Vertrekdag

Het vertrek

zaterdag 30 juni 2012

En dan begint onze vertrekdag helemaal fantastisch, maar niet heus…

Sta je daar aan de balie van Icelandair en pak je de e-tickets uit je tas, blijkt dat meervoud dus enkelvoud te zijn.

Alleen mijn ticket zat erin en die van Tonnie niet.

Nou, toen kreeg ik het echt spaansbenauwd.

Drie keer had ik alles gecontroleerd en nu op het cruciale moment klopte het toch niet.

Gelukkig had ik altijd een map met kopieën van alle belangrijke stukken onder in mijn koffer, maar om je hele koffer om te draaien te midden van een lange rij wachtenden was echt geen pretje.

De druppels gutsten van mijn hoofd, helemaal toen ik die map te pakken had.

Die had ik namelijk ook drie keer gecontroleerd, maar zou haar e-ticket er ook echt inzitten…

Er viel een luchtpakket van mijn hart toen ik ‘m zag.Met zo’n begin wil je natuurlijk niet weten, wat er allemaal nog meer mis kan gaan op zo’n dag. Daar kan ik nu heel duidelijk in zijn: er ging absoluut niets mis, alles verliep meer dan voortreffelijk.Wij hadden in de aanbieding comfortklasse geboekt, maar die was er niet op de vlucht naar IJsland, waar onze tussenstop was.Dat kan heel negatief uitpakken, maar als je dan twee stoelen aangewezen krijgt in de businessklasse, dan protesteer je echt niet meer.Wat een stoelen, twee waar er normaal gesproken drie staan, met brede armsteunen, een kussentje, een dekentje, een flesje water en wat een beenruimte.De volgende vlucht naar Denver was die comfortklasse wel aanwezig. De stoelen waren weliswaar wat minder breed en er stonden er drie naast elkaar, maar de middelste was omgebouwd tot een tafeltje.

Ook de beenruimte was weer fenomenaal.Languit zitten, liggen, noem maar op, het was allemaal geen probleem. Ook helemaal top voor mij was het eten aan boord.Normaal at ik niet tijdens vluchten, want die kip en pasta’s (als ze die namen al mogen dragen) waren aan mij niet besteed.Icelandair had een warme baguette ham/kaas op het menu staan.Op de eerste vlucht had ik een witte en op de tweede een bruine.Nog nooit heb ik zo lekker gegeten tijdens een vliegreis. Voor het eerst heb ik nu eens echt comfortabel gevlogen, dankzij deze klasse en waarschijnlijk ook een beetje door de voor het eerst meegenomen nicotinekauwgom.Dit kan echter voor de toekomst wel een nieuw probleem met zich meebrengen: eigenlijk wil ik nooit meer anders vliegen.

Na de landing verliep alles vrij voorspoedig.De koffers rolden al snel over de bagageband, maar er volgde wel een schouwspel dat ik nog niet eerder gezien had.Vanuit het ‘niets’ verschenen er plotseling een strak in uniform zittende dame met een klein hondje aan de lijn.Deze was iets groter dan een teckel, maar een stuk kleiner dan een poedel en volgens mij van een op en top vuilnisbakkenras. De geüniformeerde dame liet het hondje aan elke koffer die van de band kwam ruiken.Wij hadden de eer als eersten aan de beurt te zijn, maar er gebeurde niets.Even later begon het hondje bij een koffer luid te keffen en er kwam een appel uit.De dame aan de andere kant van de lijn nam deze in beslag, verwees de eigenaar van die koffer naar de douane en gaf het hondje een snoepje.

Terug naar overzicht Vervolg