Adam Mickiewicz
Nasz najwybitniejszy poeta, Adam Mickiewicz, bardzo często posługiwał się trzynastozgłoskowcem. Wykorzystywał ten format w liryce, epice i dramacie. W bardzo bogatej pod względem formalnym poezji Mickiewicza trzynastozgłoskowiec zajmuje miejsce szczególne z powodu liczby utworów i wersów ułożonych tą właśnie miarą. Przykładem zastosowania lirycznego są Sonety krymskie, przykładem wykorzystania epickiego Pan Tadeusz, a na mniejszą skalę Reduta Ordona, wreszcie przykładem użycia dramatycznego Dziadów część III (Dziady drezdeńskie). Trzynastozgłoskowcem Mickiewicz przełożył też zbiór epigramatów Zdania i uwagi Jakuba Boehme'a, Angelusa Silesiusa (Anioła Ślązaka) i Saint Martina. Mickiewicz nigdy nie wyrzekł się trzynastozgłoskowca sylabicznego na rzecz formatu sylabotonicznego, z czego niektórzy dziewiętnastowieczni teoretycy wiersza czynili mu zarzut twierdząc, że w niewielkim stopniu przyczynił się do rozwoju wersyfikacji polskiej. Na szczęście Mickiewicz nie słuchał teoretyków.