Gemünd - Steinfeld

26 oktober 2013

Het laatste weekend van oktober. Er is voor de komende dagen slecht weer voorspeld, het wordt stormachtig. Dus krijgen de bladeren die nu nog aan de bomen hangen het zwaar te verduren. Maar vandaag zou het nog redelijk weer worden.

De etappe van vandaag is iets korter dan de vorige, dus doen we het ’s ochtends rustig aan.

Even voor 10:30 u arriveren we in Gemünd, waar we de auto op de Eifel-Ardennen-Platz parkeren, kort bij het startpunt bij de kerk. Nadat we de wandelschoenen hebben aan gedaan beginnen we aan de tocht. We steken de drukke verkeersweg over en lopen in een korte boog achter om de kerk, waarna we rechts een voetpad nemen. Dit voetpad loopt bergop en al gauw bevinden we ons in een hellingbos. Het pad blijft klimmen, links hebben we een mooi uitzicht op het dal. Af en toe als de wind door het dal waait dwarrelen de gekleurde bladeren dansend omlaag, een mooi gezicht.

Deze periode in de herfst is een mooie tijd om in te wandelen: de meeste bladeren zijn nu verkleurd wat schilderachtige plaatjes oplevert. Ongetwijfeld krijgen we er vandaag veel voorgeschoteld.

Ons pad maakt een paar kronkels waarna we bij een houten hut komen. De zon staat links voor ons, als we ons omdraaien zien we dat de stralen tussen de bomen “klieven” om op de reeds gevallen natte bladeren te schitteren.

We gaan verder en bevinden ons enkele minuten later op een brede bosweg. Bij een T-kruising volgen we de wegwijzer naar links. Iets verder in een bocht nemen we een dalend bospad door een eikenbos. Dit pad leidt naar het uitzichtpunt Kuckucksley.

De Kuckucksley is een groot rotsblok dat als een “neus” uit de berg steekt. Hier krijgen we een mooi uitzicht over het dal voor ons. In de verte zien we het dorpje Olef.

Er volgt een steile afdaling over een slingerend pad. Beneden volgen we niet de asfaltweg, maar nemen we rechts het brede pad dat op het einde een scherpe bocht naar links maakt. We passeren enkele kruisjes. Het pad komt uit op een asfaltweg die we oversteken. Via een bruggetje over de Urft komen we in de historische kern van het dorpje Olef.

Hier liggen prachtige vakwerkhuisjes, de meeste dateren nog uit het begin van de 19^e eeuw gezien de jaartallen op de gevels. Schijnbaar liep er vroeger een treintje door het plaatsje, want er liggen nog rails links van ons voor de huisjes.

Nadat we kort gepauzeerd hebben in een net café-restaurant vervolgen we onze route. Het gaat eerst bergop, waarna we een afslag nemen en op een glooiend pad komen dat langs de bosrand loopt.

“Wat is het toch mooi bij de buren”, zegt Tiny. Ja, inderdaad. Het pad voert ons door bossen, maar ook door open heidevelden waar brem staat die overigens uitgebloeid is. Het is een lang breed pad, dat we uiteindelijk verlaten bij een bos waar de Eifelsteig het zogenaamde “Pingenwanderpfad” volgt. “Pingen” zijn oude ijzerertsgroeven. Op verschillende plaatsen langs het pad staan informatieschilden met tekst en afbeeldingen hoe men in vroegere jaren te werk ging. Verzakkingen en kuilen in het bos verraden de plekken waar zulke groeven waren. We verlaten we het bos en naderen het dorpje Golbach. In Golbach lopen we door een klein speeltuintje en passeren ook enkele mooie vakwerkhuisjes. We laten het plaatsje al weer snel achter ons, en nadat we via een brug een beek overgestoken hebben gaan we naar rechts. We lopen nu een poosje langs de Kallbach, een beekje dat langs ons pad kronkelt. Dan maakt ons pad een bocht naar links en verlaten we de beek. We lopen tussen weilanden, her en der zien we kleine bosjes. Op een kruising met een ander pad zien we een bankje, en we nemen een korte eetpauze. Het is een mooi plekje. Er komen meerdere wandelaars voorbij, vanuit diverse paden.

We gaan weer verder en volgen een graspad dat langs een klein bosje loopt. Op het eind hiervan steken we een verharde weg over. Dan bevinden we ons in een groot open gebied. Het pad loopt eerst bergop en komt uit op een plateau waar het door akkers loopt.

In de verte ontwaren we enkele torens, die zouden wel eens van ons einddoel van vandaag kunnen zijn: het klooster van Steinfeld. We bereiken Steinfelderheistert, een klein gehucht. Achter dit plaatsje loopt ons pad omlaag. Daarna lopen we een poosje over een breed modderig pad, waar een groot voertuig bezig is met het stapelen van grote boomstammen. Bij een zijpad gaan we naar rechts, hier moeten we wederom over een modderig pad omhoog dat ons leidt naar een muur die om het klooster loopt.

Even later staan we voor het grote kloostercomplex. Ondanks onze modderige schoenen en broeken bezoeken we toch even de kerk. Daarna besluiten we door te lopen naar Urft om hier de trein naar Kall te nemen. Onderweg zien we de veelkleurige bossen in het zonlicht.

De thuisreis verloopt helaas niet zoals gepland. Het is al laat als we thuis komen.

Lees verder Steinfeld - Blankenheim