De deadline is een vorm waarin je wel een verhaaltje kwijt kunt. Ik vond hem in 2005 toegepast (niet onder die naam) door Koos Haydn, die regelmatig publiceerde op http://www.dichttalent.nl/. Ik weet niet of hij de vorm zelf bedacht heeft of ook weer van iemand overgenomen. Ik vond hem in ieder geval goed toepasbaar en heb hem, naar mijn eerste toepassing, dealine genoemd.
Een variant maakte ik later, de inverse deadline (zie hieronder).
Regels: 21
Schema: A1B1A2B2,
babA1, abaB1,
babA2, babaB2
Metrum: amphibrachus
Thallys
De trein is de trein en hij rijdt op het spoor.
Hij voert ons langs polders en Noordfranse velden.
Geen spat romantiek gaat er voor ons teloor:
We voelen ons allen toeristische helden.
We kopen een kaartje, betalen de gelden,
Een rib uit ons lijf, maar we gaan er ook voor.
Tot Brussel valt eigenlijk weinig te melden,
De trein is de trein en hij rijdt op het spoor.
We zingen een liedje, we zingen in koor.
(Er is nu eens niets waar we op kunnen schelden).
De Belse stations zijn wat stoffig en goor,
We rijden door polders en Noordfranse velden.
De tijd dat de treinen nog puften en belden,
Die tijd is voorbij en ligt achter ons, hoor!
Toch kan ik voorzeker en driewerf vermelden
Geen spat romantiek gaat er voor ons teloor!
Daar is ze, La France, Elyseïsche Velden,
We rijden erin en we rijden erdoor.
De tranen die uit onze ogen opwelden,
Daar schaamden we ons heel beslist ook niet voor!
We voelden ons werk’lijk toeristische helden.