Muiderberg - Blaricum

30 juni 2018                       

Er zijn inmiddels alweer 3 weken verstreken sinds we terugkeerden van onze wandeltocht naar Monte Sant’Angelo. Het was een bijzondere belevenis, onder warme omstandigheden. In Nederland is het ook al weken warm. Desondanks hebben we gisteren besloten om de draad van het Zuiderzeepad weer op te pakken. We vertrekken vroeg en parkeren de auto weer in Muiderberg.

Om 9:00 u zijn we al aan het wandelen over een fietspad. Na een viaduct gaan we rechtsaf. Dit weggetje maakt een grote bocht naar links. We nemen een overstapje en gaan vervolgens naar rechts over een smalle weg. Rechts staan bomen en er lopen schapen. Dan vraagt Jack zich af of het kaartje wel klopt. Links van ons zou een golfbaan moeten zijn, maar we zien alleen maar een grote grasvlakte. Al gauw komen we tot het besef dat we beiden nog niet goed bij de les zijn. We moeten terug naar het overstapje. Tot hier ging het goed, maar vervolgens hadden we over een hek gemoeten dat zich aan de linker kant bevindt. We gaan over het hek en komen op een graspad dat over een dijk loopt. Links ligt inderdaad de bewuste golfbaan, waar al menigeen een balletje slaat. Aan onze rechterkant ligt de open grasvlakte, met een paar kleine waterpoelen. Het pad eindigt bij een verkeersweg die we moeten oversteken. Aan de overzijde bevindt zich weer een overstapje. Maar dit is er een met een dubbele trede, dus hoog!

Echt weer iets voor Tiny, met veel verve neemt ze de hindernis.

We blijven de grasdijk volgen. Links bevindt zich een grote jachthaven waar het druk is. Logisch, met dit weer zoekt iedereen verkoeling. En als je toevallig een boot tot je beschikking hebt dan is de keuze gemakkelijk.

We kruisen weer een verkeersweg en nemen nu een fietspad dat onder een viaduct door gaat. Achter het viaduct moeten we rechts een grasdijk op. Het pad dat hier naar toe leidt is moeilijk te traceren, het is smal en loopt tussen hoog onkruid en netels. Een vervelend stukje. Boven op de dijk volgen we het graspad, onderweg passeren we enkele schapen. Het pad eindigt bij een fietspad. Via de Amsterdamsestraatweg komen we in het historische vestingstadje Naarden. Naarden is een van de best bewaarde vestingsteden, en is vooral bekend van zijn unieke stervorm en dubbele omwalling.

Voor de Nieuwe Haven gaan we naar links en passeren we Het Arsenaal. Het Arsenaal was vroeger een opslagplaats voor munitie en militair materiaal. Tegenwoordig zijn er verschillende bedrijven in gevestigd, zoals design ( Jan de Bouvrie) en restaurants. Via de Oude Haven komen we bij een bastion waar we links omhoog gaan.

Links van ons zien we een oude toegangspoort naar de Oude Haven.

Op het bastion volgen we een kronkelend voetpad dat over de vestingwal loopt. We hebben een mooi uitzicht op de wal. Het paadje gaat omhoog en omlaag. Na het 2e bastion verlaten we de wal en dalen we af naar het stadje. We passeren de Utrechtse Poort ( “Ik dacht dat we in Naarden zijn”, zegt Tiny). Vervolgens gaan we naar rechts en zien we een koffiehuis: Coffee Culture. De straatjes in Naarden-Vesting zijn smal dus is er nauwelijks plaats voor een terras. We nemen binnen plaats en bestellen allebei een latte macchiato en iets te eten. Daarna gaan we verder en lopen we langs het stadhuis, een prachtig statig gebouw. Tegenover het stadhuis ligt de Grote of St. Vitus kerk. We besluiten om even naar binnen te lopen. De kerk is vooral bekend vanwege de jaarlijkse Matthäus Passion die hier wordt uitgevoerd.

Maar het gebouw is ook bijzonder vanwege de schilderingen die boven op het houten gewelf zijn aangebracht. Een mevrouw vertelt voor overgave over de historie hiervan en dat de schilder eiste dat er geen spijkers in het gewelf aangebracht mochten worden. Het resultaat is prachtig! Voor bezoekers van de kerk liggen spiegels op een tafel. De mevrouw legt uit dat veel mensen pijn in hun nek krijgen van het voortdurend omhoog kijken. Je kunt ook een spiegel nemen en via de spiegel naar het houten gewelf kijken.

Tiny laat zien hoe dat werkt. Een bezoeker merkt op dat ze hier in Naarden misschien wel de “selfie” hebben uitgevonden!

We lopen verder en kruisen de Peperstraat, waar Jack in zijn jeugdjaren meerdere keren zijn vakantie doorbracht. Oom Antoon en tante Louise woonden met hun familie in dit straatje.

We verlaten de vesting en komen op de buitenste vestingwal die als een ring met scherpe punten in het water ligt. We volgen het voetpad op de wal.

Aan onze linkerkant hebben we uitzicht op de bastions en vestingmuren. Op het einde van het pad zien we links een zogenaamde “Beer”, een muur in de gracht die het zoute zeewater moest scheiden van het zoete binnenwater. 

De bovenkant is spits zodat de vijand er niet op kon lopen.

We gaan over een bruggetje en verlaten de vesting. Een geasfalteerd paadje leidt naar een tunnel onder de A1. Achter de autosnelweg gaan we naar rechts en komen vervolgens op een fietspad dat naar een bosje loopt. Hier nemen we een korte pauze op een bankje. Hebben we zeggen en schrijven in Italië een paar weken geleden slechts één bankje gezien, vandaag zijn er in overvloede. Verder lopend gaan we naar rechts en begeven we ons in een buurt waar menig landgoed ligt, zoals landgoed Bergerac.

Lekker rustig lopend komen we in Bikbergen, een villawijk waar grote villa’s liggen. We blijven onze weg volgen en passeren Landgoed Oud-Bussem wat vroeger een agrarische functie had. Op het eind van de weg gaan we linksaf langs een fietspad. Een paar honderd meter verder komen we langs een boerenakker, en daarna weer in een bos. Het bospad eindigt bij een verharde weg, waar we op een verkeerde plek uitkomen omdat de markering niet echt duidelijk is. We steken de weg over en via een overstapje komen we op de Tafelbergheide. 

Een heideveld, dat er nu dor bij ligt vanwege de hitte. We steken de heide over en drinken iets bij het restaurant dat er gelegen is. Vervolgens volgen we de rand van het heidegebied. Op het einde slaan we rechtsaf en lopen we door een bos. Het bospad komt uit bij een buitenwijk van Blaricum. Hier lopen we door heen. Achter de villawijk komen we weer in een open gebied met akkers.

We passeren een graanveld waar we weer eens veel korenbloemen zien. Vroeger bloeiden ze in elk korenveld, maar de laatste decennia werd dat steeds minder. Het pad brengt ons naar Blaricum wat het eindpunt van vandaag is. In Blaricum zien we veel hoge heggen om de huizen. Vanwege privacy? Omdat we nog even tijd hebben tracteren we ons op een Italiaans ijsje.

De thuisreis wordt er een met een tegenvaller. Staakten in Italië 3 weken geleden de vluchtverkeersleiders, in Nederland zijn dit weekend acties in het openbaar vervoer. We worden geconfronteerd met een bus die niet rijdt. Een prikactie van het openbaar vervoer. Gelukkig is er een behulpzame heer die ons van uit de laatste overstapplaats naar Muiderberg brengt.

Meer foto's:

Lees verder   Blaricum - Nijkerk