ballade - chant royale

Geschiedenis (1989-2000) - Joegoslavië cyclus

In ’t jaar dat vader Tito was gestorven

Liet d’ eerste barst in ’t bouwsel zich reeds zien.

Het Vaderland was toen nog onbedorven,

Geliefd in heel het westen bovendien.

De leiding ging rouleren met de jaren,

Maar ’t peil begon al snel veel zorg te baren.

En toen: toen kreeg Milosovic de macht,

Een onbekende man, nog onverdacht,

Geen mens had van de kerel zelfs gehoord,

Men wist van niets, was nergens op verdacht.

En ’t onrecht duurde vele jaren voort.

De havik-groep heeft nu de macht verworven.

Het einde nadert snel maar ongezien

De samenhorigheid geheel bedorven.

Maar nog wordt er gepraat, een kans, misschien...

Slovenië laat de federatie varen,

Kroatië spreekt al over martelaren:

‘t Begin nu van een eindeloze nacht,

Veel kinderen gedood, de vrouw verkracht.

De redelijkheid is nu voorgoed verstoord.

De haat die heeft zijn eigen toverkracht.

En ‘t onrecht duurt hier vele jaren voort.

In ’t westen is de vrijheid snel verworven,

Een nieuwe brandhaard wordt dan al voorzien.

De Bosnische dictators zijn verdorven,

Tja, altijd weer hetzelfde stramien.

In Bosnië laat de Serf de Moslims varen,

Kroatië kan het ook alleen wel klaren.

De brug in Mostar wordt met overmacht,

Heel doelbewust en weldoordacht

Met goed gericht mortiergeschut doorboord.

De zon verdwijnt, van nu af heerst de nacht:

Het onrecht duurt nog vele jaren voort.

In Kosóvo heb ik lang rondgezworven,

En Prizren, Kacanik, heb ik gezien.

Dit vruchtbaar land lijkt nu wel uitgestorven

En honderdduizend doden bovendien.

De oorlog kort, hij duurde niet veel jaren,

Maar waar geweld en grote wreedheid paren

Daar worden burgers rücksichtlos geslacht

En slechts de overwinnaar - grimmig - lacht.

De roep om vrede wordt niet meer gehoord,

Want verder, verder gaat de heksenjacht

Het onrecht duurt maar voort en voort en voort...

Milosovic die had het nu verkorven:

Drie oorlogshaarden in een jaar of tien.

Ook Montenegro wilde onbedorven

Van Servië af, de wereld laten zien:

Een nieuw vrij land , daarbij spin je je garen.

Zo’n klus is niet zo simpelweg te klaren,

Want Slobodan, de schurk, had onverwacht

Opnieuw senaatsverkiezingen bedacht.

Maar ditmaal werd zijn bede niet verhoord.

Gebeurde wat nog niemand had gedacht:

Het onrecht duurde niet meer langer voort.

Kostunica, jij kreeg heel onverwacht

Het presidentschap toebedacht.

Alom heb je het goed verwoord:

De grondslag voor de ware macht

Is: onrecht duurt hier nooit meer voort.