Een afwachtende aanpak wordt gekenmerkt door:
Het hanteren van een laissez-faire leerklimaat waarbij het initiatief vooral bij de studenten wordt gelegd
Het weinig op voorhand plannen of structureren
Een afwachtende benadering zorgt ervoor dat studenten houvast ontberen. De lessen zijn weinig gestructureerd en dit gebrek aan duidelijkheid kan voor vragen of zelfs verwarring zorgen. Omdat studenten onvoldoende weten wat van hen verwacht wordt, kunnen ze onvoldoende competenties benutten en versterken.
"Tijdens het hoorcollege sociologie moesten we een brainstorm doen waarbij we gebruik konden maken van de slides van de vorige les. De bedoeling was om verschillende theorieën naast elkaar te leggen om zo tot inzicht te komen dat deze theorieën eigenlijk achterhaald waren. In diezelfde les zouden dan nieuwere visies besproken worden. Het was niet duidelijk met hoeveel studenten we mochten samenwerken en hoeveel tijd we kregen voor deze opdracht. We begonnen over wat andere dingen te praten en gingen er wel vanuit dat we niet aan het bord zouden geroepen worden."
Een afwachtende houding ligt vlak naast een participatieve houding in de figuur. Dit is niet verwonderlijk aangezien het ook wat raadvlakken vertoont. Soms proberen lesgevers interactief te werken door inbreng voor studenten mogelijk te maken, maar zonder voldoende structuur te bieden (bv. onduidelijkheid over op welke manier, hoe en wanneer studenten hun input naar voor kunnen brengen). Studenten ervaren dit als chaotisch. Ze weten niet wat ze moeten doen en zijn minder geneigd om in te gaan op het voorstel tot participatie. De lesgever kan zich in zo'n situatie iets te afwachtend opstellen. De motivationele kosten die gepaard gaan met deze benadering zijn minder uitgesproken dan wanneer lesgevers echt opgevend zijn.