Een opgevende aanpak wordt gekenmerkt door:
Het niet langer ingrijpen bij situaties waarin een interventie zich opdringt (bv. bij storend gedrag van studenten)
De visie dat studenten als enige de volledige verantwoordelijkheid krijgen voor hun leerproces
Deze opgevende houding zorgt ervoor dat studenten zich in de steek gelaten voelen en geen ondersteuning vinden bij het omgaan met moeilijke leerstof of situaties. De studenten kunnen met hun vragen, bezorgdheden of onzekerheden niet bij u terecht.
“Onze prof van filosofie is echt ondoenbaar. Zijn lessen bestaan uit eindeloos durende monologen en vragen uit de groep worden niet behandeld. Als hij op een uitzonderlijk moment pauze geeft, verlaat hij het lokaal waardoor we ook dan geen vragen kunnen stellen. Al na de tweede les haakten vele studenten af omdat ze de les niet begrijpen. De prof past ook zijn tempo niet aan en doet maar gewoon verder. Het lijkt wel alsof we niet bestaan in zijn les."
Chaos ontstaat wanneer er een gebrek aan structuur is en wordt gekenmerkt door een afwachtende en een opgevende houding. De opgevende benadering is ook gerelateerd aan een dominerende benadering in die zin dat het de twee meest behoeftefrustrerende zones zijn op het wiel en bijgevolg het meeste negatieve gevolgen genereren. Zo zullen studenten van een lesgever die hoog scoort op een opgevende benadering een lage autonome motivatie rapporteren en een hoge amotivatie. Daarnaast evalueren deze studenten hun lesgever eerder negatief.