สมถกรรมฐาน

                              อาโปกสิณ คือ การยกน้ำขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า “อาโปกสิณัง” ใช้ภาพน้ำในขันหรือพื้นท้องน้ำเป็นบริกรรมนิมิต

                              เตโชกสิณ คือ การยกไฟขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า “เตโชกสิณัง” ใช้ภาพไฟที่ลุกโชนเป็นบริกรรมนิมิต

                              วาโยกสิณ คือ การยกลมขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า “วาโยกสิณัง” ใช้ภาพอาการลมพัดยอดไม้ไหว หรืออาการแรงลมปะทะในสิ่งต่างๆ อย่างอ่อนไหว เป็นบริกรรมนิมิต

                              นีลกสิณ คือ การยกสีเขียวขึ้นเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า “นีลกสิณัง” ใช้ภาพพื้นสีเขียวเป็นวงหรือภาพแสงสีเขียว/พื้นเขียวเป็นบริกรรมนิมิต

                              ปีตกสิณ คือ การยกสีเหลืองขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า “ปีตกสิณัง” ใช้ภาพสีเหลืองเป็นวงหรือภาพพื้นสีเหลืองเป็นบริกรรมนิมิต

                              โลหิตกสิณ คือ การยกสีแดงเลือดขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า“โลหิตกสิณัง” ใช้ภาพพื้นสีแดงเลือด เป็นวงกลม เป็นบริกรรมนิมิต

                              โอทากสิณ คือ การยกสีขาวขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมว่า “โอทากสิณัง” ใช้ภาพพื้นสีขาวเป็นบริกรรมนิมิต

                              อาโลกกสิณัง คือ การยกแสงสว่างขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมว่า“อาโลกกสิณัง” ใช้ภาพแสงสว่างเป็นบริกรรมนิมิต

                              อากาสกสิณัง คือ การยกอากาศ หรือช่องว่างขึ้นพิจารณาเป็นอารมณ์ใจ ใช้คำบริกรรมว่า “อากาสกสิณัง” ใช้ภาพอากาศ ช่องว่างเป็นบริกรรมนิมิต

อสุภ ๑๐

(อุทธุมาตกอสุภ วินีลกอสุภ วิปุพพกอสุภ วิฉิททกอสุภ วิกขายิตกอสุภ วิกขิตตกอสุภ หตวกขิิตกอสุภ โลหิตกอสุภ 

ปุฬุวกอสุภ อัฏฐิกอสุภ) 

อนุสสติ ๑๐ 

(พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ สีลานุสสติ จาคานุสสติ เทวตานุสสติ 

มรณานุสสติ กายตานุสสติ มรณานุสสติ กายคตานุสสติ อานาปานสติ อุปสมานุสสติ)

อัปมัมัญญาพรหมวิหาร ๔

(เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา)

อรูป๔

(อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ)

อาหารเรปฏิกูลสัญญา ๑ 

จตุธาตุววัตถาน ๑