นักโหราศาสตร์

นิทานเรื่อง นักโหราศาสตร์

  ชายคนหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตมาอย่างยาวนานโดยมีความเชื่อว่าเขาอ่านอนาคตจากดวงดาราได้ เขาเรียกตัวเองว่านักโหราศาสตร์ และใช้ชีวิตในยามค่ำคืนไปกับการจ้องมองท้องฟ้า

        เย็นวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังเดินไปตามถนนนอกหมู่บ้าน ดวงตาจับต้องยังหมู่ดาวพลางคิดว่าเขามองเห็นจุดจบของโลกซึ่งกำลังจะมาถึง ทันใดนั้นเขาก็พลัยตกลงไปในบ่อซึ่งเต็มไปด้วยน้ำโคลน

      เขายืนขึ้น น้ำโคลนขุ่นคลั่กสูงแทบจะถึงใบหู เขาพยายามตะเกียกตะกายปีนป่ายอยู่ตรงขอบบ่อลื่นๆ อย่างบ้าคลั่ง

          เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเขาดังออกไปทำให้พวกชาวบ้านรีบวิ่งมาช่วย เมื่อพวกชาวบ้านดึงเขาขึ้นมาได้แล้ว หนึ่งในนั้นก็กล่าวว่า

        "ท่านแสร้งทำเป็นอ่านอนาคตได้จากดวงดาว แต่กลับมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของท่านเอง เรื่องนี้น่าจะสอนท่านได้ดีว่าจงสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากกว่าและปล่อยให้อนาคตจัดการตัวของมันเอง"

       "จะมีประโยชน์อะไร" อีกคนหนึ่งพูด "หากท่านอ่านดวงดาวได้ แต่กลับมองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ตรงหน้าบนโลกนี้บ้าง"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงใส่ใจเรื่องเล็กน้อย ส่วนเรื่องใหญ่ปล่อยให้มันจัดการตัวมันเอง