ดอกกุหลาบกับผีเสื้อ

  กาลครั้งหนึ่ง ผีเสื้อเคยตกหลุมรักดอกกุหลาบแสนสวย ส่วนกุหลาบก็ตอบรับเป็นอันดี เพราะปีกผีเสื้อแพรวพราวด้วยลวดลายเป็นประกายสีทองและสีเงินเปี่ยมเสน่ห์ ดังนั้นเมื่อผีเสื้อกระพือปีกเข้ามาใกล้และบอกรักดอกกุหลาบ เธอก็เอียงอายจนหน้าแดงและตอบตกลง หลังจากที่พลอดรักกันอย่างดูดดื่มและพร่ำรำพันถึงความรักที่มั่นคงต่อกัน ผีเสื้อก็บินจากหวานใจของมันมาด้วยความอ่อนโยน

          ทว่า อนิจจา นานเหลือเกินกว่าที่มันจะกลับไปหาดอกกุหลาบ 

      "นี่น่ะหรือความมั่นคงของท่าน" เธออุทานด้วยน้ำตานองหน้า "นานเป็นชาตินับแต่ที่ท่านจากไป ตลอดเวลาท่านออกไปควงกับดอกไม้ไม่ซ้ำหน้า ข้าเห็นท่านจุมพิตดอกเจอเรเนียม เห็นท่านเกี้ยวพานดอกมินยอเนตต์จนพวกผึ้งหลวงมาขับไล่ท่านไป ข้าละอยากให้พวกเขาต่อยท่านนัก"

      "ความมั่นคงรึ!" ผีเสื้อหัวเราะขำ "ข้าจากเจ้าไปไม่นานแต่ก็พอทันเห็นสายลมตะวันตกจูบเจ้า แถมเจ้ายังมีเรื่องอื้อฉาวไม่หยุดหย่อนกับผึ้งมิ้ม แล้วเจ้ายังส่งสายตาให้แมลงทุกตัวที่เห็น เจ้ายังจะหวังความมั่นคงจากข้าอีกเนี่ยนะ!"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : อย่าคาดหวังความมั่นคงจากใคร หากตัวเราเองก็ไม่มี