LU TERRAMOTU
Risbigghjati ancora, Calabrjia amurusa,
oi cori di mamma, mia virgini Musa.
Tra voschi e muntagni, tra laghi e hjumari,
stanotti jeu sentu la terra tremari.
Nu gridu cumpusu, 'nu ventu roganu,
lu mari si movi di tantu luntanu!
'Na randi tempesta lu celu scatina,
cu' granduli e acqua mo' tuttu arrujna.
La ggenti no' ponnu cchiù stari ammassati,
su' povari e pacci, mo' su' arrujnati.
Non c'è cchiù riparu, cu' chistu spoventu,
'stu populu nostru non havi cchiù abbentu!
Covernu di Ruma, non senti raggiuni,
'sta terra 'mpilici mo' sta 'ndinocchjuni.
E quandu si leva 'na vuci dolenti,
po' 'nchiana 'nta ll'aria, ma nuju la senti.
Calabrija, Calabrija, coraggiu ca veni
lu tempu e la grolija, e cchiù nuju ti teni!
Risbigghjati ancora, Calabrjia amurusa,
oi cori di mamma, mia virgini Musa.
Tra voschi e muntagni, tra laghi e hjumari,
stanotti jeu sentu la terra tremari.
Nu gridu cumpusu, 'nu ventu roganu,
lu mari si movi di tantu luntanu!
'Na randi tempesta lu celu scatina,
cu' granduli e acqua mo' tuttu arrujna.
La ggenti no' ponnu cchiù stari ammassati,
su' povari e pacci, mo' su' arrujnati.
Non c'è cchiù riparu, cu' chistu spoventu,
'stu populu nostru non havi cchiù abbentu!
Covernu di Ruma, non senti raggiuni,
'sta terra 'mpilici mo' sta 'ndinocchjuni.
E quandu si leva 'na vuci dolenti,
po' 'nchiana 'nta ll'aria, ma nuju la senti.
Calabrija, Calabrija, coraggiu ca veni
lu tempu e la grolija, e cchiù nuju ti teni!
"Il vecchio e il bambino" - Roberto Metz
Angra di Melissandra
L'Angra di Melissandra m'arricordu,
quandu me' Nannu avia la massaria.
A prima jornu, di la casa mia
passava lu garzuni cu' lu carru.
Avia 'mpajatu 'nu paricchju randi:
dui voj geghanti - Hjuri e Cavaleri -.
Jera tandu lu tempu di pisari,
e jeu figghjolu chi la terra amava,
pe' la campagna mi ndi ja a spassari.
Cantavanu l'agrij, l'acej e li cicali...
Poi 'Ntoni, lu garzuni, si jettava
canzuni a la chjanota, e jeu accordava.
Me' Nannu avia la varva janca e longa,
come 'nu patrijarca di lu celu,
e la me' Nanna avia 'naspettu bellu,
chinu di tennarizza e di bontati,
'nu cori randi come la me' Mamma.
(O Nanni cari, come vi ricodu,
di vui scordari non mi pozzu mai!)
Era la figghjolanza mia 'mbijata,
sutta' li chiuppi randi m'assettava,
vicinu a 'nu bell'arburu pijangenti.
La hjumara curria frisca e addurusa,
e li me' sonni si portava appressu,
e dinta all'acqua chiara
mi vidia la vavareja,
come a 'nu specchju, chi si movìa.
Duv'è? - Non sacciu cchiù - l'anima mia,
lu me' penzeru chi si perdìa,
dinta 'lu regnu di la fantasia!
'U tempu di 'gnuranti
Vinni ‘nu tempu chi no’ s’aspettava,
‘mu cumandanu ‘nterra li ‘gnuranti,
si nc’è quarchi perzuna ‘ntilligenti,
subitu si la caccianu davanti!
Jeu restu stuppafattu pemmu guardu
quantu succedi a ‘stu Muntalaguni,
no’ sulu ccà succedinu ‘sti cosi,
ma pe’ tutta l’antera nazziuni!
Ebbiva lu cazzuni chi cumanda,
viva li vacabbundi ‘ssoccupati,
chi tutti quanti pigghianu misati,
e fatigari mò no’ vonnu ccchiù!
Pardeu, ‘stu bruttu tempu ha di cangiari,
jè ‘na vrigogna ci no’ po’ durari!
A CALABRISITA'
'Sta razza nostra è comu la gramigna,
la calabrisità nasci e no' mori!
Jè tantu randi chistu nostru cori;
chi si tramanda a tutta la strippigna.
Je 'narburu hjurutu chi l'arrami
stendi a lu celu, ma no' sicca mai,
jè l'edara chi suffri peni e guai,
s'attacca e mori si daveru l'ami.
Jè 'ndilicata come 'na mimosa,
comu lu hjuri di lu gersuminu,
havi l'adduri bellu di 'na rosa,
ch'è spompinata a maju, pe' divunu
voliri di Ddeu randi, chi no' posa,
comu lu suli a lu primu matinu!
Rosanna D'Amico - "Fanciulla che dorme"
SONNU VANU
Aspettari e non veniri è 'na paccia,
affritta e scunzulata vita mia!
'Sta matina cu 'stu friddu,
chi mi pungi e chi mi 'nghjela,
a 'nu puntuni aspettu lu me' bbenni.
'Nu minutu mi pari n'annu sanu,
e aspetta, aspetta, tuttu è sonnu vanu.
Forzi non veni ca malata staci,
forzi vordiri ca non è filici?
'Nci mandu cu lu ventu 'na palora,
e mi ndi vaju, non aspettu ancora!
Vuci di mamma
‘Nu cotrareju ciangi
‘nto filu d’a nottata…
La mamma ‘nta li vrazza
l’annaca e l’accarizza:
- Figghiu chi voi chi ciangi?
Pecchì mi fai ‘stu picchiu?
To’ mamma è penijata,
stanca di la fatiga,
puru to’ patri è stancu,
e tu l’hai risbigghjatu!
Veninci sonnu veni,
e dormi, hjatu meu,
mo’ lu figghiolu meu
la ninna faci! –
Lu cotrareju guarda la mamma,
capisci a volu lu so’ parrari,
e s’addormenta, la ninna faci,
comu ‘ncantu ‘nta la nottata.
Vuci di mamma cu’ no capisci?
Di pocu misi lu cotrareju
Senti la mamma, poi s’addurmisci!
MALAPASCA A STEFANACUNI!
Povaru pajseju sbenturatu,
chi malapasca chi ti vinni a ttia…
Tutti vannu currendu a perdihjiatu,
pe la disgrazzija di la gallaria!
E patri di famigghia si ‘mpittaru,
‘nta li visciari nigri di la terra.
Oh, quantu è tristi ‘stu carvariju amaru,
lu progressu portau ‘na ‘terna guerra!
E jè guerra di lagrimi e suspiri,
lu pani amaru chi ndi fatigami,
ìnta sta Calabrija mia, china d’amuri,
cchiù fatigamu e cchiù nd’arredi jamu!
NINNA NANNA DI NOTALI
Jeu no’ sacciu pecchi chistu Notali
Portau lu suli e pari primavera,
lu Bambinu cacciau li tempi mali
e lu caddu squagghiau chija nivera!
Veni, Bombinu meu, veni a dormiri,
quantu si’ bellu di visu e di cori,
‘nta li me vrazza ti vogghiu teniri,
veni si nno’ ‘sta vita di ndi mori!
Porta la paci ‘nta ‘stu mundu ‘mpanu,
porta lu bbeni chi tu sulu hai,
jeu no’ mi stancu mai pemmu ti chiamu,
pecchi mi trovau ‘nta mari di guai!
Veni lu Papa duvi tu si ‘natu,
Pe’ cercari di tia luci ed amuri,
lu mundu è tuttu chinu di peccatu,
si’ statu sulu tu lu Redenturi!
E sarva chista terra chi di mali
ti fici tantu funu a lu moriri,
sarvale ‘nta ‘sti festi di Notali,
‘nta li me’ vrazza veninci a dormiri!
A LU VOSCHETTU DI RUGGERI
Jè bellu lu voschetu di Ruggeri
Duvi jeu sempi ivi a caccijari.
M’aspettava a lu friscu lu me’ bbeni
Ad una funtaneja d’acqui chiari!
E ‘ntornu, ‘ntornu di rosi, vijoli,
‘menta, capijuvenanru ‘nadduri
‘nta lu cori trasia duci e carnali
‘nzemi a li vasi di l’Amatu amari!...
E quanti rusignoli ‘nta lu voscu
‘ndi cantavanu a festa ‘na canzuni,
lu mejaru friscava a cchiù no’ pozzu
pemmu nd’abbisa ca venia perzuni,
‘Nta li me’ vrazza cadisti sbenuta
E suspiravi comu ‘na palumba,
e li to’ trizzi mentri accarizzava,
la ggenti nd’arrivau a la funtana!
Scornusa rimasti e puru jeu,
ma restammu abbrazzati tutti ‘i dui,
la facci cu’ la faci nd’ammucciammu,
la genti vinni all’acqua e si ndi ju.
E quando lu voschettu di Ruggeri
Jeu m’arricordu, a lu me’ primu Amuri
Penzu, a’lu tempu bellu chi no’ torna,
chi si portau la mmegghiu gioventu!