Williams

Williams

woensdag 18 juli 2012

We waren wat later opgestaan en het uitchecken nam wat tijd in beslag, vandaar dat we pas na 11.30 uur richting Williams vertrokken.Het was een rit van ongeveer 4 uur, voornamelijk over de US-93 en de I-40.Met wat ruststops kwamen we uiteindelijk rond 16.30 uur aan bij het Grand Motel in Williams.Hoe ze ooit op die naam gekomen zijn, was mij een raadsel, want het was daar allemaal piepklein.Er was zelfs een stukje uit de badkamerdeur gezaagd, anders ging ‘ie niet langs de wc-pot.Deze laatste was zo klein en laag, dat ik elke keer het gevoel kreeg dat ik op de grond zat.Maar dat kamertje was wel helemaal compleet: een airco, een redelijk bed, een tv, een koelkast en zelfs een klein en heel smal tafeltje als zijnde een nachtkastje/bureautje.We hadden zelfs een miniterrasje voor onze kamers en we voelden ons hier eerlijk gezegd meer op ons gemak dan in het immens grote Flamingo Hotel in Las Vegas. De eigenaar was een joviale kerel, die me wel 3 keer had uitgenodigd om tequila met hem te drinken, maar was

daarna spoorloos verdwenen.Wel hadden we van hem een kortingsbon gekregen om te gaan eten in de Grand Canyon Brewing Company, een restaurant dat zelf zijn eigen bier brouwde.Het bier en de reuze hamburgers waren prima, die kwelende cowboy met gitaar iets minder. Williams is een alleraardigst stadje waar de oude Route 66 nog steeds doorheen loopt.Elke avond wordt er op een andere plek een gunfight gehouden, wat drommen toeristen trekt.Er zijn daar een groot aantal hotels, heel wat leuke winkeltjes en meer dan voldoende restaurants.De grootste attractie is wel het Grand Canyon Railway Station met zijn stoomtrein en elke ochtend ook een gunfight.Hoezo toeristisch? En toch ervoeren wij het als comfortabel rustig en oergezellig.Die avond hebben we nog lang zitten nakaarten op onze terrasjes met wat bier, bubbels en wijn.

Gereden: 376 km

Grand Canyon National Park, donderdag 19 juli 2012

Een overdenking van begin dit jaar:

Als je dan al tweemaal de Grand Canyon bezocht hebt moet je iets nieuws verzinnen.

De eerste keer, zo’n tien jaar geleden, reden we naar het eerste de beste viewing point en waren overdonderd.

De volgende ochtend tijdens zonsopgang maakten we een helikoptervlucht, in één woord adembenemend!

De tweede keer zijn we vanuit Las Vegas met een helikopter naar de Canyon gevlogen en daar geland. Weliswaar de West Rim, maar het was echt spectaculair.

Een paar dagen later met een trein van de Grand Canyon Railway over het spoor gegaan. Schitterend om te zien en hilarisch om een treinoverval mee te maken.

Nu dacht ik gewoon met de auto te gaan en daar de shuttlebus te gebruiken.

Alleen, ik was even vergeten dat we daar in het hoogseizoen zouden zijn.

Er rijden dan dagelijks zo’n 5000 auto’s het park binnen en er zijn maar amper 2500 parkeerplaatsen.

Niet zo’n goed idee dus…

Na wat zoeken op het internet heb ik voor ons de perfecte oplossing gevonden in een bedrijfje dat ruim 95% uitstekend scoort op Trip Advisor.

Wij gaan de Canyon bezoeken met een privégids die ons in het motel komt ophalen.

Deze brengt ons in een luxe busje met een koelbox vol drankjes naar plekjes waar je niet over de schouders van anderen hoeft te kijken.

Een picknick tussen de middag en een soort power telescoop om het één en ander beter te kunnen zien.

Kortom een heerlijk easy dag Grand Canyon voor de prijs van een korte helikoptervlucht.

Is weer eens wat anders…

En het lijkt me helemaal te gek…

Om 9.15 uur stond Karen van Angel Gate Tours al op ons te wachten met een comfortabele bus.

Zij zou vandaag onze privégids zijn in de Grand Canyon en ons daar wat minder toeristische, dus niet zo drukke plekjes laten zien.

Tijdens de heenreis vertelde ze allerlei dingen over de bomen, dieren en hoe de Canyon in het verleden gevormd was.

Ze wees ons een prachtige palm aan, die in werkelijkheid een gecamoufleerde telefoonmast was.

Nu wisten we het zeker: dit zou een interessante dag gaan worden.

Ze waarschuwde ons wel, alsof wij dat allang niet gemerkt hadden, dat als zij aan het vertellen was haar handen daarbij een belangrijk hulpmiddel waren.

Het kwam dus veelvuldig voor dat niemand het busje bestuurde.

Op een gegeven moment was ze aan het uitleggen, dat er in de Grand Canyon twee soorten ratelslangen leefden.

Toen ze het over de unieke "roze" ratelslang had, stopte ze plotseling met haar verhaal en zei: ‘Even wachten tot de weg wat minder bochten heeft…’

Even later stak ze beide handen omhoog en riep: ‘Zo groot…’

Het was een heerlijk mens en ze kwebbelde aan één stuk door, maar wat ze zei was meer dan interessant.

We konden echt merken dat ze enorm veel plezier in haar werk had.

Eigenlijk was ze makelaar en had ze een opleiding boekhouden gevolgd, maar ze vond dit veel leuker dan al die cijfertjes.

Na een korte hike de Canyon in en een paar fantastische uitzichtpunten, konden wij wat tussen een paar ruïnes wandelen terwijl zij de lunch ging klaarmaken.

Een overvolle tafel met sandwiches, vers fruit, uien, paprika, chips, augurken en nog veel meer.

Alleen het aanzicht van die picknicktafel was al een feest op zich en het smaakte ook nog opperbest.

De rest van de middag bracht ze ons naar verschillende schitterende plekken, vertelde daar van alles over en liet ons door de telescoop allerlei dingen zien.

Verder zagen we nog een Condor, een Elck (groot hert met indrukwekkend gewei) en een Coyote die vlak voor onze bus op zijn gemak de weg overstak.

Zo rond 16.00 uur waren we weer terug bij het Grand Motel en nadat zij ons allemaal haar kaartje had gegeven en ik haar de mijne in de vorm van een paar dollarbiljetten, namen we hartelijk afscheid.

Wat een heerlijk en ongecompliceerd mens…

Na een uiterst noodzakelijke douche, we waren echt sufgeluld maar wel op een positieve wijze, nuttigden we nog een drankje op ons terras om vervolgens het stadje weer in te gaan.

Die avond aten we in een gezellige pizzeria, maar wel binnen en niet op hun terras want daar zat weer zo’n steunende cowboy met gitaar en dat zou ons de eetlust zeer zeker kunnen ontnemen.

Daarna zijn we voor Tonnie nogmaals langs alle winkeltjes gelopen en kon ik ruimschoots de verschillende bankjes uitproberen.