Montrose
woensdag 4 juli 2012
Onderweg naar Moab hadden we nog één extra overnachting in Montrose. We vertrokken met schitterend mooi weer uit Salida, maar toen we vlakbij The Black Canyon of the Gunnison kwamen, betrok de lucht en viel het water met bakken naar beneden.Enorme lichtflitsen schoten van links naar rechts langs de donkere hemel.Toch zijn we het Nationale Park ingereden om te kijken of het voor ons de moeite waard was om de volgende dag hier eerst nog terug te komen.Natuurlijk konden we de auto niet uit en je kon haast niet naar buiten kijken door de waterstromen op de ruiten.Maar het weinige wat we enigszins konden zien maakte toch wel indruk. We besloten naar ons motel op zoek te gaan en het de volgende ochtend nog een keer te proberen. Het Black Canyon Motel was een zeer plezierige verrassing voor ons.We kregen kamer 101, helemaal links op de hoek, met aan de zijkant een eigen terras.
Superschoon en met een gigantisch bed, dat ondanks de enorme omvang toch in het niets viel in die supergrote kamer.
Een gemiddelde suite zou hier echt jaloers op kunnen zijn.
De regen begon weg te trekken en wij besloten bijtijds te gaan eten.Thuis had ik via Google Maps gezocht naar restaurantjes in de buurt van de motels waar we zouden verblijven.Achter elke routebeschrijving zat een lijstje met de vermelding waar een restaurant zich bevond ten opzichte van ons motel, bv 0.1 mijl ZW, 0.3 mijl O of 0.8 mijl N.Ook had ik bedacht dat, als ik een kompas zou hebben, deze restaurantjes makkelijk te vinden moesten zijn.Tijdens ons bezoek aan de eerste Walmart had ik zo’n vernuftig dingetje voor $ 9,88 aangeschaft.Volgens mijn aantekeningen lag het Red Barn Restaurant op 0.2 mijl ZW van het Black Canyon Motel. En… het klopte helemaal. We liepen er zo naartoe. Na een prima maaltijd in die gezellige rode schuur hebben we nog een wandeling gemaakt langs alle gesloten winkeltjes (het was de Fourth of July) en daarna nog lang op ons terrasje gezeten.Heel opvallend was het aantal politiewagens dat voorbijkwam, wij telden er minstens 20.Nadat Tonnie naar bed gegaan was pakte ik mijn netbook om nog wat aantekeningen te maken. Na een tijdje ging ik naar buiten met een biertje om nog een sigaretje te roken. De deur naar ons terras piepte vreselijk, dus besloot ik de voordeur te gebruiken en daar even op een muurtje te gaan zitten.
Langs onze kamer keek ik op een weg die achter het motel liep, en ja hoor, daar kwam weer een politiewagen. Alleen, deze minderde vaart en stopte en ik zag in het schijnsel van de straatlantaarn, dat de agent naar mij keek.Nou ben ik de beroerdste niet en zwaaide vriendelijk in zijn richting.Tergend langzaam reed hij verder en ik bedacht dat je eigenlijk niet naar agenten in functie moet gaan zwaaien en helemaal niet om 1.00 uur in de nacht.Gelukkig kwam hij niet met gierende banden voorrijden, maar ik besefte terdege dat mijn gezwaai vragen om moeilijkheden had kunnen worden. Dat is gewoon ‘not done’.
Gereden: 259 km