Weesp - Amsterdam 14,5 kilometer
Woensdag, 13 mei 2009
(286 - 96,5)
Waardering 7
Gelopen: Amsterdam – Weesp
Vandaag hadden we eigenlijk onze laatste etappe moeten lopen in onze vijfdaagse Loenen – Amerongen, maar het lot had anders beslist. Een maand geleden was ik op tweede paasdag met mijn fiets over de kop gegaan en een gebroken sleutelbeen had een hoop roet in het eten gegooid. Zo was onze vijfdaagse ingekrompen tot een eendaagse en wel van de Laplacestraat naar Weesp.
Rob stond precies om tien uur voor mijn deur, dronk een kop koffie en borg mijn pakje brood en mijn flesje water in zijn rugzakje. Ik hoefde alleen het boekje vast te houden.
We vertrokken met zonnig weer, lekker warm, maar wel met een stijve bries via de Kruislaan, thans Science Park geheten naar de Oosterringdijk. Hier pikten we de route op en wandelden langs het Amsterdam Rijnkanaal tot de Gaasp. Hier gingen we rechtsaf, ons vergapend aan de mooie huizen die hier stonden en ons tegelijk verwonderend dat er zo dicht bij Amsterdam zo veel natuur is.
Via een tunnel gingen we onder de spoorbaan door, een klein stukje langs de Gaasp en daarna links af door het Pen Bos, een fraai stukje natuur, waar je nergens huizen of wegen ziet en je je even in de “grote natuur” waant, ware het niet dat je elke drie minuten een trein voorbij hoort razen. Echt stil is het nooit onder de rook van de stad.
Op een bank onder een prieeltje aten we een boterhammetje. Daarna wandelden we verder, een klein stukje langs de autoweg en daarna het Diemerbos in. Rob kende dit uitgestrekte bos tussen Diemen en Driemond niet en was onder de indruk.
We volgden het brede pad tot de eerste kruising, daarna rechtsaf richting Brug over de Gaasp, maar vlak voor we die bereikten gingen we linksaf, een smal kronkelpad op. We volgden dit pad tot de A9, waarna we onze weg vervolgden over de Stammerdijk tot Driemond. Dit dorp kende Rob ook al niet, zodat alles bijeen genomen hem het traject bepaald niet tegenviel.
We gingen over de brug over de Gaasp, linksaf, terug naar het Amsterdam-Rijnkanaal en daarna de trap op naar de boogbrug naar Weesp. Aan de andere kant daalden we weer af en wandelden langs de toegang naar de haven van Weesp, met rechts mooie villa’s en aan de overzijde nu eens mooie flats.
En nooit is’t stil…!
Je ziet geen weg, geen spoor, geen huis,
Maar nooit is’t stil.
Natuur loopt uit, de bloesem pril,
Maar altijd dat verkeersgedruis;
De koekoek klinkt als een abuis.
Want nooit is’t stil.
Diemerbos
In’t Diemer bos groeien de bomen
Zo gek nog niet!
Men vindt het bos, al wie hier komen,
Zo gek nog niet.
Men komt hier echt voor zijn plezier,
Dat geldt voor mens, zowel als dier.
Het is, zo door de bank genomen
Zo gek nog niet.
De rietsigaren wuiven fier,
Zo gek nog niet!
We slenterden het dorp door, op zoek naar een terras, maar vonden niet snel iets. De terrassen die we zagen, hoorden bij restaurants, die op dit uur gesloten waren. Ook de cafés zonder terras waren dicht. Bepaald geen bruisend uitgaansleven in dit dorp!
Maar opeens, toen we weer bij ons uitgangspunt terug waren, zag ik een terras, dat ik van een fietstocht van vorig jaar herkende, in de blakende zon aan het water liggen.
We streken neer en bestelden een pilsje. Even hadden we het er nog over, of we nog een stukje verder zouden lopen naar Nigtevecht, maar we vonden het eigenlijk wel mooi zo.
Na een half uur wandelden we naar het station van Weesp, waar onze Sprinter naar Muiderpoort al klaar stond.