Kordel - Trier

18 juni 2014              

Volgens de meteorologen wordt het vandaag een zonnige dag, het zou zelfs 25 ˚C kunnen worden! Dus besluit Jack om het vest maar niet mee te nemen. Ons hotel ligt pal aan de Eifelsteig, dus zodra we ontbeten hebben beginnen we aan de laatste etappe.

We lopen in de richting van het station, gaan rechtsaf en voorbij de grote supermarkt weer linksaf. Iets verder weer rechtsaf, de asfaltweg wordt een breed graspad. Enkele meters verder gaan we rechts over een steil bospad dat uitkomt op een breder pad. We lopen langs een boshelling. Links beneden van ons stroomt de Kyll. En naast de Kyll loopt ook de spoorweg, die Kordel met Trier verbindt. Ons pad blijft omhoog lopen. Een half uurtje later steken we de verkeersweg over en gaan we over een graspad omlaag. Links van ons ontwaren we op een rots in het dal een ruïne van een oude burcht: Burg Ramstein.

Ooit waarschijnlijk een imposant kasteel, maar van het oorspronkelijke complex is niet veel behouden gebleven. Alleen de muren van de oorspronkelijke woontoren staan nog overeind, en eigenlijk is dat nog een wonder. Maar de vlag wappert fier in de hoogte!

Ons pad maakt een paar haarspeldbochten en eindigt bij een parkeerplaats in de nabijheid van de burcht. Hier gaan we naar rechts en lopen we het Butzerbachtal in. In dit dal ontvouwt de natuur zich op zijn mooist. De Butzerbach is een beek die ontspringt in Butzweiler, en 3 kilometer verder in de Kyll stroomt. Tijdens die 3 km heeft de beek een hoogteverval 170 mtr. Een "avontuurlijk" natuurgebied, met watervalletjes en vele kronkelingen in de stroming.

Het wandelpad is een beetje "uitdagend" aangelegd. Zo moeten we meerdere keren via stapstenen over het beekje heen, zijn er houten trappen langs de beek gemaakt en zelfs hangbruggen aangelegd over de beek. Heel apart om dit te kunnen beleven!

Ons pad eindigt bij een lange trap. Boven aangekomen volgen we een breed pad dat ons naar een parkeerplaats leidt. Hier gaan we naar links. We komen bij de Pützlöcher. Dit zijn oude “mijngangen” in het gesteente, waar de Romeinen in de 1e eeuw naar koper zochten. Volgens een informatiebord wonnen ze zo’n 250 kg koper op een jaar. Wat een slavenwerk!

We lopen over het brede pad verder en nemen dan een afslag om de ruïne van Burg Ramstein van nabij te bekijken.

De burcht is inderdaad niet zo imposant, de gelijknamige rockband doet meer van zich spreken. Al zijn de meningen over hun “muziek” sterk verdeeld. We gaan weer verder totdat we bij een splitsing even gaan pauzeren en wat eten.

Dan gaan we naar rechts omlaag, ons pad wordt afgewisseld door trappen. We komen bij de Klausenhöhle. 

Dit is een grot die tot in de 18e eeuw bewoont werd door monniken; om een vroom leven te leiden naar hun voorbeeld de Hl. Antonius. De grot is ongeveer 10 mtr lang. Aan balkengaten in de zijwanden is duidelijk te zien dat de monniken een verdieping gemaakt hadden in de grot. Vermoedelijk diende de bovenste ruimte als slaapvertrek.

We vervolgen ons pad dat met haarspeldbochten omlaag gaat. Beneden gaan we links over een breed pad verder. Dit pad volgen we een kwartiertje, dan gaan we bij een kruising naar rechts en lopen we langs een helling totdat enkele grote zandsteenrotsen rechts voor ons opdoemen. We zijn bij de Genovevahöhle. De naam Genovevahöhle komt van een lokale legende die stamt uit de 8e eeuw.

Deze grot is ca. 15 mtr breed en 10 mtr hoog, ontstaan door het wegspoelen van zandsteen door langdurige inwerking van stromend water.

Vóór de grot gaan we over een steil zig-zaggend paadje omlaag. Het is goed uitkijken, want voor dat je het weet glijd je uit over steentjes. Of struikel je over uitstekende wortels van bomen! Beneden houden we rechts aan en even later steken we een beekje over. Dan nemen we rechts een steil pad omhoog, even later bevinden we ons weer op een breed pad dat ons naar het Eifelkreuz leidt.

Vanuit dit grote houten kruis loopt de route in de richting van een autosnelweg. Hier lopen we onder door, en even later bevinden we ons op een slingerende brede bosweg. Deze eindigt bij een parkeerplaats even buiten een gehucht. Vanaf deze plek loopt de route van de Eifelsteig samen met die van de Moselhöhenweg en de Jakobsweg. Over een veldweg gaan we verder, langs weilanden en akkers. We komen in het dorpje Biewer, waar gezien de drukte de school waarschijnlijk “uit” is.

Op een kruispunt, waar we rechtsaf moeten staat een beeld van de Heilige die jaarlijks tienduizenden pelgrims naar noord-west Spanje weet te trekken.

We weten er alles van, inderdaad, de Hl. Jacobus.

We pauzeren even en eten ons laatste brood uit ons lunchpakket. Als we verder gaan komen we op een steil en lang bospad. Dit valt tegen, hier hadden we niet meer op gerekend.

Als we boven zijn ontdekken we dat we Trier al dicht zijn genaderd. We lopen op redelijke hoogte langs de oever van de Mosel, en krijgen mooie uitzichten over de brede rivier. Het rotspad gaat omhoog en omlaag.

Maar ondanks dat we Trier in het vizier hebben, duurt het toch nog even voordat we de stad bereiken. Het pad eindigt bij het zogenaamde Weisshaus. Hier gaan we over trappen omlaag en komen bij de parkeerplaats Weisshauswald waar een zuil van de route van de Eifelsteig staat.  Dit is het officiële eindpunt van de wandelroute.

Uiteraard lopen we nog door naar het centrum van Trier. Eerst over de Kaiser-Wilhelm-Brücke, en dan langs de Porta Nigra. En omdat onze kleinzoon Sten morgen zijn 4e verjaardag viert, moet er natuurlijk nog iets gekocht worden. Het wordt een brandweerauto, die ook echt water kan spuiten. Dat brengt op zomerse dagen verkoeling!

Met voldoening nemen we de trein terug naar Kordel, en daar aangekomen tracteren we ons op een cappucino en een pilsje. Vanwege het avondeten missen we de voetbalwedstrijd van Nederland op het WK in Brazilië, maar Lucas ( onze ober) houdt ons op de hoogte. Het wordt een moeizame 3 - 2 overwinning op Australië.

’s Avonds genieten we nog na van de mooie wandeling(-en) op het terras. Dat kan, want we gaan pas morgenvroeg naar huis.

Meer foto's:

Lees verder   Nawoord