Embedded Files
Las Vegas
vrijdag 20 juli 2012
Zoals gewoonlijk vonden we weer een restaurant waar een prima ontbijt geserveerd werd.
Na een lange rit met de nodige stops arriveerden zo rond 15.00 uur in downtown Las Vegas bij het El Cortez Hotel & Casino in Fremont Street.
Bij het inchecken beweerde de baliemedewerkster, dat ik maar twee kamers gereserveerd had, want de derde was geannuleerd.
Gelukkig kon ik haar de voucher van booking.com laten zien, waarin heel duidelijk stond dat het om drie kamers ging.
Dit moest ze even overleggen met haar superior en verdween in een kantoortje.
Er was waarschijnlijk iets misgegaan in hun boekingssysteem, de kamerprijzen waren in mei aanzienlijk gedaald dus had ik die drie kamers inderdaad geannuleerd.
Direct daarop had ik weer drie kamers gereserveerd, want door die besparing kon ik toen op de Strip een klasse beter hotel boeken.
Even later kwam ze terug en zei dat alles in orde zou komen.De koffer van Pascal was helaas niet nagebracht, die stond waarschijnlijk nog steeds in Düsseldorf of misschien wel elders in de wereld op een vliegveld.
Nog voor we gingen eten zaten we met z’n allen in het casino van El Cortez.Of het nou de goede sfeer was, de gratis drankjes of gewoon geluk, ik weet het nog steeds niet, maar binnen de kortste keren had ik $ 150,00 gewonnen.Die avond dineerden we in het steakhouse van het hotel.De dame die de tafels aanwees wilde onze naam weten, maar toen Nicole die zei riep ze snel: ‘Just give me your first name…’Onze achternaam is voor Amerikanen niet echt uit te spreken.Na het voortreffelijke diner zijn we Fremont Street ingelopen om de ‘Experience’ te ervaren.Een enorm scherm boven de weg waar schitterende beelden op te zien waren, waaronder Queen.Het geluid was overweldigend en het geheel was een absoluut speciale ervaring.
Op verschillende plekken traden bands op, het was er gezellig druk en wij ervoeren dat alles als heel plezierig.
Niet te groot, niet te massaal, maar knus en toch overdonderend. (Vooral het geluid!)
Duizenden lampjes, volop casino’s, hotels, winkeltjes en heel veel mensen van diverse pluimage.
Daar kon je echt uren zoetbrengen.
Later die avond gingen de kinderen blackjack spelen in het casino van El Cortez en ik wist mijn winst, onder aftrek van de geïnvesteerde $ 60,00 te verhogen naar ruim
$ 350,00.
Om 1.30 uur hadden wij het wel gezien en gingen min of meer gesloopt naar onze kamer.
Sven, Nicole en Pascal gingen door tot zo rond 3.30 uur en gingen toen ook in dezelfde hoedanigheid naar bed.
Gereden: 349 km
Las Vegas, zaterdag 21 juli 2012
Het opstaan was voor niemand gemakkelijk deze ochtend, maar om 10.15 uur zaten we weer in het restaurant voor een uitgebreid ontbijt.
Nog steeds was de koffer van Pascal niet boven water gekomen, dus reden we naar de dichtstbijzijnde Walmart om voor hem een nieuwe koffer te kopen, zodat hij zijn al eerder gekochte kleding ook mee terug kon nemen.
In de middag gingen de kids weer naar het casino, Tonnie naar Fremont Street op blingblingjacht en ik bleef in de koele kamer om aan dit verslag te werken.Nog wat gefilmd hier en daar en voor ik er erg in had was Tonnie met buit weer terug en de kids kwamen ons verzekeren dat ze toch wel erge trek hadden.En natuurlijk gingen we weer naar dat steakhouse, zeker niet alleen omdat we nu kortingsbonnen hadden ontdekt in een gekregen welkomstboekje, maar juist om de gezelligheid en de kwaliteit van het eten.De tafelaanwijsdame vroeg natuurlijk naar onze naam en Pascal antwoordde: ´Just call us Nicole…´ ´Oooohhh!!! Nicole… Sorry, sorry, sorry, I didn´t see you… Come in with your party…´Ze herkende overduidelijk de naam Nicole van de vorige avond en deed heel enthousiast.Gemeend of gemaakt, het was in ieder geval een heel leuke binnenkomst…We bestelden praktisch hetzelfde als de voorgaande avond en al snel werd de wijnkoeler gebracht met daarin de smakelijke witte.Op een gegeven moment kwam er een serveerster voorbij die wat tafeltjes verderop bediende, ze zag de wijn, stopte en boog zich over onze tafel.Enigszins fluisterend zei ze: ´In het mapje waarin jullie de kamersleutel hebben gekregen zit een kortingsbon voor die wijn van wel $ 15,00.
Zonde om die niet te gebruiken…´
Een beetje ongelovig bedankten wij haar en Pascal, die het bewuste mapje bij zich had, zag dat het inderdaad zo was.
Nu lag er een klein heuveltje kortingsbonnen aan de rand van de tafel, dat de maaltijd $ 40,00 goedkoper maakte en er dus voor zorgde dat we iets extra´s konden vergokken.
Alleen gingen we nog niet het casino in maar eerst naar de ´Experience´.Op het grote scherm boven onze hoofden werd nu Bon Jovi tevoorschijn getoverd en het klonk geweldig.Het was er wel wat drukker dan de vorige avond en de rockband speelde op orkaanvolume, maar toch hing er een prima sfeer.Wij waren het er helemaal over eens dat het hier een stuk gemoedelijker was dan op de Strip.Minder chaotisch, minder massaal en veel minder druk.Ook ons hotel hier, El Cortez, was een stuk rustiger dan de Flamingo op de Strip.Hier zaten mensen gewoon rustig te spelen achter de machines en aan de tafels.Het was hier absoluut geen krioelerig en zenuwachtig mierennest, het was hier echt aangenaam verpozen.Tonnie en ik kwamen tot de conclusie dat als we ooit nog in Vegas zouden komen, we dan alleen maar downtown zouden gaan en de Strip zouden overslaan.
Na nog wat gokactiviteiten namen we afscheid van de kids, die aan de blackjacktafel zaten, en gingen naar onze kamer.
Gereden: 19 km
Las Vegas, zondag 22 juli 2012
Om 10.30 uur was het verzamelen bij het ontbijt.Had nooit gedacht dat de kids op tijd zouden zijn, maar het was de avond ervoor niet al te laat geworden, zodat ze een ware frisse verschijning waren.We moesten pas om 12.00 uur uitchecken dus hadden eigenlijk alle tijd.Helaas was de bediening in het ontbijtrestaurant die dag niet bijster snel, zodat het op het laatst toch nog haasten werd. Na eenmaal de koffers in de auto geladen en afgerekend te hebben, hadden we nog een paar uurtjes over.En natuurlijk werden die in dat gezellige casino doorgebracht.De kids hadden toch wel een paar dollar verloren, maar na al die uren gisteravond en vanmiddag achter de ´eenarmige bandiet´ stond mijn winst op $ 360,00.Niet gek voor een volslagen leek.
Het was tijd geworden om afscheid te nemen van El Cortez en we reden richting vliegveld.
Zo tegen 15.30 uur verdwenen Sven, Pascal en Nicole de vertrekhal in en ik programmeerde Tommie om ons naar onze volgende hotelstop te brengen.
Deze week hadden wij als heel speciaal ervaren.
Het was reuzegezellig, we hadden heel wat afgelachen en toch ook spannende momenten meegemaakt toen de limousine maar niet kwam.
Dit was eigenlijk en absoluut voor herhaling vatbaar, maar of dat er ooit nog in zal zitten…
Om 20.00 uur, de klok was inmiddels weer een uur vooruit gegaan omdat we in een andere tijdzone kwamen, reden we de parkeerplaats van het Days Inn Parowan op.Na een snelle pizza in de naastgelegen Pizza Barn hebben we nog een hele tijd voor onze kamer gezeten.De temperatuur was hier toch echt een stuk aangenamer dan in Las Vegas, waar je zodra je de kamer of het hotel uitliep, een dreun tegen je lichaam kreeg van een bloedhete woestijnwind.
Gereden: 328 km
Page updated
Google Sites
Report abuse