วันหนึ่งคนเลี้ยงแกะกำลังนับแกะของเขาและพบว่ามีแกะจำนวนหนึ่งสูญหายไป

        ด้วยความหงุดหงิด เขาประกาศเสียงดังว่าจะจับหัวขโมยมาลงโทษให้สาสมกับความผิดให้จงได้ คนเลี้ยงแกะสงสัยว่าน่าจะเป็นฝีมือของเจ้าหมาป่า ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปยังภูมิประเทศที่เป็นหินระหว่างหุบเขา ที่นั่นมีถ้ำหมาป่าเต็มไปหมด แต่ก่อนจะเริ่มเดินทาง เขาก็อธิษฐานต่อเทพจูปิเตอร์ให้ช่วยเขาหาตัวหัวขโมยให้จงได้ แล้วเขาจะถวายลูกวัวอ้วนพี่ให้เป็นเครื่องบูชายัญ

        คนเลี้ยงแกะเฝ้าตามหาอยู่เป็นเวลานานโดยไม่พบหมาป่าเลยสักตัว แต่ทันทีที่สิงโตใหญ่ตัวหนึ่งก็ย่างกรายออกมาพร้อมลากแกะเขาผ่านเข้าไปใกล้ถ้ำใหญ่ข้างภูเขาออกมาด้วย คนเลี้ยงแกะถึงกับเข่าอ่อนทรุดตัวลงด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง

        "อนิจจา โอ เทพจูปิเตอร์ คนเราช่างไม่รู้เอาเสียเลยว่าขอสิ่งใดไป เพื่อตามหาหัวขโมย ข้าบนว่าจะถวายลูกวัวอ้วนพี่ให้พระองค์ บัดนี้ข้าขอสัญญาว่าจะถวายวัวตัวโตเต็มที่ให้พระองค์ หากพระองค์ช่วยให้เจ้าหัวขโมยนี้ไปให้พ้นๆ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

เรามักไม่กระตือรือร้นกับสิ่งที่เราแสวงหาหลังจากพบ

มันแล้ว ดังนั้นจงอย่าโง่งมขอสิ่งที่จะนำหายนะมาให้ หากคำขอเป็นไปตามที่ขอ