Steinfeld - Blankenheim

16 november 2013         

Het besluit om weer te gaan wandelen op de Eifelsteig werd gisteravond op het allerlaatste moment genomen. We hadden gisteren een wijnproefavond van Chateau Cadaulan, de voorbereiding was dus niet optimaal. Daarnaast werd het ook nog eens laat voordat we in bed lagen!

Omdat we een redelijk lange etappe vandaag voor de boeg hebben vertrekken we op tijd. Het is mistig, maar de nevel wordt soms plotseling doorbroken door een felle laagstaande zon wat het autorijden niet prettig maakt. Om 09:00 u zijn we bij Kloster Steinfeld waar we meteen vertrekken voor onze tocht. Het is frisjes, gelukkig hebben we handschoenen bij ons.

Vanuit het klooster wandelen we bergafwaarts naar de rand van een bos. 

We steken een beek over waarna we omhoog het bos in wandelen. Het brede modderige pad loopt parallel aan een weg, links beneden zien we de asfaltweg die we even later oversteken. We lopen nu in tegengestelde richting terug langs de asfaltweg. Even later maakt het pad een bocht naar rechts. We lopen bergop en komen bij een uitzichtpunt. 

Helaas, het uitzicht is niet zo grandioos. Meer dan een paar bomen met verkleurde bladeren krijgen we niet te zien. De rest is alleen maar mist. Over een dalend pad dat zich door het bos slingert gaan we verder. Bij een splitsing moeten we rechtsaf. Maar tot onze verrassing zien we dat men een rood-wit lint voor het pad gespannen heeft. We laten ons echter niet intimideren en besluiten gewoon onze voorgeschreven route te volgen. Het pad gaat omhoog, en de reden van dat lint blijft voor ons een vraag, er is niks aan de hand. We komen aan de bosrand waar we naar links gaan. Rechts omhoog kijkend zien we dat het zonnetje verwoede pogingen doet om door het wolkendek te breken. Vooralsnog lukt dat nog niet. Links van ons staan struiken waarvan de takken door de bevroren dauw nog wit zijn. Op een breed verhard pad gaan we naar rechts, dat we al weer gauw verlaten. We lopen bergaf in de richting van de spoorweg. Vlak voor het spoor maakt ons pad een bocht  naar rechts. We komen hier bij een opgravingsplaats van een historisch Romeins waterkanaal.

Dit kanaal schijnt een natuurlijke bron in Nettersheim te verbinden met Keulen. Het kanaal is meer dan 100 km lang en stamt uit de 1e eeuw van onze jaartelling. Ons pad volgt een gedeelte van dit Romeins kunststukje, om daarna naar rechts slingerend omhoog te gaan.

De zonnestralen worden sterker en schijnen fel tussen de bomen, wat altijd een fascinerend beeld is.

We komen wederom bij een bosrand, daarna gaat het weer omlaag. Even later steken we via een brug de spoorlijn over. Over een leuk pad lopend bereiken we Nettersheim. Op het einde van dit pad ligt een bakkerij met café, en dit lijkt ons wel een geschikte plek om even te pauzeren.

Café “Zur Römerquelle” blijkt een goede keuze te zijn. Het is een oude boerderij die verbouwd is. Op de oude hooizolder is nu een leuk zitje gemaakt voor de bezoekers.

Als Eifelsteig-wandelaars schrijven we iets in hun gastenboek, waarna we als attentie Eifelsteig-koekjes krijgen. Leuk.

Verder lopend komen we in het centrum van het plaatsje. We herkennen het station waar we 3 weken geleden waren en niet zo’n goede herinnering aan hebben. Ja, wisten wij veel!  Via het Naturzentrum Eifel verlaten we Nettersheim, waarbij we nog langs een gerestaureerde oude kalkoven komen. We lopen nu langs de Urft, die we nog kennen van de Urfttalsperre. Wonderbaarlijk dat zo’n nietig beekje uitmondt in zo’n groot stuwmeer. Het pad komt bij de opgravingen van een voormalige Romeinse nederzetting. Het gebied is ook ingericht als archeologisch landschapspark. Wij schenken er niet al te veel aandacht aan. We volgen de stroom van de Urft, totdat we een smal pad naar rechts nemen en via enkele treden omlaag gaan. We steken een beekje over, gaan weer omhoog en volgen een smal pad naar links. We komen in het Haubachtal dat er in het zonnetje sereen bij ligt.

Het dal straalt rust uit, wat kan de natuur toch mooi zijn. Dan bedenken we dat de natuur ook vernietigend kan zijn. Zoals 10 dagen geleden de tyfoon Haiyan op de Philippijnen. Duizenden mensen verloren hun leven.

We volgen de Haubach totdat we rechtsaf moeten. Enkele kruisingen verder komen we uit op een asfaltweg die we naar rechts volgen.  Iets verder verlaten we deze weg weer en komen op een smal pad dat uitkomt in een park waar het begin van de zogenaamde Tiergartentunnel is. Deze tunnel stamt uit de 15e eeuw en moest het kasteel Blankenheim van water voorzien. Een ingenieus bouwwerk voor die tijd, want de tunnel ligt op sommige plekken 15 meter diep onder de grond. 

We hebben geluk, als we op de plek komen waar de tunnel eindigt zien we enkele mensen uit de tunnel lopen. We mogen ook even naar binnen. Het is smal, maar je kunt er in lopen. Echt ver kunnen we niet gaan, het zou ook te gevaarlijk zijn, maar toch fijn dat we de kans krijgen. Met dank aan de heer die uitleg geeft over de geschiedenis van dit bouwwerk.

We gaan verder in de richting van het slot van Blankenheim, dat we spoedig bereiken.

Lopend langs de kasteelmuren krijgen we een mooi uitzicht over dit toeristische dorp met zijn vakwerkhuisjes. Dan dalen we af over vele trappen en zitten we in het historische centrum.

We zien het  “Quellhaus der Ahr”, oftewel het huis met de bron van de Ahr. Het riviertje dat zo’n 100 km verder in de Rijn uitmondt.

Wij zijn aan het einde aan de etappe van vandaag. Bij een pizzeria vragen we of er een taxi gebeld kan worden. Dat is geen enkel probleem. Als de taxi arriveert hebben we geluk, er zijn nog 2 heren uit Keulen die terug moeten naar Steinfeld. Dat scheelt in de kosten. Vanuit Steinfeld rijden we terug naar Blankenheim en nemen intrek in hotel Finkenberg waar we overnachten.

Meer foto's:

Lees verder   Blankenheim - Mirbach