Vollenhove - Ossenzijl

20 september 2018         

Ons verblijf in Emmeloord was tot volle tevredenheid, goed eten, leuke bediening en een nette kamer. Nadat we de auto bij de haven van Vollenhove hebben geparkeerd, beginnen we aan de wandeling. We steken de brug over en gaan daarna aan de overzijde een fietspad over de dijk langs het Vollenhovekanaal op. Aan de andere kant van het kanaal zien we één van de vermaardste scheepswerven van ons land: Royal Huisman, ze bouwen schitterende jachten!

We bevinden ons op een gebied dat vroeger onderdeel van de Zuiderzee was, dus water! In het veld zien we een mooie grote zilverreiger.

Een vliegende zilverreiger heeft een spanwijdte van ruim 1,5 mtr! 

Het is ruim 5 kilometer lopen tot Blokzijl, een stadje dat vroeger belangrijk was als doorvoerhaven van turf. Via de sluis aan de Zuiderkade, waar het beeld van een koopmansvrouw staat, lopen we de haven binnen. We herkennen het plaatje dat we zien, we waren hier al eens eerder ( in 2007). Rondom de haven liggen veel Oud-Hollandse woningen. Bij een eetcafé besluiten we een korte pauze te nemen. Op dit vroege tijdstip -  het is nog ochtend - lopen toch al veel toeristen rond.

Nadat we de koffie en het gebak genuttigd hebben gaan we verder en verlaten we Blokzijl via de Kuinderstraat. Bij een rotonde gaan we rechtdoor en komen we op de Kuinderdijk. Er staat een straffe wind in dit open gebied. Bij een splitsing houden we rechts aan en verlaten de dijk. We zijn in het buurtschap Baarlo. In het plaatsje ligt een begraafplaats die stamt uit de middeleeuwen. Sinds enkele jaren staat naast de begraafplaats een klokkenstoel ( met een klok van Limburgse makelij).

Aangezien Baarlo maar een enkele straat heeft bevinden we ons al gauw tussen de akkers. We houden rechts aan, passeren aan de linkerhand een boerderijen met veel houten speeltoestellen, en lopen in de richting van ………………Nederland!

De naam van het gehucht staat in een toepasselijke oranje kleur op het plaatsnaambord. Het plaatsje bestaat uit ongeveer een tiental mooie huizen en een enkele boerderij. Onze weg draait om het gehucht heen. Via een graspad gaan we verder.

Langs het pad staat veel riet. Riet dat in deze omgeving veel gebruikt wordt als dakbedekking. Het graspad eindigt bij de Wetering waar langs het water prachtige woningen liggen.

Veel van deze woningen hebben een boothuisje. We volgen de verharde weg naar links.

Bij een klein meertje maakt de weg ( en ook de sloot) een bocht naar links. We zien een bankje en nemen hier een kwartiertje rust.

Er passeren verscheidene boten, de opvarenden zwaaien vriendelijk naar ons.

Via een ophaalbruggetje en een leuke bospassage komen we bij een punt waar het Havezatenpad de zelfde weg vervolgt als het Zuiderzeepad. We gaan naar rechts en volgen een fietspad langs de Kalenbergergracht. We bevinden ons in het Nationaal Park Weerribben-Wieden. Dit prachtig gebied is ontstaan door turfwinning enkele eeuwen geleden. De veengrond werd in banen met een maximale  breedte van 30 mtr. uitgebaggerd, waarbij een strook grond ( rib) gespaard werd om het veen op te drogen. Via de grachten werd de turf met boten afgevoerd naar de Hollandse steden. Dagelijks gingen er meer dan 50 turfschepen richting Amsterdam.

In het begin van de 20e eeuw kwam de rietteelt op gang. Het riet uit deze omgeving is van hoge kwaliteit en wordt vooral gebruikt als dakbedekking.

Waar vroeger langs deze gracht kleine huisjes lagen waar de arme turfstekers met hun families in woonden liggen nu prachtige woningen.

Over diverse bruggetjes “hobbelend” ( in 2007 fietsend, nu wandelend) komen we bij een brug over de gracht. Aan de overzijde ligt het voormalig kerkje van Kalenberg dat nu in gebruik is als dranklokaal. Voordat we echter op de brug komen moeten we opzij springen voor een vrouwelijke postbode die in razend tempo op de fiets de brug neemt. Ze neemt haar taak ( lachend) serieus.

Het kerkje ligt op een locatie waar men onder het genot van koffie of iets anders rustig aan het water kan zitten en naar de voorbij varende boten kan kijken.

De brug heeft een beperkte hoogte, komen er grotere boten dan moet de brug gehesen worden en dient er bruggeld betaald te worden, € 2,20. 

Om het geld te innen laat de brugwachter vanuit zijn hokje een klompje zakken alwaar het geld in gedeponeerd kan worden. 

We laten ’t Lokaal achter ons en lopen verder over het fietspad het natuurgebied in. Langs de gracht staan nog veel kleine huisjes, die veelal als tweede huis gebruikt worden door de beter bedeelden. We moeten nog eens plaatsmaken voor de postbode, die overigens netjes meldde dat ze in aantocht was. We zien dat de kade van gracht gerepareerd wordt, een hele klus. De palen worden vernieuwd en deze worden bekleed met kunststof rekken en houten planken. De arbeiders staan met waterbroeken in de gracht.

Verder lopend passeren we dit stilleven, een oud bootje begroeid met onkruid en bloemen.

Uiteindelijk komen we in Ossenzijl. Bij de ophaalbrug gaan we linksaf en lopen we door naar de bushalte. Tijdens het wachten hebben we de laatste ontmoeting met de postbode, ze heeft haar dienst er bijna opzitten.

Met de bus rijden we naar Marknesse, waar we moeten overstappen naar Vollenhove waar de auto staat.

Meer foto's: 

Lees verder   Ossenzijl - Echtenerbrug