Nunspeet - Elburg

7 september 2018            

Onze najaars vakantie is weer begonnen. Gisteravond bezochten we een concert van Nick Mason, die als drummer bij Jack’s favoriete band Pink Floyd speelde. Nick Mason is het enige lid dat vanaf de oprichting van de band steeds bij Pink Floyd gespeeld heeft. Het was een memorabel concert, met verrassende keuzes uit het grote repertoire van de band. Zoals bijvoorbeeld “Green is the colour”, velen zullen dit pareltje waarschijnlijk nooit eerder gehoord hebben.

Zoals vaker hebben we overnacht in Breukelen, en vandaag lekker uit geslapen. Gisteren en vannacht heeft het flink geregend, maar vandaag zou het rond het middaguur opklaren. Vanuit Breukelen rijden we naar Elburg waar we de auto in een woonwijk parkeren; in de nabijheid van een bushalte waar we de bus naar het station van Nunspeet nemen. In Nunspeet “brunchen” we bij de VVV tegenover het station. Het is nog steeds bewolkt en het regent zelfs nog even.

Kort na het middaguur beginnen we bij de uitzichttoren aan de wandeling. We lopen over een rustige weg die parallel langs het spoor ligt. De weg maakt een knik naar links. De weg gaat over in een fietspad dat aangenaam door bomen kronkelt. Rechts van ons zien we een golfterrein dat er verlaten bij ligt. We verlaten het fietspad en lopen rechtdoor over een bospad waarbij we over enkele kleine heuveltjes moeten.

Het is prettig lopen over een zachte ondergrond. Het pad komt uit bij een fietspad langs een verkeersweg. Hier gaan we naar links en steken de spoorweg over. Vervolgens gaan we naar rechts over een ruiterpad dat langs de spoorlijn loopt. Vlak voor een viaduct gaan we links het bos in; 500 mtr. verder gaan we naar rechts. Dit bospad dat recht toe recht aan loopt volgen we ruim een kilometer. Dan gaan we linksaf en komen we op een bochtig paadje. We verlaten het bos ( en waarschijnlijk ook de Veluwe) en komen in een ander gebied. Over smalle weggetjes wandelen we tussen weilanden waar koeien rustig grazen. Dan moeten we ergens rechtsaf over een smal paadje. We steken een greppel over ( die droog staat) en volgens naar rechts de rand van een bosje. 

Op het einde gaan we weer naar links en begeven we ons op het Landgoed Klarenbeek.

In de verte ligt het witte landhuis, enigszins verscholen in het groen. We blijven ons pad volgen dat eindigt bij de Zuiderzeestraatweg in Doornspijk. Aan de overzijde zien we een café. We besluiten hier een kop koffie te nemen.

Zo’n 20 minuten later zijn we alweer weg. Via een buitenwijkverlaten we het dorp, dat oorspronkelijk dichter bij de toenmalige Zuiderzee lag. We steken de drukke verkeersweg over en lopen langs de rand van het dorp. Op het einde van de weg gaan we rechts de grasdijk op. Links en rechts van ons zien we alleen maar gras. Het waait behoorlijk. Aan onze linkerhand zien we een klein meertje, het is de Goorkolk, ooit ontstaan door een dijkdoorbraak. We komen in het buurtschap Oudekerk en lopen tussen enkele boerderijen door naar een verharde weg. Aan de overzijde van deze weg lag vroeger de oorspronkelijke kerk van Doornspijk. 

In 1825 werd het dorp verzwolgen door de zee. Men heeft de fundamenten van de kerk gereconstrueerd en er een soort van informatief monument van gemaakt. Een informatiebord leert ons dat er hier vóór het jaar 900 al een houtenkerkje stond.

We gaan naar rechts over de grasdijk. Links ligt het Veluwemeer, het is moeilijk te beseffen dat hier vroeger een ruige zee was die verwoestend kon zijn. We komen langs enkele boerderijen en zien een groot informatiebord over koeien. Zo staat er dat een koe slechts 20 minuten slaap nodig heeft per dag! We naderen Elburg. We steken een weg over en via een smalle rustige weg komen we bij het voormalige Hanzestadje. Ook Elburg lag oorspronkelijk dichter bij de zee, maar na een orkaan werd het stadje compleet landinwaarts verplaatst. Het werd een vestingstadje, en dat is nu nog duidelijk herkenbaar.

We steken de stadsgracht over via een brug tussen 2 stenen leeuwen en volgen de vestingwal naar links. Deze maakt vervolgens een bocht naar rechts. Aan onze linker hand zien we nu de haven waar een gezellig sfeertje heerst. We besluiten om even de haven te bezoeken en dit blijkt een goede ingeving te zijn.

Want dit weekend worden de jaarlijkse Botterdagen gehouden. Een botter is een bijzondere vissersboot van Nederlandse makelij, ze werden in de 18e eeuw al gebouwd.

We zien veel van deze historische vissersboten in de haven, en er komen nog enkele binnen gevaren, verwelkomd door een blaasorkest. Wat een mazzel dat we dit meemaken. Via de Vischpoort lopen we de vesting binnen. Ook hier is het druk. 

Tiny ziet het ene leuke winkeltje na het andere. Een oude snoepwinkel ontbreekt natuurlijk ook niet! Boven de veelal beklinkerde straatjes hangen oude visnetten. We verlaten Elburg aan de noordoost kant en moeten enkele weilanden doorkruisen.

Dit pad heet het “Voetpad naar de Vrijheid”, via 7 bruggetjes met witte leuningen doorkruisen we verschillende weilanden waar de grazende koeien niet eens op kijken naar ons. Tiny amuseert zich nog met maken van foto’s van een groepje zwanen.

Het voetpad eindigt bij een smal weggetje. Verderop ligt de woonwijk waar we onze auto vanochtend hebben geparkeerd.

Het was een fijne wandeldag, waarbij we onderweg de eerste paddenstoelen van dit najaar zagen. En de eindbestemming was verrassend en leuk!

Meer foto's:

Lees verder   Elburg - Kampen