In memoriam Ad Huijben

Op 16 maart bereikte ons het droevige bericht dat onze gildebroeder en standaardruiter Ad Huijben in de leeftijd van 87 jaar is overleden.

Dit bericht kwam niet geheel onverwacht want Ad had al geruime tijd gezondheidsproblemen.

Maar toch, als een gildebroeder overlijdt, dan heeft dat impact op alle leden.

Ad is op 17 april 1979 lid geworden van ons gilde en werd in 1980 geïnstalleerd als volwaardig gildebroeder.

Dit jaar zou hij dan ook 40 jaar lid zijn geweest.

Ad begon binnen het gilde als standaardruiter.

En aangezien het toen de gewoonte was dat een standaardruiter de titel Deken-Alferes voer, kwam hij dan ook meteen na zijn installatie in de Overheid (het bestuur van het gilde).

Mede door de inzet van Ad heeft het gilde toen al snel een nieuw gildepaard aangeschaft. Dit was een oud politiepaard die luisterde naar de naam Imona.

Imona kwam bij Ad thuis te staan en als snel bleek dat Ad en Imona een gouden combinatie waren.

Zo hebben zij in 1983 met het gilde meegedaan aan de Taptoe in Breda.

Een evenement waar het gilde enorm veel lof oogstte en waar het publiek vol ontzag keek naar Ad en Imona die ondanks het lawaai van honderden muzikanten gewoon stil bleef staan.

Later hebben Ad en Imona nog vele zilveren prijzen gewonnen op diverse gildedagen.

In totaal werden er 25 zilveren schilden gewonnen.

Mede daardoor is Ad jarenlang de gildebroeder geweest met het meest gewonnen persoonlijke zilver.

Begin jaren negentig moesten we helaas afscheid nemen van Imona en kwam er een nieuw gildepaard.

Dat was voor Ad ook het moment om te stoppen met actief rijden.

Maar dat wilde nog niet zeggen dat hij binnen het gilde stopte.

Vanaf 1982 was Ad namelijk al lid van de standaardrijderscommissie van de kring Baronie en Markiezaat.

Dit is hij tot 2005 blijven doen.

Ad regelde op gildedagen de wedstrijden standaardrijden en zorgde ervoor dat er juryleden waren.

Ook was hij zelf een geliefd jurylid.

Dit alles leidde ertoe dat hij in 2005 een Kringonderscheiding mocht ontvangen voor het vele werk dat hij voor het standaardrijden in de kring heeft gedaan.

Na deze actieve jaren is Ad het rustiger aan gaan doen. Maar hij was er altijd bij belangrijke gebeurtenissen binnen het gilde.

Ook kwam hij met zijn vrouw regelmatig naar gildedagen om daar zijn gilde aan te moedigen en het standaardrijden te bekijken.

In Ad verliezen we een zeer geliefd, actief en betrokken gildebroeder die altijd klaarstond voor het gilde en hielp daar waar hij kon, met groot hart voor de paardensport.