Den Oever - Medemblik

29 december 2018       

In de voorbije Kerstnacht van 24 op 25 december werd ons 3e kleinkind geboren: Yara Aimée, dochtertje van onze dochter Evelien en schoonzoon Ivo. Een lang gekoesterde wens van beiden ging in vervulling. En oma en opa konden zich ook geen mooier cadeau wensen. Geweldig, Sten en Jur ( onze kleinzonen) hebben nu een nichtje! Mandy en Ivo mogen zich voortaan tante en oom noemen.

Het is het laatste weekend van 2018. Omdat er donderdag redelijk wandelweer werd voorspeld voor de komende dagen zijn we gisteren met de auto naar Medemblik gereden. We moeten nog 2 etappes van het Zuiderzeepad lopen. En dat willen we vandaag en morgen doen, zodat de hele tocht dit jaar nog voltooid wordt. Iets wat Jack stiekem hoopte.

Het is 10:30 u als we met de bus in Den Oever aankomen. Vanuit het busstation lopen we naar het tunneltje dat onder de A7 loopt. We komen bij de zuiderhaven. Tiny kijkt over het water en ziet een rode gloed tussen de wolken. “Morgenrood, water in de sloot” zijn haar wijze woorden, “We  krijgen vandaag regen”. Het is inderdaad een oude weerspreuk, we zien wel wat het wordt. We gaan een dijk op en volgen het schelpenpad dat hier loopt naar rechts. 

Op het einde van de haven gaan we naar links en passeren een gemaal. Zo’n honderd meter verder lopen we rechts het Robbenoordbos in. 

De naam verwijst naar een nabij gelegen zandplaat in de voormalige Zuiderzee, de Robbeplaat. Het bos werd aangeplant nadat de Wieringermeer was drooggelegd. De Duitsers lieten het gebied echter op het einde van de 2e wereldoorlog geheel onder water lopen, omdat ze bang waren voor geallieerde luchtlandingen. Na de oorlog werd de polder weer drooggelegd en werd het bos opnieuw aangeplant. Het is mooi bos met veel variatie in boomsoorten. We zien eiken, populieren, beuken en nog meer soorten. Er leven ook meerdere dieren, zoals vossen en reeën. In het bos zijn mooie wandelpaden, maar ook paden voor mountainbikers. Na 3 kilometer verlaten we het bos. We komen in een drassig gebied, waar in het voorjaar veel weidevogels broeden. Het pad kronkelt door het open grasland. Plots staan we voor een hindernis: voor ons stroomt een beekje waarin stapstenen zijn gelegd.

Voorzichtig stappend over de glibberige stenen bereikt Tiny de overkant. Vervolgens is het de beurt aan Jack, die de hindernis ook veilig neemt. We gaan verder over het pad dat slingerend naar een volgend bos loopt: het Dijkgatsbos. Dit bos is aangelegd op de plek waar de Duitsers indertijd 2 gaten in de dijken bliezen en het land onder water liep. Onze route is iets gewijzigd, vanwege essentaksterfte is een gedeelte niet bewandelbaar. We komen bij een parkeerplaats en nemen een kleine pauze om iets te eten. Onderwijl begint het zachtjes te regenen. Na een kwartiertje gaan we weer verder, want de regen met de wind doet koud aan. Het bospad eindigt bij de dijk langs het IJsselmeer. We steken een weg over en gaan de dijk op. Hier is helaas geen pad. 

We lopen zo’n 3 kilometer door het natte gras boven op de dijk. Het is grijs en kil. Met het verstand op 0 lopen we door de miezerige regen verder. Na 3 kwartier komen we een haventje, genoemd Haven op Oude Zeug. Deze haven werd vroeger gebruikt tijdens de bietencampagne. Tegenwoordig wordt hij gebruikt als werkhaven. 

We zien er een duo-ponton ( twin barges) liggen.

Vanaf dit punt lopen we verder over de weg die parallel beneden langs de dijk ligt. Dat loopt toch gemakkelijker. Het blijft waaien en miezeren, en het zijn nog ongeveer 10 kilometer tot Medemblik. Jammer, maar we zullen ons er door heen moeten slaan. De tijd verstrijkt. Dit zijn van die momenten waar bij je je afvraagt waarom je aan zo’n tocht begint. Maar het hoort er bij. Met 35 °C wandelen is immers ook niet zo leuk. Dan horen we een knal en zien we een groep jagers. Ze zijn met ongeveer 10 schutters, daarnaast zien we ook enkele dames en kinderen. Jack vraagt aan een van hen waar ze op jagen. “Hazen en fazanten” is het antwoord. Over een stuk land dat tussen de dijk en weg loopt drijven ze de hazen en fazanten voor zich uit. Als wij even verder even pauzeren op een bankje komen ze weer naderbij. Dan is er weer een knal, en Jack ziet een fazant uit de lucht omlaag dwarrelen. Het was een voltreffer. De groep komt met de dode vogel van het land. Ze praten wat, en vertrekken dan. Na de laatste “loodjes” gelopen te hebben komen we in Medemblik waar we een schelpenpad naar links volgen. We passeren het stationnetje van de stoomtram en het gemeentehuis.

Bij het havenlicht gaan we naar rechts en volgen de kade langs de haven, waar de beste stuurlui aan wal staan! Aan de overzijde zien we kasteel Radboud. Bij de ophaalbrug eindigt de natte wandeling van vandaag. 

Meer foto's:

Lees verder   Medemblik - Enkhuizen