Gerolstein - Daun

8 maart 2014

Traditioneel is februari een maand waar we weinig gelegenheid hebben om er even tussen uit te gaan. De februari van dit jaar is er een waar we weinig goede herinneringen aan zullen bewaren als gevolg van het afscheid moeten nemen van een sympathieke oom en een nabije kennis. Positief was wel de deelname van Ivo en Sten aan de kinderoptocht in Sittard. Beiden “walsten” door de straten, waar het door het ontzettende goede weer bomvol was. En ze kregen vaak positieve reacties van de toeschouwers langs de kant.

Dit weekend is er wederom goed weer voorspeld. Astronomisch gezien bevinden we ons nog in de winter, maar de temperaturen kunnen zondag richting de 20 °C stijgen!

Gisteravond arriveerden we om 19:00 u in Gerolstein waar we de nacht door brachten in hotel “am Brunnenplatz”. Een mooi en degelijk hotel, met gastvrije eigenaars. Na het ontbijt, dat goed verzorgd is, beginnen we even na 09:00 u aan onze wandeltocht. Het belooft een redelijk zware tocht te worden, ca. 25 km lang en diverse beklimmingen.

Inderdaad, als we starten moeten we meteen stenen trappen op. Al gauw bevinden we ons op een redelijke hoogte in een buitenwijk van Gerolstein waar we even later de ruïne van de burcht Löwenburg bereiken.

Deze burcht stamt uit de 12^e eeuw en heette oorspronkelijk “Burg Gerhardstein”. Uit deze naam ontstond de naam Gerolstein. Van het oorspronkelijke grote complex is helaas niet veel behouden. Er staan alleen nog enkele dikke muren, althans de restanten daarvan.

Na een kort bezoek gaan we verder. We verlaten Gerolstein en komen in een bos waar we veel houtverzamelaars zien. Er ligt hout in overvloed, netjes gezaagd en vaak ook gestapeld.

Het pad is een beetje drassig. Bij een rotsformatie gaan we rechtsaf. Het is een stijgend pad. Rechts van ons denkt Tiny een kleine grot te zien, maar dit blijkt het toch niet te zijn. We vervolgen ons pad, en zien op bordjes dat we in de richting van een boskapel lopen. Een kilometer verder komen we inderdaad bij een kapel.

De deur blijkt open te zijn; de kapel blijkt gewijd te zijn aan Maria. Het is een goed onderhouden gebouwtje, en gezien het aantal brandende kaarsjes ook druk bezocht.

Vanuit de boskapel loopt het pad nog steeds omhoog. We passeren een gedenksteen uit 1680 ter herinnering aan een graaf en gravin die door een onverklaarbaar angstgevoel behouden werden van een overval. Ze verlieten op tijd de koets, die inderdaad overvallen werd. We blijven omhoog lopen in het bos. Totdat we de Dietzenley bereiken. Op deze rots staat een uitkijktoren waar we fantastische uitzichten in alle windrichtingen krijgen. Helaas hangt er een “dauwsluier” boven het landschap, waardoor het zicht toch enigszins belemmerd wordt. De Dietzenley is het hoogste punt in de omgeving van Gerolstein. We houden hier een korte pauze. Daarna gaat het verder over een bospad. Het pad is nu minder steil, af en toe een beetje “vals plat”. We kunnen goed doorlopen.

De zonnestralen doorklieven het bos. Alsof er elk moment iets "onaards" staat te gebeuren. Dan verlaten we het bos en loopt ons pad door een grasvlakte. We komen in de buurt van Neroth. Ons is ter ore gekomen dat daar een bekend restaurant ligt dat we zeker moeten bezoeken: de Mausefalle. En dat gaan we natuurlijk doen. We volgen een pad langs de Enzenbach.

De route van de Eifelsteig loopt niet door het dorp, maar er is wel een alternatieve route die ook bewegwijzerd is. En natuurlijk ligt de Mausefalle langs die route. Er is nog niet veel bedrijvigheid als wij er aankomen, maar dat verandert al snel. De Mausefalle is zeker een bezoek waard.

Ze hebben er niet alleen goede “Kuchen”, maar ook aan de kinderen is gedacht. Die kunnen zich goed amuseren in de mooi aangelegde tuin: er staan diverse speeltoestellen, waaronder een kleine kabelbaan die over de Enzenbach gaat. Het gaat wel eens mis, met als gevolg natte voeten, vandaag ook! In de tuin stroomt de Rothenbach in de Enzenbach.

Achter in de tuin staat de grootste muizenval ter wereld, met een Guinness certificaat.

Na een verblijf van een uurtje wordt het tijd om weer verder te gaan. Er wacht ons nog een pittige klim: de Nerother Kopf. We verlaten Neroth en lopen even langs de kleine Kyll. Dan slaan we linksaf en gaat het meteen steil omhoog. Bij een uitzichtpunt zit een ouder vrouwtje op een bank. Ze rookt een sigaretje en geniet van het uitzicht op het dorp. Wij gaan verder over het slingerend pad omhoog. Het valt niet mee, we vragen ons af hoe we dat in Italië gedaan hebben met meer dan 12 kg op de rug. Toch ging dat. Uiteindelijk komen we boven op de “pukkel” waar zich een soort grot bevindt: de Mühlsteinhöhle. Deze is niet toegankelijk, er staat een groot hekwerk voor de ingang.

De Nerotherkopf is een vulkanische heuvel, begroeid met beukenbomen.

Op de heuvel bevindt zich ook de ruïne van de burcht Freudenkoppe. Deze burcht werd omstreeks 1340 gebouwd door een Luxemburgse koning gebouwd. Ook zien we een gedenkteken ter nagedachtenis aan 2 kinderen die in 1954 omkwamen door de ontploffing van een V1-raket die er nog lag. Tragisch, 7 en 9 jaar oud, broer en zus.

Het is een plek waar zich een en ander heeft afgespeeld, hier op ruim 640 mtr hoogte.

Vanaf de Nerother Kopf gaat het natuurlijk omlaag, totdat we het bos weer verlaten en opeens voor een grote “alpenwei” staan. We kunnen de verre omgeving bekijken, heerlijk in dit zonnetje. Genietend lopen we door het grasveld. De inspanning die we moesten leveren om op de Nerother Kopf te komen zijn we alweer vergeten. Zo lopen we in de richting van Neunkirchen, een plaatsje dat we enkele kilometers verder bereiken. Onze kennismaking blijft beperkt tot een buitenwijk. Al gauw verlaten we het dorpje, steken een verkeersweg over en bevinden we ons weer in open gebied. Bij een bank houden we even pauze. En dan gaan we voor het laatste gedeelte. Dat gaat toch weer omhoog.

Via een zig-zaggend paadje komen we op een heuveltje dat uitzicht biedt op Daun, het eindpunt van vandaag. Het pad omlaag is iets minder gerieflijk. Het is smal, en door de bladeren nauwelijks te traceren. Maar het gaat goed. We komen uit bij een verharde weg in een buitenwijk van Daun. Via diverse straten langs sportvelden en een kerkhof komen we in het centrum. We vragen aan een jong stelletje waar het busstation ligt en gaan dan lekker ijs eten bij ijssalon Fontanella, heerlijk!

Met de bus gaan we terug naar Gerolstein, en vandaar weer terug naar huis met de auto.

Lees verder Daun - Manderscheid