Velen vragen zich af of er wel twee Volkeren van God kunnen bestaan ofwel of dat de Joden het enige Volk van God zijn.

Misleiding in geloofslandschap

Voor sommigen zijn de termen "Messiaanse Jood" en "Jood voor Jezus" opzettelijk misleidend, en is een "Christen Jood" helemaal verfoeilijk, vooral als men rekening houdt dat er zo veel christenen zijn die een Drie-Eenheid aanbidden als hun godheid.

Volgens de strikte [talmudische] wettelijke norm kan een Jood, ongeacht welke praktijk of overtuiging hij ook aanneemt, het jodendom niet verlaten. Maar als gemeenschappelijke, praktische kwestie kan dat natuurlijk wel . . . .

Verkeerd idee over christenen

Betreft de aanname van het woord christen, is er bij veel mensen een groot misverstand. Het overgrote deel neemt aan dat christenen geloven in de Heilige Drievuldigheid of Drie-eenheid en aldus niet de God van Abraham aanbidden, welke een Enige Eeuwige Onzichtbare Alleswetende en Alles kunnende Almachtige God is. De mensen zouden moeten weten dat niet alle christenen Jezus als hun god nemen terwijl een grote meerderheid van de christenen een zichtbare godheid hebben die zelfs niet alles wist (zoals wanneer het eindtijd zou komen of wanneer hij zou terug komen).

Het is verkeerd te denken dat het geloof in Jezus als goddelijk precies de reden was dat de vroege christenen zich van de joden afscheidden. In eerste instantie waren de eerste volgelingen van Jeshua of Jezus Christus, Joden. Pas enkele jaren later begonnen meer en meer niet-joden zich bij hen aan te sluiten waardoor er bezwaar kwam van de Joodse gemeenschap om die goyim in hun synagogen te laten, waardoor de volgers van Christus zich begonnen te verenigen in aparte sellen en afzonderlijke vergaderruimten begonnen te maken.

Christenen tegenover Joden

Feit is dat zij die 'christenen' werden genoemd, die naam kop zich gespeld kregen, omdat zij Jeshua of Jezus als de Kristos of Christus aannamen. In de eerste paar eeuwen van het christendom scheidde de overtuiging dat christenen mogelijks een andere godheid aanbaden dan de Joden, deze nieuwe religie van haar joodse ouder.

Als je vraagt ​​waarom christenen joden vervolgden in de oude, middeleeuwse en moderne tijd, dan is dat het antwoord, omdat het trinitarische christenen waren die wensten dat anderen hun drie-enige godheid zouden aannemen en joden, maar ook de ware volgers van Christus, weigerden dit te doen.

Joden die Jeshua wel aanzagen als de Messias kwamen in een moeilijk parket te zitten? Zij bleken zo wat tussen de kade en het schip te belanden, en werden niet graag gezien door de Joden, maar ook niet door de zogenaamde christenen.

Jood voor Jezus

Een 'Jood voor Jezus' wordt door vele Joden als een belediging van het jodendom aanzien maar ook in het christendom. Volgens de Joden neemt het de centrale leerstelling van een geloof en doet alsof je het kunt vasthouden zonder deel uit te maken van dat geloof.

Het is een strategie voor conversie,. . . en een transparante,. . . een marketingplan verkleed als theologie, een op geloof gebaseerde oxymoron die niemand mag geloven. . . .

Er wordt eveneens gezegd

[Het] is een schande en een belediging voor de talloze Joden die trouw bleven ondanks onvoorstelbaar lijden en hun leven gaven omdat ze weigerden Jezus als hun redder te aanvaarden.

Aanvaarding van de Messias zonder verloochening van geloof

Groot Volk uit Stam van Abraham

Zo wel Joden als christenen moeten beseffen dat al van oudsher de belofte aan Abraham is gegeven van een "Volk". Hierbij neemt men aan dat dat "Grote Volk" moet behoren tot de afstammelingen van Abraham. Maar als men de Geschriften goed door neemt zal men kunnen inzien dat het om een veel grotere groep gaat dan enkel diegenen van de stam van Abraham.

Stam van David onderdeel van Gods belofte

Ook moet men inzien dat de stam van David onderdeel maakt van de Gods belofte. Tot die stam behoorde Jeshua. Natuurlijk kan men de christenen niet rechtstreeks als kinderen en nakomelingen van die man gaan aanschouwen. Maar daar komt het Woord van God, gegeven in de Heilige Schrift soelaas brengen en geeft het aan dat Jeshua het licht van de wereld mag zijn die andere mensen dan Joden ook tot zich trekt en tot God laat komen. Door Jeshua kunnen nu ook niet-Joden de weg naar God vinden en door God opgenomen worden als Zijn kinderen, waardoor zij dan ook tot het vernieuwde Volk van God gaan behoren.

Joodse wortels niet te verbreken

Joden die Jeshua als Messias willen erkennen hoeven helemaal hun Joodse wortels en gebruiken niet te verbreken. Zij blijven voor altijd behoren tot het bevoorrechte Volk van God, de stam van Juda. En niemand kan hen dat ontnemen.

Jeshuaist, Jood, Christen, Jezuist of Jesuist

Jesuism, Jesusism of Jesuanism

Jesuism, ook wel Jesusism of Jesuanism genoemd, wordt aangenomen de leer van Jezus te zijn in tegenstelling tot de leer van het reguliere christendom. In het bijzonder staat de term vaak in contrast met wat velen het Pauline-christendom noemen en met het reguliere kerkelijke dogma waaronder de Drie-eenheid.

Jesuism in tegenstelling tot Paulism

In 1878 schreven vrijdenker en voormalig Shaker D. M. Bennett dat "Jesuism", in tegenstelling tot "Paulism", het evangelie was dat werd onderwezen door Petrus, Johannes en Jakobus, en de Messiaanse leer van een nieuwe Joodse sekte. Wij verstaan daar onder dat zij de Joodse sekte "De Weg" bedoelden.

Jezuïsme christendom van de evangeliën

In 1894 definieerde de Amerikaanse patholoog en atheïst Frank Seaver Billings "jezuïsme" als het "christendom van de evangeliën" en een filosofie die "direct kan worden toegeschreven aan de leringen van Jezus de Nazarener".

Christendom van vandaag niet de religie die Jezus onderwees

In een uitgave uit 1909 van het zevendedagsadventistische Australische dagblad de 'Sign of the Times' getiteld "Modern Christianity, no Jesusism", wordt de vraag opgeworpen:

"het christendom van vandaag is niet het oude originele christendom, het is geen jezusisme, want het is niet de religie die Jezus onderwees. Wordt het geen tijd om het christendom tot de religie om te vormen die Hij persoonlijk predikte en die Hij persoonlijk in praktijk bracht?"

Afgedwaald christendom

Daar ligt het hele probleem. Het christendom was in de vierde eeuw zodanig ver afgedwaald van de ware leer van Christus dat de Rooms Katholieke Kerk eigenlijk een geloofsrichting werd die een lering had die helemaal niet strookte met de leer van Christus Jezus.

Met de jaren waren er altijd groepen, zoals de doopgezinden (anabaptisten en baptisten) die zich tegen die valse leringen zoals de Drievuldigheid verzetten, maar toch won die valse leer steeds meer veld, doordat zij toegaf aan vele heidense gebruiken die mee geïntegreerd werden in hun riten en gebruiken, waardoor zij veel populairder waren dan de zuivere christenen of ware volgers van Christus leer.

Van elkaar en van God houden

Harvard-theoloog Bouck White definieerde in 1911 ook "jezusisme" als "de religie die Jezus predikte". Lord Ernest Hamilton schreef in 1912 dat "Jesuism" eenvoudigweg gaat over het van elkaar en van God houden.

Jezusisme focus op het leven van Jezus en pogingen doen om diens leven te imiteren

De invloedrijke katholieke theoloog Karl Rahner bedoelde met "jezusisme" een focus op het leven van Jezus en pogingen doen om diens leven te imiteren, in tegengestelling tot het richten van de focus op God en de christelijke kerk.

Principiële gronden bij Jeshuaisme en Jezuisme

Klaarblijkelijk draait het in het Jeshuaisme en in het Jezuisme rond dezelfde principiële gronden, waarbij men als gelovige moet trachten als Jeshua of Jezus te worden en de liefde van hem en zijn God moet uitdragen.

Jezus onderwijs als uitgangspunt

Rodney Stenning Edgecombe, een hoogleraar aan de Universiteit van Kaapstad merkt in een essay uit 2009 getiteld Communication Across the Social Divide op hoe het christendom zich verwijderde van het jezuïsme, de morele uitgangspunten die Jezus onderwees. Hij en vele schrijvers over God en godsdienst moeten onder ogen zien dat er altijd mensen bestaan hebben die er alles aan deden om zich aan de leer van de Nazareense leermeester Jeshua (Jezus Christus) te houden. Hierbij zijn er altijd leden van de Joodse gemeenschap of Jeshuaisten (volgers van Jeshua) geweest maar ook niet-Joden of gewone burgers die zich niet aansloten bij een of andere kerkgemeenschap maar in kleine kringen het ware geloof bleven belijden, ook al gebeurde dat meer dan eens met gevaar voor eigen leven.

Volgers van Jezus in het Jezuisme

Als wij rond kijken wordt "Jezuisme" door verschillende groepen gebruikt, waarbij er nog geen echte regelmaat van gelijke gedachte achter zit. Er zijn zelfs Jezuisten (niet te verwarren met de Jezuïeten) die niet in God geloven maar zogezegd wel de leer van de grote leermeester Jezus willen volgen, zoals zij ook andere leermeesters zouden kunnen volgen als Gandhi of anderen die vrede en verdraagzaamheid predikten. Daartegenover staat dan wel het Jeshuaisme waar het klaar en duidelijk is welke lijn er moet gevolgd worden en waar men voor staat als men tot de Jeshuaistische gemeenschap wil behoren.

Volgers van Jezus' leer in het Jeshuaisme

Maar doordat algemeen in het Jeshuaisme gestreefd wordt om Jeshua's leer te volgen en open te staan voor allerlei volkeren, eenders uit welk werelddeel zij komen, welke huidskleur zij mogen hebben of welke taal zij mogen hebben, kan men in die geloofsbeweging of geloofsgroep mensen van allerlei windstreken aantreffen, waarbij er dan ook van Joodse zo wel als van niet Joodse afkomst bij zijn, maar die allemaal zoals de Joodse traditie het wil afgaan op hetgeen wat in de Schriften is overgeleverd. In het Jeshuaisme is de Bijbel de leidraad en gids voor het geloof en voor het leven. In die geloofsgroep is er ook geen plaats voor de e doctrine van de drie-eenheid stelt dat God zich manifesteert in drie verschillende personen dan wel hypostasen (verschijningsvormen) - te weten de Vader, de Zoon en de Heilige Geest - die sameneeuwig, samengelijk en ondeelbaar verenigd zijn in één essentie of ousia. In hun gemengdheid van Jood en niet-Jood geloven zij dat zij volgens de wensen van God elke mens als evenbeeld van God aanvaarden en respecteren en in gemeenschap samen kunnen leven als één volk voor en van God.

Eerste ouders, begin van het menselijk geslacht

Uit de man en mannin zijn alle mensen voortgekomen. Doordat God die eerste menselijke wezens geplaatst heeft op deze aardbol en hen verzocht heeft zich te vermenigvuldigen of voort te planten, kunnen wij aannemen dat al die mensen die daarna gekomen zijn ook deel uitmaken van mensen of volkeren van God.

Bevolking van de hele aarde onderdeel van doel van God

Het was Gods doel om de hele aarde bevolkt te hebben. Hierbij zou men verwachten dat die mensen Hem dan ook als de Soevereine Heer zouden erkennen. Doordat God geconfronteerd werd door een revolterende mens, die Zijn Macht en Rechtschapenheid betwijfelde, heeft God de mensen de kans gegeven om zelf iets te maken van de wereld. Uit de vele geschiedenislessen kunnen wij opmaken dat de mens niets meer dan gefaald heeft.

Getrouwen van God

De eerste getrouwen van God heeft Jehovah altijd nauw aan het hart gelegen en daarom heeft Hij al vroeg in de geschiedenis van de mens hen kenbaar gemaakt dat zij Zijn uitverkorenen zijn voor wie Hij een grote natie voorziet in een apart geplaatst (heilig) land.Maar God bleef hopen dat Zijn mensen rond zouden trekken en aan anderen Hem kenbaar maken zodat zij, die van God weg waren of zijn, terug zouden kunnen keren naar Hem Die De Enige Ware God is.

“welnu, als ge horende hóórt naar mijn stem en mijn verbond bewaakt, dan zult ge mij kostbaarder wezen dan alle gemeenschappen; want van mij is heel de aarde;” (Ex 19:5 NB)

“Zalig ben jij, Israël, wíe is als jij?- een gemeente bevrijd door de ENE, het schild dat jou helpt en wiens zwaard je hoogste trots is; mogen je vijanden zichzelf verloochenen voor jou, moge jóuw weg lopen over hun hoogten! ••” (De 33:29 NB)

“want de ENE zal zijn gemeente niet verwerpen, omwille van zijn grote naam; want de ENE is vastbesloten u voor hem tot gemeente te maken;” (1Sa 12:22 NB)

“gaan zullen gemeenschappen vele en zeggen zullen ze: gaat mee, klimmen wij op naar de berg van de ENE, naar het huis van de God van Jakob; dat hij ons zal onderrichten aangaande zijn wegen en wij zullen gaan over zijn paden!- want van Sion zal het onderricht uitgaan, het woord van de ENE uit Jeruzalem.” (Jes 2:3 NB)

“Zie mijn dienaar, ik ondersteun hem, mijn uitverkorene, in hem heeft mijn ziel behagen; geven zal ik mijn geest over hem, recht zal hij doen uitgaan naar de volkeren.” (Jes 42:1 NB)

“Trekt voorbij, trekt door de poorten, baant de gemeente de weg!- hoogt op, hoogt de heirbaan op, ontdoet hem van stenen, heft een banier omhoog voor de gemeenschappen!” (Jes 62:10 NB)

“Ze zullen niet bouwen en een ander gaat er zitten, niet planten en een ander eet het op; nee, als de dagen van de boom worden de dagen van mijn gemeente, en het maaksel van hun handen zullen mijn uitverkorenen zelf verslijten.” (Jes 65:22 NB)

“nee, dít is het verbond dat ik met het huis Israël zal smeden na die dagen, is de tijding van de ENE: ik zal mijn Wet geven in hun binnenste en in hun hart schrijven; wezen zal ik hun tot God, en zij zullen mij worden tot gemeente;” (Jer 31:33 NB)

Verbondsluiting door God met het Koninkrijk Israël en met het koninkrijk Juda

Het gebeurde dat Jehovah God op een dag met het koninkrijk Israël en met het koninkrijk Juda een nieuw verbond sloot. Hiervan weten wij dat het nog een ander verbond was dan het verbond dat Hij met hun voorouders had gesloten, toen Hij hen bij de hand had genomen en uit Egypte haalde. Tijdens die tocht uit Egypte waren er momenten dat de vluchtenden twijfelden aan God en zelfs een moment hadden waarop zij een gouden kalf maakten en gingen aanbidden. Zulk een afgoderij doet Jehovah pijn. Omdat de mens goed zou weten wat hij hoort de doen om God wel te bevallen, heeft God Zijn Woorden met Zijn Wetten of Regels gegeven. Ditmaal ging God zo ver om Zijn wet niet meer in steen, maar in hun binnenste te schrijven, in hun hart en in hun verstand. Hij beloofde hen hun God te zijn alsook dat zij Zijn volk zouden zijn.

“31 Er komt een tijd - godsspraak van Jahwe - dat Ik met Israel en Juda een nieuw verbond sluit; 32 geen verbond zoals Ik met hun voorvaderen gesloten heb, toen Ik hen bij de hand heb genomen om hen uit Egypte te leiden. Want dit verbond hebben zij verbroken, ofschoon Ik hun meester was - godsspraak van Jahwe -. 33 Dit is het nieuwe verbond dat Ik in de toekomst met Israel sluit: Ik schrijf mijn wet hun binnenste, Ik grif ze in hun hart. Ik zal hun God, en zij zullen mijn volk zijn.” (Jer 31:31-33 WV78)

In de oude tijden bleken het de stammen van Israel en Juda die deze Wetten van God in hun hart droegen. De Hebreeën konden zich zo beroepen om het Volk van God te zijn.

Zwakheden van het Hebreeuwse volk

Wetten van God juist te interpreteren en op te volgen

Maar doorheen de jaren vertoonden vele Joden hun zwakheden en waren er geestelijke leiders die het volk misleiden en eerder hun wetten oplegden om de mensen in hun ban te houden. De Nazareen Jeshua kaartte dat ook meermaals aan. Als gezondene en geautoriseerde van God liet hij de mensen inzien waar het werkelijk om ging en hoe zij die Wetten van God moesten interpreteren, opvolgen en liefhebben.

Jeshua zich richtend tot allen die willen horen

Rebbe Jeshua richtte zich niet alleen maar tot Joden, maar tot iedereen die wilde horen. Zo kon hij als bemiddelaar tussen God en de mens optreden. Ook nadat hij gestorven was bleven zijn leerlingen zijn leer verder verkondigen en gingen dezen over tot het dopen van heidenen, niet- of andersgelovigen.

God liefhebbenden onder Nieuw Verbond met Jeshua als bemiddelaar

Hierdoor kwamen niet-joden in gemeenschap met Joden en vormden zij samen groepen die ook de Wet van God zodanig lief hadden dat deze op hun hart was geschreven.

“Maar nu heeft hij een evenzo voortreffelijker bediening gekregen als hij ook middelaar is van een beter verbond, dat op betere aankondigingen gevestigd en gewettigd is.” (Heb 8:6 NB)

“omdat dit het verbond is waarmee ik mij aan het huis Israël na die dagen zal verbinden, zegt de Heer: ik zal mijn wetten een plaats geven in hun denken en ze schrijven op hun harten; ik zal hun tot God zijn en zij zullen mij tot gemeente zijn;” (Heb 8:10 NB)

“geven zal ik hun één hart, een nieuwe geest geef ik in uw binnenste; dat hart van steen zal ik uit hun vlees verwijderen, een hart van vlees-en-bloed zal ik hun geven,(-)” (Eze 11:19 NB)

“geven zal ik u een nieuw hart en een nieuwe geest zal ik in uw binnenste geven; verwijderen zal ik uit uw vlees het hart van steen en geven zal ik u een hart van vlees;” (Eze 36:26 NB)

“(37:32) de Wet van zijn Gód is in zijn hárt, —daarom wánkelt zijn wándel nóoit.” (Ps 37:31 NB)

“‘dit is het verbond waarin ik mij verbinden zal met hen, na die dagen’, zegt de Heer: ‘ik zal mijn wetten geven op hun harten en die ook schrijven op hun denken,” (Heb 10:16 NB)

“Ook is in Juda de hand van God er geweest om hen één van hart te maken,- om te dóen het gebod van de koning en de vorsten naar het woord van de ENE.” (2Kr 30:12 NB)

“geven zal ik hun een hart dat van mij wil weten, dat ik de ENE ben: zij zullen mij tot gemeente zijn en ik, ik zal hun tot God zijn, wanneer zij naar mij terugkeren met heel hun hart! ••” (Jer 24:7 NB)

“geven zal ik hun één hart en één wandel, zodat zij voor mij al de dagen ontzag hebben,- hunzelf ten goede en hun zonen-en-dochters na hen;” (Jer 32:39 NB)

Verbintenis teken aanvaardbaar voor God

Op of in het hart van deze van oorsprong niet Joodse volgeling kwam ook Gods Wet diep ingeprent en werd deze goed opgevolgd. Vanuit de vele geschriften die ons zijn over gemaakt door de Profeten en Schrijvers voor God kunnen wij opmaken dat het opnemen van Gods Wet in het hart mee als een verbintenis teken kan aanzien worden met een bereidheid om Kind van God te zijn, waardoor men dan ook als Kind van God tot het vernieuwde Volk van God kan behoren.

Het Oude en Nieuwe Testament vormen zo één bundel van een Boek der boeken, dat niet enkel als bestseller aller tijden kan door gaan, maar nog meer het houvast kan bieden voor vele nieuwe generaties die geen stamboom kunnen voorleggen van verbondenheid met de aartsvaders.