Mirbach - Hillesheim

5 januari 2014           

Het is alweer het eerste weekend van 2014. December 2013 had niet de uitstraling die je van een wintermaand mag verwachten, er was geen noemenswaardige nachtvorst. De maand was dus veel te warm. En winterse buien? Ook die waren er niet, althans in ons kikkerlandje. Wat ons vooral bij zal blijven is het overlijden van Nelson - Madiba - Mandela, vandaag precies één maand geleden.

Maar de kerstdagen waren gezellig. Uiteraard werd er weer veel te veel gegeten, en dat is dus een goed argument om de draad van de Eifelsteig weer op te pakken.

Omdat we vandaag een redelijk lange etappe voor de boeg hebben arriveerden we gisteravond in Hillesheim. We hadden van te voren gereserveerd bij Gästehaus Kloep. Bij aankomst bleek dit een heel net gasthuis te zijn. Frau Kloep is een grote struise, en gastvrije vrouw. Nadat we onze spulletjes op de kamer gebracht hadden verkenden we het plaatsje dat zo’n 3500 inwoners telt.

We wandelden door het oudere gedeelte van het stadje en bekeken een gedeelte van de voormalige stadsmuur. Daarna eten in een Italiaans restaurant. Een goede keuze. Om vervolgens vroeg naar bed te gaan.

Als we om 07:00 u opstaan blijkt dat we beiden slecht geslapen hebben. Lichamelijk zijn we wel uitgerust, maar geestelijk niet. Na het ontbijt brengt Frau Kloep ons naar Mirbach. Mirbach ligt slechts 7 kilometer van Hillesheim verwijderd. Maar omdat onze etappe een grote boog naar het oosten maakt is deze tocht ruim 26 kilometer lang. 

Bij Mirbach herkennen we de Erlöserkapelle, het kerkje dat we gisteravond ook zagen. Het lag er schitterend bij, vol verlicht boven op de heuvel. We lopen langs het kerkje en komen dan op een pad waar boompjes langs staan. Jack ziet er naambordjes voor staan en weet gelijk wat dit betekent: de boompjes zijn geplant ter aandenken aan te vroeg gestorven kinderen. Zoiets zagen we enkele jaren geleden in Zeeland ook toen we het Grenslandpad liepen. Het blijft je raken. Via een brug onder de verkeersweg komen we in een gebied met weilanden. Ons pad gaat naar links waarna het langzaam omhoog gaat.

Als we ons omdraaien krijgen we een mooi uitzicht op Mirbach. Het blijft omhoog gaan, totdat we bij een bos komen. Hier gaan we eerst linksaf en volgen we de bosrand, maar even later gaan we rechts en begeven we ons in het bos dat bestaat uit diverse soorten bomen. We lopen over mooie brede paden, en af toe schijnt het zonnetje mooi door de takken. Hier is het echt prettig lopen, het pad slingert zich langs diverse dalen, al klinkt dit misschien gevaarlijker dan het daadwerkelijk is!

Kort nadat we scherp rechtsaf moeten komen we bij een schuilhut met een grilplaats.

Het blijkt dat van deze plek veelvuldig gebruik gemaakt wordt, bijvoorbeeld om gezamenlijk naar voetbalwedstrijden te kijken zoals de bekerfinale van 2013 getuige een plakkaat. Het is een schitterende plek, met een fantastisch uitzicht over de weilanden en het dorpje Leudersdorf dat verderop ligt. Lijkt ons wel gezellig! We vervolgen onze route die het bos inmiddels verlaten heeft en nu door open weilanden loopt.

We houden uitzicht op Leudersdorf. Iets verder kruisen we enkele verharde wegen, waarna we bij een bosweg links aanhouden. We passeren een kalksteenmijn, kruisen de Mühlenbach en gaan rechtsaf over een veldweg in de richting van weer een kalksteenmijn. Hier gaan we naar rechts en volgen de Ahbach. We passeren de Ruine Dreimühlen, waar nog maar weinig van overeind staat. Voor een brug houden we rechts aan en over enkele houten bruggetjes/vlonders bereiken we de Dreimühlen waterval.

Deze waterval ontstond in 1912, omdat destijds de drie bronnen van de Ahbach omgeleid moesten worden voor de aanleg van een spoorbaan. De waterval is niet bijzonder groot, maar is toch een bekende bezienswaardigheid omdat hij elk jaar zo’n 8 tot 10 centimeter “groeit”. Dit komt doordat het poreuze gesteente, waar de waterval over stroomt, een goede ondergrond is voor de groei van mos. Door de verstening van mos als gevolg van het kalkhoudende water groeit de waterval.

Onze tocht gaat verder langs de oever van de Ahbach over een glibberig pad waarvan de ondergrond alleen uit modder bestaat. Uitkijken dus, want een moment van onachtzaamheid kan betekenen dat je in de beek belandt! Het gaat gelukkig goed. Bij een kruising gaan we naar rechts en volgen een brede bosweg. Iets verder komen we uit bij een geasfalteerde weg. We lopen onder een viaduct en volgen dan een weg naar links. Via een brug komen we over de Niedereher Bach, vervolgens nemen we een wandelpad naar rechts. Een kilometer verder gaan we naar rechts over de beek en vervolgens weer naar links. We bevinden ons op een voormalig traject van een spoorlijn. Links van ons ligt het plaatsje Niederehe, waar de route ons even later langs een groot klooster leidt. We verlaten Niederehe via een brug en komen bij een verkeersweg die we oversteken. We bevinden ons nu op een veldweg die afwisselend door kleine bospassages en weilanden loopt en passeren een marmersteengroeve. In de verte zien we de contouren van Burg Kerpen. Via een smal stijgend  paadje komen we bij de grafsteen van Fritz von Wille, een bekende landschapsschilder. Fritz von Wille was gedurende 30 jaar eigenaar van Burg Kerpen en woonde hier ook.

We volgen het paadje dat nu sterk daalt en komen op de weg die naar het kasteel leidt. Vanuit het terras van het kasteel hebben we een mooi uitzicht over het dorp.

De burcht werd in 2007 eigendom van een Nederlandse familie die het hele gebouw renoveerde. Men verhuurt er enkele appartementen en er is tevens een restaurant.

We gaan verder en dalen af naar het historische dorp. Er zijn hier veel monumenten ter herinnering aan de schilder Fritz von Wille. Schijnbaar heeft de man veel betekend voor dit dorp.

Als we bij “das kleine Landcafé” komen twijfelen we of we naar binnen gaan. We zien er immers niet uit met onze bemodderde broeken en schoenen. Maar enkele Duitsers zeggen dat dat niets uit maakt. Dus gaan we toch maar binnen, we zijn wel toe aan een kop koffie. Het is er erg druk, maar ook gezellig. In een hoekje is nog een tafeltje vrij waar we mogen plaatsnemen. En inderdaad, dat onze broeken besmeurd zijn hindert niet.

Vol goede moed gaan we een half uurtje later verder. Maar als het pad enigszins omhoog loopt valt het toch wel even tegen. Het wordt stilaan kouder. En we moeten nog zo’n zeven kilometer. Via enkele kronkelingen komen we bij een informatiebord boven op de Weinberg. Ook hier ligt een marmergroeve. Van hier uit volgen we een pad dat naar Berndorf leidt. Als we hier aan komen zegt Jack dat het opvallend stil in het dorp is. “Kloep auch”, is het antwoord.

Aan de voet van de heuvel waar de kerk op ligt begint een kruiswegstatie. Deze loopt langs een verstevigingsmuur die rond het kerkje ligt. Berndorf laten we al weer gauw achter ons. Het zijn nog een paar kilometer tot Hillesheim. We beklimmen nog een helling, waarna we lopend tussen akkers en weilanden uiteindelijk rond 17:00 u aankomen op onze eindbestemming.

Hillesheim heeft iets met krimi’s. Frau Kloep vertelde ons vanmorgen dat dit komt door dat er een schrijver van krimi’s het Kriminalhaus stichtte. 

In dit pand bevindt café Sherlock, maar ook een grote verzameling van detective-romans. Daarnaast bevinden zich in Hillesheim enkele hotels waarvan de naam verwijst naar krimi’s, zoals “zum Amtsrichter” en het “Krimihotel”. Veel krimi’s gaan over misdaden die gepleegd worden in de Eifel.

Als we ’s avonds naar huis rijden blijkt dat dit niet alleen fictie is. Op de Duitse radiozender horen we dat er afgelopen nacht een poging was om een geldautomaat te kraken in Daun. Er werd zelfs een helicopter ingeschakeld bij de achtervolging en de politie schoot op de banden van de vluchtauto….

Meer foto's:

Lees verder   Hillesheim - Gerolstein