Sonnet 14b

Shakespeare

Not from the stars do I my judgement pluck

And yet methinks I have astronomy,

But not to tell of good, or evil luck,

Of plagues, of dearths, or seasons' quality,

Nor can I fortune to brief minutes tell,

Pointing to each his thunder, rain and wind,

Or say with princes if it shall go well

By oft predict that I in heaven find.

But from thine eyes my knowledge I derive,

And, constant stars, in them I read such art

As truth and beauty shall together thrive

If from thy self to store thou wouldst convert.

Or else of thee this I prognosticate:

Thy end is truth's and beauty's doom and date.

Vertaling in blanke verzen van Jules Grandgagnage (2014)

Mijn oordeel lees ik niet uit sterrenstand

En toch heb ik verstand van deze kunst,

Maar niet als wichelaar van het fortuin,

Noch over plaag, seizoen of hongersnood;

Ik zeg niet waar het lot precies toeslaat,

Wanneer diens donder, bui of wind begint,

Of sus geen prinsen dat het goed zal gaan

Omdat ik tekens aan de hemelen vind.

Mijn kennis haal ik uit jouw mooie ogen,

In hen, mijn vaste sterren, lees ik hoe

Trouw en schoonheid zullen samengaan

Als je niet slechts in zelfzucht belegt.

Want anders kan ik je precies voorspellen

Dat met jou 't ware en het schoon zal sterven.