Blankenheim - Mirbach

17 november 2013         

We lagen gisteravond al vroeg in bed. Enerzijds omdat het een vermoeiende dag was, en anderzijds omdat we vandaag de volgende etappe gaan lopen en toch op tijd willen vertrekken. Even na 08:00 u gaan we ontbijten. 

Nadat we de kosten voor de overnachting etc. voldaan hebben lopen we naar het centrum van Blankenheim voor de vervolgetappe. We kunnen de auto bij het hotel laten staan, wat wel fijn is. In het centrum vinden we de plek waar we gisteren eindigden. Als we wandelend onderweg zijn worden we gepasseerd door 2 heren die er een flink tempo op nahouden. Die gaan we niet bijhouden, maar dat zijn we uiteraard ook niet van plan. We moeten een aantal stenen trappen omhoog, en dan krijgen we een uitzicht op de oude kern, waar het kasteel op de berg boven uit torent.

We gaan verder, en komen weldra op een bospad. Iets verder gaan we omlaag over enkele treden en komen we op een verharde weg die we snel weer verlaten. We bevinden ons nu op het Brotpfad. We volgen dit pad en steken na een tijdje de Nonnenbach over, een klein beekje waar het Nonnenbachtal zijn naam aan ontleent. In dit dal leven nog zeldzame dieren, zoals de zwarte vuurvlinder. Nadat we een asfaltweg zijn overgestoken gaat het bospad weer bergop. Onze Nordic-Walking stokken lijken wel bladenprikkers, de punten zitten steevast vol met bladeren waar het pad mee bezaaid is. Even later staan we voor de Brotpfadhütte. Het Brotpfad zou vroeger gebruikt worden door de bewoners van de omliggende dorpen van Blankenheim die via dit pad naar het stadje liepen om daar hun gebakken broden te verkopen. Het pad loopt door een bos dat bestaat uit diverse soorten bomen, wat het wel mooi maakt. We zien ook enkele mooie grote paddenstoelen. Verderop stappen we weer over een beekje, waarna we in open gebied komen. Het pad wordt wat breder en Jack zegt: “dit is toch wel fijner lopen”. Hij kijkt verwonderd om als een stem achter hem zegt: “Stimmt”. Maar het was toch echt Tiny! Het pad eindigt bij de Schaafbach die we naar rechts over een brede weg een kleine kilometer volgen. Dan gaan we links een brug over en naderen we Ripsdorf, een klein dorpje. 

Schuin tegenover de kerk ligt een Gaststube waar we pauzeren. Waarschijnlijk zien we er erg hongerig uit, want de serveerster komt gelijk met de uitgebreide menukaart naar ons toe.

Maar we houden het toch maar bescheiden, voor Jack een goulashsoep met brood en Tiny heeft wel zin op een Strammer Max. Het is een mooie nette Gaststube waar het goed toeven is.

Na zo’n 3 kwartier gaan we verder. Op het eind van het dorp staan we nog even stil bij een modern maar mooi kapelletje.  Even later bevinden we ons al weer gauw tussen de akkervelden en weilanden. Dan zijn we even de weg kwijt, ofschoon we toch zeker weten dat we de pijl goed gevolgd hebben. Een blik in het boekje geeft opheldering, volgens Jack komen we dadelijk bij een punt waar we onze tocht weer kunnen oppakken. En dat klopt. We lopen nu in de richting van een klein heuveltje, de Griesheuel. Ondanks dat het nog steeds nevelig is krijgen we hier een mooi vergezicht. 

Als we de heuvel afdalen zien we enkele reeën en herten achter een afrastering. In het wild hebben we ze hier nog niet gezien, jammer. Één hert heeft een machtig groot gewei, wat toch een imposant gezicht blijft. We wachten even totdat hij ons aankijkt ( voor de foto), en gaan dan verder. Vlak voor het dorpje Alendorf loopt de route over het kerkhof bij een klein kerkje. Op het kerkhof zien we grote grafzerken, maar ook veel kleine kruisjes van gesneuvelde soldaten. Enkele minuten later staan we voor een heuvel, die de Kalvarieberg wordt genoemd. De reden van die naam wordt ons gauw duidelijk: er loopt een kruisweg omhoog.

Stenen afbeeldingen van de kruisweg staan langs het brede graspad dat omhoog loopt, en boven op de berg staat een stenen kruis. Hij heeft wel iets, deze heuvel die indrukwekkend in het landschap ligt. Boven op de berg krijgen we, hoe kan het anders, vergezichten over alle windstreken. Als we de heuvel afdalen beseffen we dat hij toch wel hoog is. 

Beneden volgen we het dal van de Lampertsbach, een beekje dat bij veel droogte onderaards zijn weg vervolgt en aan de oppervlakte dan droog staat. We constateren dat vandaag, evenals gisteren, her en der veel jagershutjes staan. Maar het kunnen ook hutjes van natuurbeschermers zijn. 

Dit dal, het Lampertstal, staat bekend om zijn grote variatie aan bloemen, waaronder zelfs orchideeën. Maar helaas, het is november, dus zijn we wat die bloemenpracht betreft te laat.

Op de plek waar de Mirbach in de Lampertsbach stroomt gaan we rechtsaf. Zo’n 20 minuten later bereiken we Mirbach, het eindpunt van vandaag.

In een klein cafeetje - er staan slechts 2 tafeltjes - genieten we van Kaffee mit Kuchen. Vooral die Kuchen is overheerlijk, met noten en amandelspijs! Een gast vraagt ons of we de Eifelsteig lopen. Als we dat bevestigen zegt hij dat we eens het Lieserpfad moeten doen, dat pad is volgens hem veel mooier! We zullen het in onze gedachten houden. Met een taxi ( er is geen ander vervoer) gaan we  terug naar Blankenheim.

Tegen 17:15 u zijn we thuis, het was een leuk wandelweekend!

Meer foto's: 

Lees verder   Mirbach - Hillesheim