Lemmer - Rijs

12 oktober 2018              

Het is ongeveer 10:00 u als we uit de bus stappen en aan de wandeling beginnen. De weersvooruitzichten zijn geweldig. Ofschoon het al bijna half oktober is worden er zomerse temperaturen verwacht. We steken de brug over, links zien we in de verte het Ir. Woudagemaal. Het gemaal staat er al bijna 100 jaar, en werkt bij piekuren nog steeds. We verlaten de provinciale weg en gaan links bij een vijfsprong. We lopen over een smal weggetje dat met “drab” vervuild is.

Even later staan we voor de Prinses Margrietsluis.

Via een trap gaan we omhoog en gaan dan naar links over het Prinses Margrietkanaal. Aan de overzijde nemen we een betonnen trap naar beneden. We lopen langs de sluizen in de richting van het IJsselmeer. Vervolgens gaan we een grasdijk op en blijven deze volgen. We missen hier de overstapjes, hetgeen betekent dat we over de hekken moeten klimmen die ons in de weg staan. De dijk volgend lopen we in een grote bocht om het bedrijventerrein Lemsterhoek heen. Onderweg passeren we - zoals vaker -  menige schapenkudde. De dijk komt weer bij de provinciale weg uit en maakt een bocht naar links. Hier herkennen we de grote kudde die we gisteravond zagen bij de invallende duisternis, de dieren stonden boven op de dijk in de avondschemering. We zien dat het een grote kudde is; de overheid heeft veel schapen in dienst!

We blijven de dijk volgen tot bij Tacozijl, wat een kleine sluis is. Er ligt ook een mooie boerderij.

We bevinden ons nu op een smalle rustige weg die een bocht naar rechts maakt.

Bij de Sondeler Leien ( een klein meertje) gaan we links af. Bijna aan het einde van het meertje zien we een bankje, nagenoeg verscholen tussen de struiken. Een fijn plekje, hier kunnen we het lunchpakket eten. Na zo’n 20 minuten gaan we verder. We komen in het buurtschap Hooibergen waar we enkele mooie Friese paarden zien. Tiny kan het niet nalaten om ze te lokken en wat gras te voeren. Al lukt dat niet al te goed, ze is een beetje angstig. In het gebied waar we lopen liggen meerdere boerderijen, verspreid over de omgeving. Links van ons zien we een ouderwetse molen, die opvalt tussen de moderne grote windmolens die in het IJsselmeer staan om elektriciteit op te wekken.

We komen in Nijemirdum waar we naast de kerktoren even rusten op een bank. Twee heren, die ons al een tijdje achtervolgen, hebben een ander plan: ze gaan plat op de rug liggen om te rusten, in de zon.

De kerktoren mag er dan wel staan, maar meer is er niet. Geen kerk. Die werd in de 18e eeuw gesloopt. De tocht gaat verder over een fietspad aan de overzijde. Dit volgen we tot aan een verhard weggetje waar we rechtsaf gaan. Een paar honderd meter verder gaan we vóór een bospassage links een graspad op. Hier staan enkele mooie nieuwe banken van Staatsbosbeheer. Vervolgens ongeveer 600 mtr verder weer links, we komen op een zandpad. Dit pad eindigt 1,5 km verder bij een verharde weg waar we eerst links en dan weer rechtsaf gaan. We komen in Oudemirdum waar we op de brink bij de kerk pauzeren bij een restaurantje. We gunnen ons lekkere koffie met heerlijk gebak. We blijven niet zo lang, men is bezig om de brink van nieuwe bestrating te voorzien, en dit brengt toch enige (stof-)overlast.

We verlaten Oudemirdum en lopen over het Huningspaed langs het Jolderenbos. Voorbij een uitkijktoren, die we helaas niet kunnen beklimmen ( is afgesloten), gaan we rechts het bos in. 

Het is een mooi Oud-Hollands bos waar geen dennen in staan. Het is echter niet groot, dus staan we gauw aan de andere kant waar we het pad naar rechts volgen. We komen bij een verkeersweg die we oversteken. Hier moeten we een graspad langs weilanden volgen. Maar er is geen graspad en we zien ook geen weilanden, de wit-rode markering is er wel. We besluiten dwars door de akker te lopen. Waarschijnlijk heeft hier mais gestaan. Eenmaal aan de overzijde blijkt dat we toch goed zitten. We gaan naar links en komen weer in een bos. Na ca. 300 mtr gaan we weer linksaf. Dit pad eindigt weer bij de verkeersweg die we naar rechts volgen. Langs de weg ligt een bijzondere kei, gespleten.

We kruisen een sloot en komen in Rijs bij het hotel waar we logeren: hotel Gaasterland. Genoemd naar de streek waar we nu lopen. Gaasterland heeft een licht glooiend landschap, wat in Friesland bijzonder is. “Gaast” betekent zandige hoogte.

Meer foto's:

Lees verder   Rijs - Stavoren