Aanleiding
Al 5 jaar zit er een plannetje in mijn hoofd en als alles goed gaat krijg ik het nu voor elkaar.
Wij zijn haast 38 jaar getrouwd en het zit me nog steeds dwars (niet te letterlijk nemen), dat mijn lief eigenlijk mij gevraagd heeft.
We zaten in het huis van mijn ouders voor de gashaard.
Centrale verwarming hadden de huurhuizen toen nog niet en een open haard was een soort ongekende luxe.
Maar voor die gaskachel sprak ze toen de legendarische woorden: 'Wanneer gaan we nu eindelijk eens trouwen?'
We gingen trouwen, het grootste deel van haar familie was er fel op tegen, we hadden geen rooie cent, maar op de één of andere manier werd het toch doorgezet.
Geheel in stijl gingen we in onze mooiste spijkerbroek lopend naar het stadhuis en op een maandag om 11.00 uur werden wij een echtpaar.
Dat we het op een maandag planden had een belangrijke reden: op die dag was trouwen gratis...
Zij weet nog van niets, maar tijdens deze reis ga ik haar ten huwelijk vragen.
De ‘trouwerij’ zal plaatsvinden in Las Vegas op een maandagochtend om 11.00 uur.
Alleen nu zal een verlengde limousine ons bij het hotel komen oppikken.
Dochterlief met vriendlief en zoonlief, die ik in het complot gezogen heb, zullen daarbij aanwezig zijn.
Er is een fotograaf, een videograaf, bloemen en noem maar op.
Als ik na 38 jaar revanche mag nemen, dan doe ik het ook goed.
Vrijdag 1 juli 2011
Is er in Shownieuws een interview tussen ene Jolanthe en Sylvie, die voor de tweede maal getrouwd is met een voetballer in Las Vegas.
Zegt mijn lief plotseling: ‘Zullen we dat ook doen? Nog een keer trouwen als we in Las Vegas zijn?’
Snel reageer ik met: ‘We zijn één keer getrouwd en dat is meer dan voldoende!’
Maar die opmerking snijdt vlijmscherp door mijn ziel.
Toen we in 2007 onze laatste gezamenlijke vakantie met de kinderen in Amerika beleefden en in Vegas waren, wilde ik dat eigenlijk al doen.
Alleen ons drukke schema liet het toen niet toe.
Sindsdien zit het in mijn hoofd.
Begin dit jaar begon het weer opdringerig door mijn gedachten te dwarrelen en kwam ik op een idee.
Als ik volgend jaar 60 mag worden, zouden we dan niet met z’n allen een weekje naar Las Vegas kunnen gaan?
Met als grote verrassing dat we daar voor de tweede keer gaan trouwen.
Dan kunnen de kinderen daar ook bij zijn, want de eerste keer hebben zij niet meegemaakt.
En dat was toch een heel belangrijke gebeurtenis, anders waren zij er nu niet geweest.
Eigenlijk hebben kinderen er recht op om daarbij aanwezig te zijn.
Een huwelijk hoort dus eigenlijk tweemaal uitgevoerd te worden.
Als het allemaal goed gaat: eenmaal zonder en eenmaal met kinderen…
En ik weet, dat ik mijn lief hiermee de ‘verrassing van haar leven’ bezorg.
In een limo naar de kapel…
Dit is een heerlijke gedachte.
Als bijkomend voordeel kan ik mijn belofte aan Pascal eindelijk inlossen: als hij 21 zou zijn nog een keer naar Vegas om de casino’s te bezoeken.
Vrijdag 1 juni 2012
Vanochtend zat er een bijlage bij de krant met op de voorpagina een stralende dame in een schitterende bruidsjurk.
Groot stond erboven: “Ja, ik wil… (nog een keer).”
Mijn lief ziet dat natuurlijk direct en zegt: ‘Zullen we ook nog een keer trouwen?’
Precies elf maanden na haar eerste opmerking hierover zet ze me weer voor het blok.
Het was eruit voor ik er erg in had: ‘Natuurlijk, als we allebei een ander gevonden hebben…’
Botter kon het eigenlijk niet en ik had er gelijk spijt van.
Ze heeft er niets meer over gezegd en ging stilletjes een boterham klaarmaken.
Hoe bewaar je een geheim zonder een hurk te worden. Niet dus!