Volta à página inicial
Uma sílaba é cada uma das partes sonoras em que uma palavra se divide quando a pronunciamos: por exemplo, ca-sa tem duas sílabas.
A sílaba tónica é a sílaba pronunciada com maior força ou intensidade dentro da palavra — é onde pousa a voz.
Em muitas palavras em português, a sílaba tónica pode ter uma vogal com acento gráfico (á, é, í, ó, ú), mas nem sempre: por exemplo, em ca-sa a sílaba tónica é "ca".
Saber qual é a sílaba tónica é importante para escrever corretamente (assim, sabemos onde colocar acentos) e para a pronúncia correta.
Exemplos:
ca-sa → sílaba tónica: ca
a-mor → sílaba tónica: mor
pa-ís → sílaba tónica: ís (tem acento)
ár-vo-re → sílaba tónica: ár
cor-re-to → sílaba tónica: re
As sílabas átonas são todas as sílabas da palavra que não são tónicas — ou seja, as sílabas pronunciadas com menos intensidade.
Podem aparecer antes ou depois da sílaba tónica.
Exemplos (com a sílaba átona indicada):
ca-sa → átona: sa
a-mor → átona: a
pa-ís → átona: pa
ár-vo-re → átonas: vo, re
cor-re-to → átonas: cor, to
Palavra esdrúxula: sílaba tónica é a antepenúltima (ex.: má-gi-co → tónica: má).
Palavra grave: sílaba tónica é a penúltima (ex.: li-vro → tónica: li).
Palavra aguda: sílaba tónica é a última (ex.: ca-fé → tónica: fé).
DICA! Lembra-te do EGA (esdrúxula, grave e aguda).
Pronuncia a palavra devagar e sente onde a voz faz mais ênfase.
Procura acentos gráficos — normalmente marcam a sílaba tónica.
Se não houver acento, aplica as regras de acentuação (esdrúxula / grave / aguda = EGA) para saber onde provavelmente está a tónica.