20 mei 2018
Het is Pinksteren. Tiny kreeg gisteren het idee om vandaag te gaan wandelen, dus ligt het voor de hand om op en neer te rijden naar het Gooi in Noord-Holland. We parkeren de auto in een woonwijk van Muiderberg. Van hier uit gaan met het openbaar vervoer naar ons vertrekpunt, wat nogal omslachtig is. Maar uiteindelijk komt alles goed.
We steken de Amsterdamse Brug over en gaan meteen aan de overzijde via de trap omlaag. We sluiten aan op het Trekvogelpad en volgen de markeringen langs een camping. Even later lopen we onder de A10 door. Het pad komt ons een beetje bekend voor, een paar jaar geleden liepen we hier ook. Bij de toerit van de Nesciobrug verlaten we het Trekvogelpad weer, wij volgen het fietspad dat rechtdoor gaat. Rechts van ons ligt het drukbevaren Amsterdam Rijnkanaal. We bevinden ons op de Diemerzeedijk, een plek die vroeger een stort was, en waar van alles gebeurde wat God verboden heeft. Tegenwoordig is het een park; het stort is nu afgedekt en er zijn wandel- en fietspaden aangelegd. Er ligt ook een sportcomplex.
We doorkruisen het “eiland” en zien aan de andere zijde de wijk IJburg. Op het einde van de dijk zien we rechts van ons fort Diemerdam, wat ons natuurlijk nieuwsgierig maakt. Het fort maakt deel uit van de Stelling van Amsterdam. Het gebouw is niet zo indrukwekkend, we zien enkele hokjes die waarschijnlijk fungeerden als opslag van munitie. Waarschijnlijk ligt het grootste gedeelte verscholen onder de grond en kunnen we dat niet betreden.
Bij het fort ligt het paviljoen Puur, een restaurantje. We nemen hier een korte pauze. Met wat fantasie herken je in het gebouw een slakkenhuis. Het is hier druk, er zijn veel tafeltjes gereserveerd, terwijl er veel fietsers en wandelaars ( zoals wij) hier graag even rusten.
Verder wandelend passeren we de Diemendammersluis en lopen onder een viaduct door. We komen op een grasdijk waar - hoe kan het anders - schapen lopen. Verderop passeren we een grote electriciteitscentrale en even later een kleine jachthaven.
We blijven de dijk volgen en hebben aan onze linkerhand een mooi uitzicht over het IJmeer. Waar ook veel verkeer is. We zien veel zeilbootjes en surfers die onder een blauwe hemel over het water ”glijden”.
In de verte herkennen we Pampus, een zogenaamd forteiland. Samen met de forten bij Durgerdam en Diemendam werd zo de hele toegang tot Amsterdam bewaakt tegen vijandige handelingen, althans zo was de redenatie op het einde van de 19e eeuw. Wie kent niet het gezegde “voor Pampus liggen”? De oorsprong daarvan ligt dus ginder bij dat eiland.
We naderen Muiden. Vanaf de dijk waar we over wandelen herkennen we in de verte het Muiderslot, in onze jeugdjaren bekend van de TV-serie Floris die op zondagavond werd uitgezonden, in zwart-wit, kleuren-TV’s waren er nog niet. We zaten allemaal gekluisterd voor de buis!
Maar eerst komen we weer langs een fort, en eerlijk gezegd oogt dit gebouw ook zo. Het fort ligt er stoer bij, boven op het platte dak staat een kanon waarvan de loop gericht is op de ingang van de Vecht. Uiteraard om vijandige schepen te weren.
We verlaten de dijk en komen in het stadje Muiden waar - hoe kan het anders - een drukte van jewelste is. De terrassen bij de bekende draaibrug zitten barstensvol.
Het blijft immers een prachtig gezicht als de draaibrug zich na het traditionele belgeluid zich opent en de grote zeiljachten hun weg kunnen vervolgen. Over de kade langs de Vecht lopen we naar het slot, waar het druk is. Toeristen vergapen zich aan het waarschijnlijk best bewaarde kasteel van Nederland. We aanschouwen het gebouw en wandelen daarna terug over de vestinggracht en steken deze bij een brug over.
We komen in een rustig gebied met vooral weilanden. In de vestinggracht links van ons zien we een eendenpaar met hun jongen in het water. De kleintjes zwemmen mooi tussen de “oudjes”, zodat er niets mis kan gaan.
Ook krijgen we hier een prachtig uitzicht op het majestueuze slot, dat Graaf Floris V in de 13e eeuw liet bouwen. Onderweg passeren we enkele dames ( koeien) die ons negeren en zich niet laten storen. We gaan weer een grasdijk op en passeren tankversperringen. Het gras op het pad wordt langzaam hoger en vervolgens een broeinest van vervelende kleine vliegjes die in grote getale ons begeleiden. Onze haren en kleren zit vol van deze “schepsels”.
Ze laten zich uiteraard niet tegenhouden door overstapjes die wij moeten nemen. We besluiten daarom om het pad te verlaten en naar de lager gelegen verharde weg te verkassen. Hier is het inderdaad prettiger wandelen. Nadat we langs een sportcomplex gelopen hebben gaan we links de dijk op en steken deze over, zodat we bij het strand van Muiderberg komen. Hier is het gezellig druk; aan de overzijde van het water herkennen we Almere, nu een grote plaats op een locatie waar vroeger de Zuiderzee was! Op het strand van Almere staan veel paviljoens en tenten, ongetwijfeld bij gelegenheid van een of ander festival.
We lopen door en nemen op het eind van de bebouwing van Muiderberg een pad naar rechts. We komen in de wijk waar we vanochtend de auto geparkeerd hebben.
Meer foto's:
Lees verder Muiderberg - Blaricum