നാദബിന്ദൂപനിഷത്ത് (മലയാളം)

നാദബിന്ദൂപനിഷത്ത്

(മലയാള പരിഭാഷ സഹിതം)

പരിഭാഷകന്‍: ലക്ഷ്മി നാരായണന്‍ വൈക്കം

(വൈക്കം ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ നായര്‍)

ശാന്തിപാഠം

ഓം വാങ്മേ മനസി പ്രതിഷ്ഠിതാ .

മനോ മേ വാചി പ്രതിഷ്ടിതം .

ആവിരാവീർമ ഏധി .

വേദസ്യ മാ ആണീസ്ഥഃ .

ശ്രുതം മേ മാ പ്രഹാസീഃ .

അനേനാധീതേനാഹോരാത്രാൻസന്ദധാമി .

ഋതം വദിഷ്യാമി . സത്യം വദിഷ്യാമി .

തന്മാമവതു . തദ്വക്താരമവതു .

അവതു മാമവതു വക്താരം ..

ഓം ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ..

ഓം അകാരോ ദക്ഷിണഃ പക്ഷ ഉകാരസ്തൂത്തരഃ സ്മൃതഃ

മകാരം പുച്ഛമിത്യാഹുരർധമാത്രാ തു മസ്തകം .. 1..

പാദാദികം ഗുണാസ്തസ്യ ശരീരം തത്ത്വമുച്യതേ .

ധർമോഽസ്യ ദക്ഷിണശ്ചക്ഷുരധർമോ യോഽപരഃ സ്മൃതഃ .. 2..

ഭൂർലോകഃ പാദയോസ്തസ്യ ഭുവർലോകസ്തു ജാനുനി .

സുവർലോകഃ കടീദേശേ നാഭിദേശേ മഹർജഗത് .. 3..

ജനോലോകസ്തു ഹൃദ്ദേശേ കണ്ഠേ ലോകസ്തപസ്തതഃ

ഭ്രുവോർലലാടമധ്യേ തു സത്യലോകോ വ്യവസ്ഥിതഃ .. 4..

സഹസ്രാർണമതീവാത്ര മന്ത്ര ഏഷ പ്രദർശിതഃ .

ഏവമേതാം സമാരൂഢോ ഹംസയോഗവിചക്ഷണഃ .. 5..

പ്രണവമന്ത്രത്തെയീ ഹംസമായ് കാണ്‍കി-

ലകാരമായീടും വലത്തു പക്ഷം.

ഇടതുപക്ഷം തന്നുകാരം, മകാരമോ-

വാലായിടും, ശിരസ്സര്‍ദ്ധമാത്ര.

ദേഹമാകും ഗുണം സത്വവും, കാലുകള്‍-

രണ്ടുമേ രാജസം, താമസവും.

നാഭിദേശം മഹര്‍ലോകവും, സര്‍വ്വലോ-

കം തന്നെയാകും കടിപ്രദേശം.

ഭുവര്‍ലോകമായിടും മുട്ടുകാല്‍ രണ്ടതും,

പാദങ്ങളാകുന്നു ഭൂലോകവും.

ജനലോകമാകുന്നു ഹൃദയവും പിന്നെയീ-

കണ്ഠമായീടും തപോലോകവും.

പുരികങ്ങള്‍ രണ്ടതിന്നിടയിലായുള്ളതാം

'ഭ്രൂമദ്ധ്യ'മാകുന്നു സത്യലോകം.

'ഓം'കാരമാകുമീ ഹംസത്തിലേറിയാല്‍

പാപമറ്റെത്തുന്നു 'മോക്ഷപദം'. (1-5)

ന ഭിദ്യതേ കർമചാരൈഃ പാപകോടിശതൈരപി .

ആഗ്നേയീ പ്രഥമാ മാത്രാ വായവ്യേഷാ തഥാപരാ .. 6..

ഭാനുമണ്ഡലസങ്കാശാ ഭവേന്മാത്രാ തഥോത്തരാ .

പരമാ ചാർധമാത്രാ യാ വാരുണീം താം വിദുർബുധാഃ .. 7..

പ്രണവമന്ത്രത്തിന്‍റെകാരത്തിന്‍ മാത്രയാ-

യീടുന്നതാഗ്നേയി-യഗ്നിനിതാന്‍ ദേവത;

ആയതിന്‍ രൂപമോ തുല്യമായീടുന്നി-

തഗ്നിതന്‍ ജ്വാലക്കതൊതപോലെ.

‘ഉ’കാരത്തിന്‍ മാത്ര ‘വായവ്യ’മായീടുന്നു:

ദേവത വായു, രൂപം വായുമണ്ഡലം.

‘ഉത്തര’മാത്രയാകും ‘മ’കാരത്തിന്‍റെ ദേവത-

ഭാനു, രൂപം ഭാനുമണ്ഡലം.

നാലതാമര്‍ദ്ധമാം മാത്രതാന്‍ ‘വാരുണി’,

വരുണനായീടുന്നതിന്‍ ദേവത. 6,7

കാലത്രയേഽപി യത്രേമാ മാത്രാ നൂനം പ്രതിഷ്ഠിതാഃ .

ഏഷ ഓങ്കാര ആഖ്യാതോ ധാരണാഭിർനിബോധത .. 8..

മാത്രകള്‍ നാലിനും മുഖമുണ്ട് മുമ്മൂന്ന-

താകയാലോംകാര ‘കല’ പന്ത്രണ്ട്.

ആയതിന്നെ ധരിച്ചീടുവാന്‍ വേണ്ടതാം-

സാധന; ‘ധാരണം, ധ്യാനം, സമാധിയും’. 8

ഘോഷിണീ പ്രഥമാ മാത്രാ വിദ്യുന്മാത്രാ തഥാഽപരാ .

പതംഗിനീ തൃതീയാ സ്യാച്ചതുർഥീ വായുവേഗിനീ .. 9..

പഞ്ചമീ നാമധേയാ തു ഷഷ്ഠീ ചൈന്ദ്ര്യഭിധീയതേ .

സപ്തമീ വൈഷ്ണവീ നാമ അഷ്ടമീ ശാങ്കരീതി ച .. 10..

നവമീ മഹതീ നാമ ധൃതിസ്തു ദശമീ മതാ .

ഏകാദശീ ഭവേന്നാരീ ബ്രാഹ്മീ തു ദ്വാദശീ പരാ .. 11..

കലയൊന്നു ‘ഘോഷിണി’ രണ്ടു’വിദ്യുന്മാല’

മൂന്നു’പതംഗിനി’; ‘വായുവേഗിനി’ നാല്:

അഞ്ചതോ’നാമധേയ’; ‘ഐന്ദ്ര’യാറതും:

ഏഴാണ് ‘വൈഷ്ണവി’; എട്ടതും ‘ശംകരി’:

ഒന്‍പതോ ‘മഹതിയും’; ‘ധൃതി’തന്നെ പത്തതും;

പതിനൊന്നു ‘മൗനി’താന്‍, ‘ബ്രാഹ്മി’ പന്ത്രണ്ടതും. 9-11

പ്രഥമായാം തു മാത്രായാം യദി പ്രാണൈർവിയുജ്യതേ .

ഭരതേ വർഷരാജാസൗ സാർവഭൗമഃ പ്രജായതേ .. 12..

ദ്വിതീയായാം സമുത്ക്രാന്തോ ഭവേദ്യക്ഷോ മഹാത്മവാൻ .

വിദ്യാധരസ്തൃതീയായാം ഗാന്ധർവസ്തു ചതുർഥികാ .. 13..

പഞ്ചമ്യാമഥ മാത്രായാം യദി പ്രാണൈർവിയുജ്യതേ .

ഉഷിതഃ സഹ ദേവത്വം സോമലോകേ മഹീയതേ .. 14..

ഷഷ്ഠ്യാമിന്ദ്രസ്യ സായുജ്യം സപ്തമ്യാം വൈഷ്ണവം പദം .

അഷ്ടമ്യാം വ്രജതേ രുദ്രം പശൂനാം ച പതിം തഥാ .. 15..

നവമ്യാം തു മഹർലോകം ദശമ്യാം തു ജനം വ്രജേത് .

ഏകാദശ്യാം തപോലോകം ദ്വാദശ്യാം ബ്രഹ്മ ശാശ്വതം .. 16..

മാത്രയാദ്യത്തതില്‍ ദേഹം ത്യജിക്കുകില്‍

രൂപം ധരിച്ചിടും ‘ഭരത’രാജന്‍റെയും.

മാത്രരണ്ടായതിലായാലെശസ്വിയാ-

യീടുന്നൊ’രെക്ഷ’നും, മൂന്നില്‍ ‘വിദ്യാധരന്‍’.

നാലതില്‍ ‘ഗന്ധര്‍വ’നഞ്ചിലോ ‘ഊഷിത’-

രോടൊത്തു സോമലോകത്തിലെ വാസവും.

മാത്രയാറില്‍ പ്രാണനറ്റീടുകില്‍ ലഭി-

ച്ചീടുന്നു സായൂജ്യമിന്ദ്രദേവന്‍റെയും.

ഏഴതില്‍ വിഷ്ണുദേവന്‍ പദം പ്രാപിക്കു-

മെട്ടിലോ ശങ്കരന്‍തന്‍റെ സാമീപ്യവും.

‘മഹര്‍’ലോകമൊന്‍പതില്‍, പത്തിലാകും ‘ധൃവം’ ,

പതിനൊന്നതാകില്‍ തപോലോകവും.

മാത്രപന്ത്രണ്ടതില്‍ പ്രാണനറ്റീടുന്ന

സാധകനെത്തുന്നു ബ്രഹ്മലോകം. 12-16

തതഃ പരതരം ശുദ്ധം വ്യാപകം നിർമലം ശിവം .

സദോദിതം പരം ബ്രഹ്മ ജ്യോതിഷാമുദയോ യതഃ .. 17..

പരമമാം ബ്രഹ്മതത്വത്തെയുള്‍ക്കൊള്‍വതി-

ന്നായിട്ടുയര്‍ന്നതും, നിര്‍മ്മലം, വ്യാപകം,

ശുദ്ധം, ശിവം, ശുഭം, മംഗളദായകം,

തത്വമുണ്ടുജ്വലിക്കുന്നു ജ്യോതിസ്സുപോല്‍. 17

അതീന്ദ്രിയം ഗുണാതീതം മനോ ലീനം യദാ ഭവേത് .

അനൂപമം ശിവം ശാന്തം യോഗയുക്തം സദാ വിശേത് .. 18..

അഞ്ചിന്ദ്രിയത്തിനേം മൂന്നു ഗുണത്തിനേം-

വെന്നിട്ടു തത്വത്തിലാമഗ്നനായ് ഭവി-

ച്ചീടുന്ന സാധകന്‍, ഉപമയില്ലാത്തവാന്‍,

ശാന്തന്‍, ശിവന്‍തന്നെ യോഗയുക്തന്നവന്‍. 18

തദ്യുക്തസ്തന്മയോ ജന്തുഃ ശനൈർമുഞ്ചേത്കലേവരം .

സംസ്ഥിതോ യോഗചാരേണ സർവസംഗവിവർജിതഃ .. 19..

ആയവനെത്രയും ശ്രദ്ധയാല്‍ ഭക്തിയാല്‍

യോഗമാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ചരിച്ചു തന്‍ സര്‍വ്വസം-

ഗങ്ങളും വര്‍ജ്ജിക്കവേണ്ടതുണ്ടുണ്ടുഞാ-

നെന്നുള്ളതാ’മഹംബുദ്ധി’യെത്തന്നെയും. 19

തതോ വിലീനപാശോഽസൗ വിമലഃ കമലാപ്രഭുഃ .

തേനൈവ ബ്രഹ്മഭാവേന പരമാനന്ദമശ്നുതേ .. 20..

ഇപ്രകാരം ഭവിച്ചീടുകില്‍ ബന്ധമു-

ക്തന്നവനെത്തിടും കൈവല്യമാം പദം.

ആയ്ഭവിക്കുന്നതോ ബ്രഹ്മഭാവത്തിലും,

അനുഭവിക്കുന്നവന്‍ പരമമാനന്ദവും. 20

ആത്മാനം സതതം ജ്ഞാത്വാ കാലം നയ മഹാമതേ

പ്രാരബ്ധമഖിലം ഭുഞ്ജന്നോദ്വേഗം കർതുമർഹസി .. 21..

ആത്മസ്വരൂപത്തെയറിയുവാനായിട്ടി-

തെഗ്നിക്കണം കാലമേറെയും മന്നവര്‍.

പ്രാരാബ്ധകര്‍മ്മാനുസാരിയായ് ഭോഗരൂ-

പത്തിലെത്തീടുന്നു ബുദ്ധിമുട്ടൊക്കവേ. 21

ഉത്പന്നേ തത്ത്വവിജ്ഞാനേ പ്രാരബ്ധം നൈവ മുഞ്ചതി .

തത്ത്വജ്ഞാനോദയാദൂർധ്വം പ്രാരബ്ധം നൈവ വിദ്യതേ .. 22..

ഖിന്നനാകേണ്ട പ്രാബ്ധമറ്റീടുമീ –

ജ്ഞാനവിജ്ഞാനോദയം ഭവിച്ചീടുകില്‍. 22

ദേഹാദീനാമസത്ത്വാത്തു യഥാ സ്വപ്നോ വിബോധതഃ .

കർമ ജന്മാന്തരീയം യത്പ്രാരബ്ധമിതി കീർതിതം .. 23..

സ്വപ്നേന സത്യമായ് തോന്നുന്നതൊക്കെയും

സത്യമല്ലാതെയായ് തോന്നുന്നുണര്‍വ്വിലും.

ആയപോല്‍ പ്രാരാബ്ധകര്‍മ്മക്ഷയം ഭവി-

ക്കുമ്പോളുദിക്കുന്നു ജ്ഞാനവിജ്ഞാനവും. 23

തത്തു ജന്മാന്തരാഭാവാത്പുംസോ നൈവാസ്തി കർഹിചിത് .

സ്വപ്നദേഹോ യഥാധ്യസ്തസ്തഥൈവായം ഹി ദേഹകഃ .. 24..

ഇല്ലജന്മാന്തര ചിന്തകള്‍ ജ്ഞാനിക്ക-

താകയാലില്ല പ്രാരാബ്ധകര്‍മ്മങ്ങളും.

സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ടതായ് തോന്നുന്ന ദേഹങ്ങ

ങ്ങളില്ലില്ലതൊക്കെയും മിധ്യയാകുന്നതും. 24

അധ്യസ്തസ്യ കുതോ ജന്മ ജന്മാഭാവേ കുതഃ സ്ഥിതിഃ .

ഉപാദാനം പ്രപഞ്ചസ്യ മൃദ്ഭാണ്ഡസ്യേവ പശ്യതി .. 25..

ജാഗ്രത്തിലുള്ളതായ് തോന്നുന്നതും വെറും-

തോന്നലുല്പത്തിയും, നിലനില്‍പ്പതെന്നതും.

ഉള്ളതില്‍നിന്നതുണ്ടാകുന്നു വസ്തുക്ക-

ളാത്മാവിനാലതുണ്ടാകുന്നു സര്‍വ്വവും. 25

അജ്ഞാനം ചേതി വേദാന്തൈസ്തസ്മിന്നഷ്ടേ ക്വ വിശ്വതാ .

യഥാ രജ്ജുഅം പരിത്യജ്യ സർപം ഗൃഹ്ണാതി വൈ ഭ്രമാത് .. 26..

ചൊല്ലുന്നു വേദാന്ത-‘മാഭാസഹേതുവജ്ഞാ-

നമതില്ലെങ്കിലില്ല സംസാരവും’.

എപ്രകാരം കയര്‍ സര്‍പ്പമായ്തോന്നുന്നി-

തപ്രകാരത്തില്‍ സംസാരഭ്രമങ്ങളും. 26

തദ്വത്സത്യമവിജ്ഞായ ജഗത്പശ്യതി മൂഢധീഃ .

രജ്ജുഖണ്ഡേ പരിജ്ഞാതേ സർപരൂപം ന തിഷ്ഠതി .. 27..

സര്‍പ്പമല്ലായതോ വള്ളിയെന്നുള്ളതാം

തോന്നലുണ്ടായിടും ജ്ഞാനമുണ്ടാവുകില്‍.

അപ്രകാരം ബ്രഹ്മജ്ഞാനമുണ്ടാവുകില്‍

മിധ്യയായ്തീരും ജഗത്തെന്ന തോന്നലും. 27

അധിഷ്ഠാനേ തഥാ ജ്ഞാതേ പ്രപഞ്ചേ ശൂന്യതാം ഗതേ .

ദേഹസ്യാപി പ്രപഞ്ചത്വാത്പ്രാരബ്ധാവസ്ഥിതിഃ കൃതഃ .. 28..

ആകുമീ ദേഹം പ്രപഞ്ചത്തിനൊത്തപോ-

ലാകയാല്‍ മിദ്ധ്യയായീടുന്നു ദേഹവും.

ഇപ്രകാരത്തിലീ സാധന്‍തന്‍റെ പ്രാ-

രാബ്ധങ്ങളറ്റു ശൂന്യത്തിലേക്കെത്തിടും. 28

അജ്ഞാനജനബോധാർഥം പ്രാരബ്ധമിതി ചോച്യതേ .

തതഃ കാലവശാദേവ പ്രാരബ്ധേ തു ക്ഷയം ഗതേ .. 29..

ബ്രഹ്മപ്രണവസന്ധാനം നാദോ ജ്യോതിർമയഃ ശിവഃ

സ്വയമാവിർഭവേദാത്മാ മേഘാപായേംഽശുമാനിവ .. 30..

അജ്ഞാനികള്‍ക്കു ബോധിപ്പതിന്നായിട്ടു-

ചൊല്ലുന്നു പ്രാരാബ്ധകാര്യം സവിസ്തരം.

മേഘത്തിന്‍ പാളി നീങ്ങുമ്പൊഴാദിത്യന്‍റെ

ശോഭ വര്‍ദ്ധിച്ചുജ്ജ്വലിക്കുന്നപോലെ

പ്രാരാബ്ധക്ഷയം ഭവിക്കുമ്പൊഴോംകാര-

ബ്രഹ്മങ്ങളൊന്നായ് ലയിച്ചിട്ടങ്ങു ജ്യോതി-

സ്വരൂപമായുള്ള പരമാത്മാവതിന്‍റെ നാ-

ദത്തെയും സാക്ഷാത്ക്കരിക്കുന്നു സാധകന്‍. 29,30

സിദ്ധാസനേ സ്ഥിതോ യോഗീ മുദ്രാം സന്ധായ വൈഷ്ണവീം .

ശൃണുയാദ്ദക്ഷിണേ കർണേ നാദമന്തർഗതം സദാ .. 31..

സിദ്ധാസനതിലങ്ങേറണം യോഗി കൈ-

ക്കൊള്ളണം വൈഷ്ണവം മുദ്രയെത്തന്നെയും.

കേള്‍ക്കണം നാദമനാഹതം ദക്ഷിണ-

കര്‍ണ്ണത്തിനാലനസ്യൂതമീ യോഗിയും. 31

അഭ്യസ്യമാനോ നാദോഽയം ബാഹ്യമാവൃണുതേ ധ്വനിം .

പക്ഷാദ്വിപക്ഷമഖിലം ജിത്വാ തുര്യപദം വ്രജേത് .. 32..

ഇപ്രകാരം രണ്ടുപക്ഷം ജയിച്ചതിന്‍-

ശേഷം ജയിക്കേണമോംകാരമാകയും.

പിന്നെ തുരീയത്തെയും വെന്നു സാധകന്‍

എത്തിടുന്നാത്മസാക്ഷാത്കാരമായതില്‍. 32

ശ്രൂയതേ പ്രഥമാഭ്യാസേ നാദോ നാനാവിധോ മഹാൻ .

വർധമാനസ്തഥാഭ്യാസേ ശ്രൂയതേ സൂക്ഷ്മസൂക്ഷ്മതഃ .. 33..

അഭ്യാസമാരംഭവേളയില്‍ നാനാ-

വിധത്തിലീ നാദം ശ്രവിക്കുന്നതുണ്ടതും.

ആദ്യമുച്ചത്തിലായ് കേള്‍ക്കുന്നു പിന്നെയ-

ഭ്യാസത്തിനാലെയോ സൂക്ഷ്മമാകുന്നതും. 33

ആദൗ ജലധിമൂതഭേരീനിർഝരസംഭവഃ .

മധ്യേ മർദലശബ്ദാഭോ ഘണ്ടാകാഹലജസ്തഥാ .. 34..

അന്തേ തു കിങ്കിണീവംശവീണാഭ്രമരനിഃസ്വനഃ .

ഇതി നാനാവിധാ നാദാഃ ശ്രൂയന്തേ സൂക്ഷ്മസൂക്ഷ്മതഃ .. 35..

ആദ്യം പെരുമ്പറ, കടലിന്‍റെ തിരയടി,

മേഘത്തിന്‍ ഗര്‍ജ്ജനം, ജലധാര ശബ്ദവും:

പിന്നെ മധ്യത്തിലായ് മദ്ദളം കൊട്ടലും,

ഘണ്ടകാഹളമൊത്ത ശബ്ദം ശ്രവിക്കലും. 34

അന്ത്യത്തിലോ മധുരവേണുനാദം, വീണ,

വണ്ടിന്‍റെ മൂളലും, കിങ്ങിണി നാദവും.

ഇപ്രകാരത്തിലീ നാനാവിധത്തിലാ-

യുള്ള നാദങ്ങളെ സൂക്ഷ്മമായ് കേട്ടിടാം. 35

മഹതി ശ്രൂയമാണേ തു മഹാഭേര്യാദികധ്വനൗ .

തത്ര സൂക്ഷ്മം സൂക്ഷ്മതരം നാദമേവ പരാമൃശേത് .. 36..

ഘനമുത്സൃജ്യ വാ സൂക്ഷ്മേ സൂക്ഷ്മമുത്സൃജ്യ വാ ഘനേ .

രമമാണമപി ക്ഷിപ്തം മനോ നാന്യത്ര ചാലയേത് .. 37..

ഭേരിനാദത്തെയും കേള്‍ക്കുന്നതാകിലോ

മൃദുമധുരമാകേണമെന്നു ചിന്തിക്കണം. 36

ഘനമുള്ളതിന്നെയും സൂക്ഷ്മമായ്‌ കാണണം:

സൂക്ഷ്മത്തിലും ഘനമുള്ളതായ് കാണണം. 37

യത്ര കുത്രാപി വാ നാദേ ലഗതി പ്രഥമം മനഃ .

തത്ര തത്ര സ്ഥിരീഭൂത്വാ തേന സാർധം വിലീയതേ .. 38..

വിസ്മൃത്യ സകലം ബാഹ്യം നാദേ ദുഗ്ധാംബുവന്മനഃ .

ഏകീഭൂയാഥ സഹസാ ചിദാകാശേ വിലീയതേ .. 39..

കേട്ടുശീലിച്ച നാദംതന്നെ കേള്‍പ്പതി-

ന്നിച്ഛയുണ്ടായിടും ചിത്തത്തിനെപ്പൊഴും.38

ബാഹ്യത്തെ വിസ്മരിച്ചീടുകില്‍ ചിത്തം-

ലയിച്ചുല്ലസിക്കും ചിദാകാശമായതില്‍. 39

ഉദാസീനസ്തതോ ഭൂത്വാ സദാഭ്യാസേന സംയമീ .

ഉന്മനീകാരകം സദ്യോ നാദമേവാവധാരയേത് .. 40..

സർവചിന്താം സമുത്സൃജ്യ സർവചേഷ്ടാവിവർജിതഃ .

നാദമേവാനുസന്ദധ്യാന്നാദേ ചിത്തം വിലീയതേ .. 41..

സംയമചിത്തനോ താന്‍ കേട്ടിടുന്നതാം

നാദത്തെയുള്‍ക്കൊണ്ടു ധ്യാനിച്ചിടുന്നതും. 40

ചിന്തകൈവിട്ടു കര്‍മ്മങ്ങളും വര്‍ജ്ജിച്ചു-

നാദവും ധ്യാനിച്ചു ചിത്തം നിറയ്ക്കണം. 41

മകരന്ദം പിബൻഭൃംഗോ ഗന്ധാന്നാപേക്ഷതേ തഥാ .

നാദാസക്തം സദാ ചിത്തം വിഷയം ന ഹി കാങ്ക്ഷതി .. 42..

പൂവിന്‍റെ ഗന്ധത്തെ വിസ്മരിച്ചീഭൃഗം

ആയതിന്‍ തേന്‍ നുകര്‍ന്നീടുന്നപോലെയീ-

നാദത്തിലാസക്തമാക്കണം ചിത്തവും:

വിഷയത്തിന്‍ വാസന വിട്ടകന്നീടണം. 42

ബദ്ധഃ സുനാദഗന്ധേന സദ്യഃ സന്ത്യക്തചാപലഃ .

നാദഗ്രഹണതശ്ചിത്തമന്തരംഗഭുജംഗമഃ .. 43..

നാദം ശ്രവിച്ചു നാഗം മത്തനായിടും:

നാദം ശ്രവിച്ചു ചിത്തം മത്തടിക്കണം. 43

വിസ്മൃത്യ വിശ്വമേകാഗ്രഃ കുത്രചിന്ന ഹി ധാവതി .

മനോമത്തഗജേന്ദ്രസ്യ വിഷയോദ്യാനചാരിണഃ .. 44..

വിഷയമാകും വനംതന്നില്‍ വിലസ്സുന്ന

ചിത്തമാകുന്നതാം മത്തഗജങ്ങളെ

നാദത്തിനൊത്തു കൂര്‍ത്തുള്ളതാം തോട്ടിയാല്‍

കുത്തിവലിച്ചങ്ങു പാട്ടിലാക്കീടണം. 44

നിയാമനസമർഥോഽയം നിനാദോ നിശിതാങ്കുശഃ .

നാദോഽന്തരംഗസാരംഗബന്ധനേ വാഗുരായതേ .. 45..

മനമെന്ന മാനിനെ കെട്ടുവാനുള്ളതാം

കയറായിടുന്നതീ നാദമാകുന്നതും.

മനമെന്ന തിരയടക്കീടുവാനുള്ളതാം

തീരമാകുന്നതും നാദമെന്നുള്ളതും. 45

അന്തരംഗസമുദ്രസ്യ രോധേ വേലായതേഽപി ച .

ബ്രഹ്മപ്രണവസംലഗ്നനാദോ ജ്യോതിർമയാത്മകഃ .. 46..

മനസ്തത്ര ലയം യാതി തദ്വിഷ്ണോഃ പരമം പദം .

താവദാകാശസങ്കൽപോ യാവച്ഛബ്ദഃ പ്രവതതേ .. 47..

പ്രണവമന്ത്രത്തിലീ നാദം ലയിക്കുമ്പൊ-

ഴായ് ഭവിച്ചീടുന്നു ജ്യോതിയായ് നാദവും. 46

അപ്പോള്‍ ലയം ഭവിക്കുന്നു ചിത്തത്തിനും

ആയതോ വിഷ്ണുതന്‍ പരമമാകും പദം.

ഇപ്രകാരം ശബ്ദഭാഷണം കേള്‍ക്കുമ്പൊ-

ഴെത്തുന്നു ചിത്തമാകാശത്തിനൊപ്പവും. 47

നിഃശബ്ദം തത്പരം ബ്രഹ്മ പരമാത്മാ സമീര്യതേ .

നാദോ യാവന്മനസ്താവന്നാദാന്തേഽപി മനോന്മനീ .. 48..

നാദം നിലക്കുവോളംതന്നെ ചിത്തവും;

ചിത്തമില്ലെങ്കിലും ചൈതന്യമുണ്ടതും. 48

സശബ്ദശ്ചാക്ഷരേ ക്ഷീണേ നിഃശബ്ദം പരമം പദം .

സദാ നാദാനുസന്ധാനാത്സങ്ക്ഷീണാ വാസനാ ഭവേത് .. 49..

നാദങ്ങള്‍ ശാന്തമായീടുന്നതിന്നൊത്ത-

തില്ലാതെയാകുന്നതുണ്ടതും ചിത്തവും.

അക്ഷരബ്രഹ്മത്തിലായ് ലയിച്ചീടുന്നു,

ശബ്ദം സ്മരിക്കുന്നു നാദങ്ങളൊക്കെയും. 49

നിരഞ്ജനേ വിലീയേതേ മനോവായൂ ന സംശയഃ .

നാദകോടിസഹസ്രാണി ബിന്ദുകോടിശതാനി ച .. 50..

വാസനവറ്റീട്ടു നാദം ശ്രവിക്കുമ്പൊ-

ളാകും മനഃപ്രാണസായൂജ്യമെന്നതും.

കോടിക്കണക്കിന്നു നാദങ്ങള്‍, ബിന്ദുക്ക-

ളാകെയുള്‍ക്കള്ളുമാ പ്രണവനാദത്തിലും. 50

സർവേ തത്ര ലയം യാന്തി ബ്രഹ്മപ്രണവനാദകേ .

സർവാവസ്ഥാവിനിർമുക്തഃ സർവചിന്താവിവർജിതഃ .. 51..

മൃതവത്തിഷ്ഠതേ യോഗീ സ മുക്തോ നാത്ര സംശയഃ .

ശംഖദുന്ദുഭിനാദം ച ന ശ്രുണോതി കദാചന .. 52..

ജാഗ്രത്ത്‌, സ്വപ്നം, സുഷുപ്തിയെന്നീമൂ-

ന്നവസ്ഥകള്‍ക്കപ്പുറത്തെത്തീട്ടു ചിന്തകള്‍-

കൈവിട്ടു പിന്നെ ശവത്തിനൊത്തുള്ളവസ്ഥാ-

ന്തരം പ്രാപിപ്പതാണുതാന്‍ മുക്തിയും.

ഇല്ലകേള്‍ക്കില്ല പെരുമ്പറ, ശംഖിന്‍റെ-

നാദങ്ങളൊന്നുമേ കേള്‍ക്കുന്നതില്ലതും. 51,52

കാഷ്ഠവജ്ജ്ഞായതേ ദേഹ ഉന്മന്യാവസ്ഥയാ ധ്രുവം

ന ജാനാതി സ ശീതോഷ്ണം ന ദുഃഖം ന സുഖം തഥാ .. 53..

ചിത്തത്തിനെ കെട്ടിയിട്ടുള്ളവസ്ഥകൊ-

ണ്ടാകുന്നു ദേഹം ജഡത്തിന്‍റവസ്ഥയില്‍.

ഇല്ലവന്നുണ്ടാകയില്ല ദുഃഖം, സുഖം,

ശീതോഷ്ണഭേദങ്ങളില്ലവന്നൊന്നുമേ. 53

ന മാനം നാവമാനം ച സന്ത്യക്ത്വാ തു സമാധിനാ .

അവസ്ഥാത്രയമന്വേതി ന ചിത്തം യോഗിനഃ സദാ .. 54..

ജാഗ്രന്നിദ്രാവിനിർമുക്തഃ സ്വരൂപാവസ്ഥതാമിയാത് .. 55..

സമാധിയായീടുന്നവസ്ഥയില്‍ ചെന്നിട്ടു-

ദാസീനനായ് കൈവിടുന്നു സര്‍വ്വത്തിനേം.

ഇല്ല ചിത്തത്തിന്നിളക്കമൊട്ടാകയാല്‍

മുക്തി നേടുന്നു ജാഗ്രത്തിലും, സ്വപ്നം-

സുഷുപ്തി യെന്നുള്ളതായീടുന്നവസ്ഥയില്‍;

എത്തിപ്പെടുന്നവന്‍ തന്‍സ്വരൂപത്തിലും.54,55

ദൃഷ്ടിഃ സ്ഥിരാ യസ്യ വിനാ സദൃശ്യം

വായുഃ സ്ഥിരോ യസ്യ വിനാ പ്രയത്നം .

ചിത്തം സ്ഥിരം യസ്യ വിനാവലംബം

സ ബ്രഹ്മതാരാന്തരനാദരൂപഃ .. 56..

ഇത്യുപനിഷത് ..

കാണ്മാനതൊന്നുമില്ലായ്കയാല്‍ ദൃഷ്ടിയും;

യത്നിക്കുവാനതില്ലായ്കയാല്‍ വായുവും;

വേണ്ടയൊട്ടാശ്രയമാകയാല്‍ ചിത്തവും;

ഇളകാതുറച്ചതൊന്നാകുന്നവസ്ഥയില്‍

എത്തുന്ന യോഗിയോ ബ്രഹ്മപ്രണവനാ-

ദത്തെ ശ്രവിച്ചെത്തിടും തുരീയത്തിലും. 56

ഓം വാങ്മേ മനസി പ്രതിഷ്ഠിതാ . മനോ മേ വാചി പ്രതിഷ്ടിതം .

ആവിരാവീർമ ഏധി . വേദസ്യ മാ ആണീസ്ഥഃ .ശ്രുതം മേ മാ

പ്രഹാസീഃ .

അനേനാധീതേനാഹോരാത്രാൻസന്ദധാമി .

ഋതം വദിഷ്യാമി . സത്യം വദിഷ്യാമി .

തന്മാമവതു . തദ്വക്താരമവതു .

അവതു മാമവതു വക്താരം ..

ഓം ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ..

ഇതി നാദബിന്ദൂപനിഷത്സമാപ്താ ..

ഇപ്രകാരം നാദബിന്ദൂപനിഷത്ത് സമാപ്തം.

നാദബിന്ദൂപനിഷത്ത്

(മലയാള പരിഭാഷ )

പരിഭാഷകന്‍: ലക്ഷ്മി നാരായണന്‍ വൈക്കം

(വൈക്കം ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ നായര്‍)

ശാന്തിപാഠം

ഓം വാങ്മേ മനസി പ്രതിഷ്ഠിതാ .

മനോ മേ വാചി പ്രതിഷ്ടിതം .

ആവിരാവീർമ ഏധി .

വേദസ്യ മാ ആണീസ്ഥഃ .

ശ്രുതം മേ മാ പ്രഹാസീഃ .

അനേനാധീതേനാഹോരാത്രാൻസന്ദധാമി .

ഋതം വദിഷ്യാമി . സത്യം വദിഷ്യാമി .

തന്മാമവതു . തദ്വക്താരമവതു .

അവതു മാമവതു വക്താരം ..

ഓം ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ..

പ്രണവമന്ത്രത്തെയീ ഹംസമായ് കാണ്‍കി-

ലകാരമായീടും വലത്തു പക്ഷം.

ഇടതുപക്ഷം തന്നുകാരം, മകാരമോ-

വാലായിടും, ശിരസ്സര്‍ദ്ധമാത്ര.

ദേഹമാകും ഗുണം സത്വവും, കാലുകള്‍-

രണ്ടുമേ രാജസം, താമസവും.

നാഭിദേശം മഹര്‍ലോകവും, സര്‍വ്വലോ-

കം തന്നെയാകും കടിപ്രദേശം.

ഭുവര്‍ലോകമായിടും മുട്ടുകാല്‍ രണ്ടതും,

പാദങ്ങളാകുന്നു ഭൂലോകവും.

ജനലോകമാകുന്നു ഹൃദയവും പിന്നെയീ-

കണ്ഠമായീടും തപോലോകവും.

പുരികങ്ങള്‍ രണ്ടതിന്നിടയിലായുള്ളതാം

'ഭ്രൂമദ്ധ്യ'മാകുന്നു സത്യലോകം.

'ഓം'കാരമാകുമീ ഹംസത്തിലേറിയാല്‍

പാപമറ്റെത്തുന്നു 'മോക്ഷപദം'. (1-5)

പ്രണവമന്ത്രത്തിന്‍റെകാരത്തിന്‍ മാത്രയാ-

യീടുന്നതാഗ്നേയി-യഗ്നിനിതാന്‍ ദേവത;

ആയതിന്‍ രൂപമോ തുല്യമായീടുന്നി-

തഗ്നിതന്‍ ജ്വാലക്കതൊതപോലെ.

‘ഉ’കാരത്തിന്‍ മാത്ര ‘വായവ്യ’മായീടുന്നു:

ദേവത വായു, രൂപം വായുമണ്ഡലം.

‘ഉത്തര’മാത്രയാകും ‘മ’കാരത്തിന്‍റെ ദേവത-

ഭാനു, രൂപം ഭാനുമണ്ഡലം.

നാലതാമര്‍ദ്ധമാം മാത്രതാന്‍ ‘വാരുണി’,

വരുണനായീടുന്നതിന്‍ ദേവത. 6,7

മാത്രകള്‍ നാലിനും മുഖമുണ്ട് മുമ്മൂന്ന-

താകയാലോംകാര ‘കല’ പന്ത്രണ്ട്.

ആയതിന്നെ ധരിച്ചീടുവാന്‍ വേണ്ടതാം-

സാധന; ‘ധാരണം, ധ്യാനം, സമാധിയും’. 8

കലയൊന്നു ‘ഘോഷിണി’ രണ്ടു’വിദ്യുന്മാല’

മൂന്നു’പതംഗിനി’; ‘വായുവേഗിനി’ നാല്:

അഞ്ചതോ’നാമധേയ’; ‘ഐന്ദ്ര’യാറതും:

ഏഴാണ് ‘വൈഷ്ണവി’; എട്ടതും ‘ശംകരി’:

ഒന്‍പതോ ‘മഹതിയും’; ‘ധൃതി’തന്നെ പത്തതും;

പതിനൊന്നു ‘മൗനി’താന്‍, ‘ബ്രാഹ്മി’ പന്ത്രണ്ടതും. 9-11

മാത്രയാദ്യത്തതില്‍ ദേഹം ത്യജിക്കുകില്‍

രൂപം ധരിച്ചിടും ‘ഭരത’രാജന്‍റെയും.

മാത്രരണ്ടായതിലായാലെശസ്വിയാ-

യീടുന്നൊ’രെക്ഷ’നും, മൂന്നില്‍ ‘വിദ്യാധരന്‍’.

നാലതില്‍ ‘ഗന്ധര്‍വ’നഞ്ചിലോ ‘ഊഷിത’-

രോടൊത്തു സോമലോകത്തിലെ വാസവും.

മാത്രയാറില്‍ പ്രാണനറ്റീടുകില്‍ ലഭി-

ച്ചീടുന്നു സായൂജ്യമിന്ദ്രദേവന്‍റെയും.

ഏഴതില്‍ വിഷ്ണുദേവന്‍ പദം പ്രാപിക്കു-

മെട്ടിലോ ശങ്കരന്‍തന്‍റെ സാമീപ്യവും.

‘മഹര്‍’ലോകമൊന്‍പതില്‍, പത്തിലാകും ‘ധൃവം’ ,

പതിനൊന്നതാകില്‍ തപോലോകവും.

മാത്രപന്ത്രണ്ടതില്‍ പ്രാണനറ്റീടുന്ന

സാധകനെത്തുന്നു ബ്രഹ്മലോകം. 12-16

പരമമാം ബ്രഹ്മതത്വത്തെയുള്‍ക്കൊള്‍വതി-

ന്നായിട്ടുയര്‍ന്നതും, നിര്‍മ്മലം, വ്യാപകം,

ശുദ്ധം, ശിവം, ശുഭം, മംഗളദായകം,

തത്വമുണ്ടുജ്വലിക്കുന്നു ജ്യോതിസ്സുപോല്‍. 17

അഞ്ചിന്ദ്രിയത്തിനേം മൂന്നു ഗുണത്തിനേം-

വെന്നിട്ടു തത്വത്തിലാമഗ്നനായ് ഭവി-

ച്ചീടുന്ന സാധകന്‍, ഉപമയില്ലാത്തവാന്‍,

ശാന്തന്‍, ശിവന്‍തന്നെ യോഗയുക്തന്നവന്‍. 18

ആയവനെത്രയും ശ്രദ്ധയാല്‍ ഭക്തിയാല്‍

യോഗമാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ചരിച്ചു തന്‍ സര്‍വ്വസം-

ഗങ്ങളും വര്‍ജ്ജിക്കവേണ്ടതുണ്ടുണ്ടുഞാ-

നെന്നുള്ളതാ’മഹംബുദ്ധി’യെത്തന്നെയും. 19

ഇപ്രകാരം ഭവിച്ചീടുകില്‍ ബന്ധമു-

ക്തന്നവനെത്തിടും കൈവല്യമാം പദം.

ആയ്ഭവിക്കുന്നതോ ബ്രഹ്മഭാവത്തിലും,

അനുഭവിക്കുന്നവന്‍ പരമമാനന്ദവും. 20

ആത്മസ്വരൂപത്തെയറിയുവാനായിട്ടി-

തെഗ്നിക്കണം കാലമേറെയും മന്നവര്‍.

പ്രാരാബ്ധകര്‍മ്മാനുസാരിയായ് ഭോഗരൂ-

പത്തിലെത്തീടുന്നു ബുദ്ധിമുട്ടൊക്കവേ. 21

ഖിന്നനാകേണ്ട പ്രാബ്ധമറ്റീടുമീ –

ജ്ഞാനവിജ്ഞാനോദയം ഭവിച്ചീടുകില്‍. 22

സ്വപ്നേന സത്യമായ് തോന്നുന്നതൊക്കെയും

സത്യമല്ലാതെയായ് തോന്നുന്നുണര്‍വ്വിലും.

ആയപോല്‍ പ്രാരാബ്ധകര്‍മ്മക്ഷയം ഭവി-

ക്കുമ്പോളുദിക്കുന്നു ജ്ഞാനവിജ്ഞാനവും. 23

ഇല്ലജന്മാന്തര ചിന്തകള്‍ ജ്ഞാനിക്ക-

താകയാലില്ല പ്രാരാബ്ധകര്‍മ്മങ്ങളും.

സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ടതായ് തോന്നുന്ന ദേഹങ്ങ

ങ്ങളില്ലില്ലതൊക്കെയും മിധ്യയാകുന്നതും. 24

ജാഗ്രത്തിലുള്ളതായ് തോന്നുന്നതും വെറും-

തോന്നലുല്പത്തിയും, നിലനില്‍പ്പതെന്നതും.

ഉള്ളതില്‍നിന്നതുണ്ടാകുന്നു വസ്തുക്ക-

ളാത്മാവിനാലതുണ്ടാകുന്നു സര്‍വ്വവും. 25

ചൊല്ലുന്നു വേദാന്ത-‘മാഭാസഹേതുവജ്ഞാ-

നമതില്ലെങ്കിലില്ല സംസാരവും’.

എപ്രകാരം കയര്‍ സര്‍പ്പമായ്തോന്നുന്നി-

തപ്രകാരത്തില്‍ സംസാരഭ്രമങ്ങളും. 26

സര്‍പ്പമല്ലായതോ വള്ളിയെന്നുള്ളതാം

തോന്നലുണ്ടായിടും ജ്ഞാനമുണ്ടാവുകില്‍.

അപ്രകാരം ബ്രഹ്മജ്ഞാനമുണ്ടാവുകില്‍

മിധ്യയായ്തീരും ജഗത്തെന്ന തോന്നലും. 27

ആകുമീ ദേഹം പ്രപഞ്ചത്തിനൊത്തപോ-

ലാകയാല്‍ മിദ്ധ്യയായീടുന്നു ദേഹവും.

ഇപ്രകാരത്തിലീ സാധന്‍തന്‍റെ പ്രാ-

രാബ്ധങ്ങളറ്റു ശൂന്യത്തിലേക്കെത്തിടും. 28

അജ്ഞാനികള്‍ക്കു ബോധിപ്പതിന്നായിട്ടു-

ചൊല്ലുന്നു പ്രാരാബ്ധകാര്യം സവിസ്തരം.

മേഘത്തിന്‍ പാളി നീങ്ങുമ്പൊഴാദിത്യന്‍റെ

ശോഭ വര്‍ദ്ധിച്ചുജ്ജ്വലിക്കുന്നപോലെ

പ്രാരാബ്ധക്ഷയം ഭവിക്കുമ്പൊഴോംകാര-

ബ്രഹ്മങ്ങളൊന്നായ് ലയിച്ചിട്ടങ്ങു ജ്യോതി-

സ്വരൂപമായുള്ള പരമാത്മാവതിന്‍റെ നാ-

ദത്തെയും സാക്ഷാത്ക്കരിക്കുന്നു സാധകന്‍. 29,30

സിദ്ധാസനതിലങ്ങേറണം യോഗി കൈ-

ക്കൊള്ളണം വൈഷ്ണവം മുദ്രയെത്തന്നെയും.

കേള്‍ക്കണം നാദമനാഹതം ദക്ഷിണ-

കര്‍ണ്ണത്തിനാലനസ്യൂതമീ യോഗിയും. 31

ഇപ്രകാരം രണ്ടുപക്ഷം ജയിച്ചതിന്‍-

ശേഷം ജയിക്കേണമോംകാരമാകയും.

പിന്നെ തുരീയത്തെയും വെന്നു സാധകന്‍

എത്തിടുന്നാത്മസാക്ഷാത്കാരമായതില്‍. 32

അഭ്യാസമാരംഭവേളയില്‍ നാനാ-

വിധത്തിലീ നാദം ശ്രവിക്കുന്നതുണ്ടതും.

ആദ്യമുച്ചത്തിലായ് കേള്‍ക്കുന്നു പിന്നെയ-

ഭ്യാസത്തിനാലെയോ സൂക്ഷ്മമാകുന്നതും. 33

ആദ്യം പെരുമ്പറ, കടലിന്‍റെ തിരയടി,

മേഘത്തിന്‍ ഗര്‍ജ്ജനം, ജലധാര ശബ്ദവും:

പിന്നെ മധ്യത്തിലായ് മദ്ദളം കൊട്ടലും,

ഘണ്ടകാഹളമൊത്ത ശബ്ദം ശ്രവിക്കലും. 34

അന്ത്യത്തിലോ മധുരവേണുനാദം, വീണ,

വണ്ടിന്‍റെ മൂളലും, കിങ്ങിണി നാദവും.

ഇപ്രകാരത്തിലീ നാനാവിധത്തിലാ-

യുള്ള നാദങ്ങളെ സൂക്ഷ്മമായ് കേട്ടിടാം. 35

ഭേരിനാദത്തെയും കേള്‍ക്കുന്നതാകിലോ

മൃദുമധുരമാകേണമെന്നു ചിന്തിക്കണം. 36

ഘനമുള്ളതിന്നെയും സൂക്ഷ്മമായ്‌ കാണണം:

സൂക്ഷ്മത്തിലും ഘനമുള്ളതായ് കാണണം. 37

കേട്ടുശീലിച്ച നാദംതന്നെ കേള്‍പ്പതി-

ന്നിച്ഛയുണ്ടായിടും ചിത്തത്തിനെപ്പൊഴും.38

ബാഹ്യത്തെ വിസ്മരിച്ചീടുകില്‍ ചിത്തം-

ലയിച്ചുല്ലസിക്കും ചിദാകാശമായതില്‍. 39

സംയമചിത്തനോ താന്‍ കേട്ടിടുന്നതാം

നാദത്തെയുള്‍ക്കൊണ്ടു ധ്യാനിച്ചിടുന്നതും. 40

ചിന്തകൈവിട്ടു കര്‍മ്മങ്ങളും വര്‍ജ്ജിച്ചു-

നാദവും ധ്യാനിച്ചു ചിത്തം നിറയ്ക്കണം. 41

പൂവിന്‍റെ ഗന്ധത്തെ വിസ്മരിച്ചീഭൃങ്ഗം

ആയതിന്‍ തേന്‍ നുകര്‍ന്നീടുന്നപോലെയീ-

നാദത്തിലാസക്തമാക്കണം ചിത്തവും:

വിഷയത്തിന്‍ വാസന വിട്ടകന്നീടണം. 42

നാദം ശ്രവിച്ചു നാഗം മത്തനായിടും:

നാദം ശ്രവിച്ചു ചിത്തം മത്തടിക്കണം. 43

വിഷയമാകും വനംതന്നില്‍ വിലസ്സുന്ന

ചിത്തമാകുന്നതാം മത്തഗജങ്ങളെ

നാദത്തിനൊത്തു കൂര്‍ത്തുള്ളതാം തോട്ടിയാല്‍

കുത്തിവലിച്ചങ്ങു പാട്ടിലാക്കീടണം. 44

മനമെന്ന മാനിനെ കെട്ടുവാനുള്ളതാം

കയറായിടുന്നതീ നാദമാകുന്നതും.

മനമെന്ന തിരയടക്കീടുവാനുള്ളതാം

തീരമാകുന്നതും നാദമെന്നുള്ളതും. 45

പ്രണവമന്ത്രത്തിലീ നാദം ലയിക്കുമ്പൊ-

ഴായ് ഭവിച്ചീടുന്നു ജ്യോതിയായ് നാദവും. 46

അപ്പോള്‍ ലയം ഭവിക്കുന്നു ചിത്തത്തിനും

ആയതോ വിഷ്ണുതന്‍ പരമമാകും പദം.

ഇപ്രകാരം ശബ്ദഭാഷണം കേള്‍ക്കുമ്പൊ-

ഴെത്തുന്നു ചിത്തമാകാശത്തിനൊപ്പവും. 47

നാദങ്ങള്‍ ശാന്തമായീടുന്നതിന്നൊത്ത-

തില്ലാതെയാകുന്നതുണ്ടതും ചിത്തവും.

അക്ഷരബ്രഹ്മത്തിലായ് ലയിച്ചീടുന്നു,

ശബ്ദം സ്മരിക്കുന്നു നാദങ്ങളൊക്കെയും. 49

വാസനവറ്റീട്ടു നാദം ശ്രവിക്കുമ്പൊ-

ളാകും മനഃപ്രാണസായൂജ്യമെന്നതും.

കോടിക്കണക്കിന്നു നാദങ്ങള്‍, ബിന്ദുക്ക-

ളാകെയുള്‍ക്കള്ളുമാ പ്രണവനാദത്തിലും. 50

ജാഗ്രത്ത്‌, സ്വപ്നം, സുഷുപ്തിയെന്നീമൂ-

ന്നവസ്ഥകള്‍ക്കപ്പുറത്തെത്തീട്ടു ചിന്തകള്‍-

കൈവിട്ടു പിന്നെ ശവത്തിനൊത്തുള്ളവസ്ഥാ-

ന്തരം പ്രാപിപ്പതാണുതാന്‍ മുക്തിയും.

ഇല്ലകേള്‍ക്കില്ല പെരുമ്പറ, ശംഖിന്‍റെ-

നാദങ്ങളൊന്നുമേ കേള്‍ക്കുന്നതില്ലതും. 51,52

ചിത്തത്തിനെ കെട്ടിയിട്ടുള്ളവസ്ഥകൊ-

ണ്ടാകുന്നു ദേഹം ജഡത്തിന്‍റവസ്ഥയില്‍.

ഇല്ലവന്നുണ്ടാകയില്ല ദുഃഖം, സുഖം,

ശീതോഷ്ണഭേദങ്ങളില്ലവന്നൊന്നുമേ. 53

സമാധിയായീടുന്നവസ്ഥയില്‍ ചെന്നിട്ടു-

ദാസീനനായ് കൈവിടുന്നു സര്‍വ്വത്തിനേം.

ഇല്ല ചിത്തത്തിന്നിളക്കമൊട്ടാകയാല്‍

മുക്തി നേടുന്നു ജാഗ്രത്തിലും, സ്വപ്നം-

സുഷുപ്തി യെന്നുള്ളതായീടുന്നവസ്ഥയില്‍;

എത്തിപ്പെടുന്നവന്‍ തന്‍സ്വരൂപത്തിലും.54,55

കാണ്മാനതൊന്നുമില്ലായ്കയാല്‍ ദൃഷ്ടിയും;

യത്നിക്കുവാനതില്ലായ്കയാല്‍ വായുവും;

വേണ്ടയൊട്ടാശ്രയമാകയാല്‍ ചിത്തവും;

ഇളകാതുറച്ചതൊന്നാകുന്നവസ്ഥയില്‍

എത്തുന്ന യോഗിയോ ബ്രഹ്മപ്രണവനാ-

ദത്തെ ശ്രവിച്ചെത്തിടും തുരീയത്തിലും. 56

ഇപ്രകാരം നാദബിന്ദൂപനിഷത്ത് സമാപ്തം.