่ากันว่าเทพเจ้าจูปิเตอร์ลงโทษให้มันเป็นเช่นนี้ เพราะมันเป็นสัตว์ที่เกียจคร้านอยากอยู่กับบ้านจนไม่ได้ไปงานวิวาห์ของเทพเจ้าจูปิเตอร์  ถึงแม้ว่ามันจะได้รับเชิญเป็นพิเศษก็ตาม

          หลังจากนั้นอีกหลายปี เจ้าเต่าก็เริ่มอธิษฐานให้มันได้ไปงานวิวาห์ในครั้งนั้น เมื่อมันเห็นฝูงนกบินไปมาอย่างร่าเริง อีกทั้งกระต่ายป่า กระรอก รวมถึงสัตว์อื่นๆ ก็โลดแล่นอย่างแคล่วคล่องว่องไวด้วยความกระตือรือร้นที่จะได้เห็นทุกสรรพสิ่งที่พึงได้เห็น เจ้าเต่าจึงรู้สึกเศร้าสลดหดหู่ใจยิ่งนัก มันก็อยากเห็นโลกกว้างเหมือนกัน ทว่ามันมีบ้านอยู่บนหลังของมัน ทั้งยังมีขาอันแสนสั้นจนยากจะพามันไปไหนต่อไหน

           วันหนึ่งมันได้พบเป็ดคู่หนึ่ง และเล่าให้พวกเป็ดฟังถึงปัญหาทั้งมวลที่มันต้องเจอ

       "พวกเราช่วยให้ท่านเห็นโลกกว้างได้" เป็ดกล่าว "แค่งับไม้ท่อนนี้ไว้ แล้วพวกเราก็จะพาท่านลอยขึ้นไปบนอากาศ ซึ่งท่านจะมองเห็นภูมิประเทศทั้งหมด แต่จงอยู่เงียบๆ ไว้นะ มิฉะนั้นท่านจะต้องเสียใจ"

       เจ้าเต่าได้ฟังก็สุดแสนจะยินดี มันงับไม้ท่อนไว้แน่นด้วยฟันของมัน แล้วเป็ดสองตัวก็ช่วยกันยกไม้ตัวละด้าน พร้อมกับร่อนขึ้นไปยังก้อนเมฆ

       และแล้วก็มีอีกาตัวหนึ่งบินผ่านมา มันประหลาดใจเหลือประมาณเมื่อได้เห็นภาพแปลกๆ และร้องว่า "นี่ต้องเป็นราชาเต่าแน่ๆ!"

         "อ้าว แน่สิ..." เจ้าเต่าเริ่มเอ่ยปาก

        ทว่าทันทีที่มันอ้าปากเพื่อเอ่ยคำโง่งมเหล่านี้ออกมา มันก็หลุดจากไม้แท่งนั้นแล้วร่วงลงสู่พื้นดิน ก่อนที่ร่างของมันจะแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเมื่อกระทบก้อนหิน

 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความอยากรู้อยากเห็นและหยิ่งทะนงมักนำไปสู่ความหายนะ