LIEM Tjong Hie

[EO]

Liem Tjong Hie naskiĝis la 15an de januaro 1906 en Semarang, Javo. Li studis en la tieaj nederlandaj lernejoj kaj eble tie konatiĝis kun Esperanto, ĉar jam en 1919, nur 13-jara, li esperantistiĝis. En 1924 li eldonis la unuan libron en Esperanto pri Javo, Javaj legendoj kaj fabloj, de li (re)verkitan kaj tradukitan. En la sama jaro li la unuan fojon iĝis Delegito de UEA, kio li regule estos ĝis 1989. En 1925 li ekredaktis la revuon Hinda Esperantisto, kiu aperos neregule ĝis 1934.

Li ankaŭ fondis la eldonejon kaj kursejon Ekstremorienta Esperanto-oficejo kaj -Instituto aŭ Centraal Esperanto-Bureau & -Instituut. En 1927 Liem Tjong Hie tradukis kaj eldonis la faman rakonton de Multatuli (1820-87) Historio de Saidjah kaj Adinda.

Ankaŭ plurajn lernolibrojn li verkis kaj/aŭ eldonis, kaj en la loka lingvo, kaj en la nederlanda: ekz. la malajan ŝlosilon (tradukitan en 1928, sed pro teknikaj problemoj ĉe la presisto Belga

Esperanto-Instituto, presitan nur en 1933), Esperanto en zijn verbreiding kun antaŭvorto de J.H.A. Sens, pri la disvastigo de Esperanto en la mondo (1931) , la lernolibron Leerboek der

wereldhulptaal Esperanto (1932) kaj la informlibreton Apa itoe Esperanto? (Kio estas tio, Esperanto?) (1933). Li ankaŭ tradukis la Fundamenton en la indonezian.

Sub la pseŭdonimo RIMBA Djohar li verkis ankaŭ en la indonezia, interalie pri religio kaj la ŝtata filozofio Pancasila, kaj sub la pseŭdonimo HIE Kiguj li verkis la infanlibron La varma sudo kaj la frosta nordo en 1966, eldonitan en Ĉinio.

Li aperas en 1981 ankoraŭ en E-ista adresaro, kiel universitata docento. Laŭ informoj ricevitaj pere de liaj kolegoj, li instruis ekde 1964 anglan komercan korespondadon, leterverkadon kaj Pancasila (la nacian ideologion) en Universitas 17 Agustus 1945. Ekde la 5a de junio 1972 ĝi ne plu estis universitato sed kolegio Akademi Bahasa 17 Agustus 1945 (mallonge: Akaba ‘17’) en Semarang. Li forpasis en aprilo 1991.

[ID]

Liem Tjong Hie lahir pada tanggal 15 Januari 1906 di Semarang, Jawa. Beliau bersekolah di sekolah² Belanda di sana dan mungkin di sanalah beliau mengenal Esperanto, karena pada tahun 1919, hanya berumur 13 tahun, beliau menjadi seorang Esperantis. Pada tahun 1924, beliau menerbitkan buku pertama dalam Bahasa Esperanto tentang Jawa, Javaj legendoj kaj fabloj (Legenda-legenda dan fabel-fabel Jawa), yang beliau tulis and terjemahkan. Di tahun yang sama, beliau menjadi seorang Delegasi UEA untuk pertama kalinya yang terus beliau jabati hingga tahun 1989. Tahun 1925 dia mulai meredaksi majalah Hinda Esperantisto, yang diterbitkan sampai tahun 1934.

Beliau juga mendirikan rumah penerbitan dan ruang kursus Ekstremorienta Esperanto-oficejo dan -Instituto aŭ Centraal

Esperanto-Bureau & -Instituut (Kantor dan Institusi Esperanto Timur Jauh). Pada tahun 1927, Liem Tjong Hie menerjemahkan dan menerbitkan cerita Multatuli yang terkenal (1820-27) Historio de Saidjah kaj Adinda (Sejarah Saidjah dan Adinda).

Beliau juga menulis dan/atau menerbitkan beberapa buku-buku teks, dan dalam bahasa lokal, dan dalam Bahasa Belanda:

seperti Kunci Bahasa Melayu (diterjemahkan tahun 1928, tetapi karena masalah teknis, yaitu di percetakan Insitusi Esperanto Belgia baru ada mesin pencetak di tahun 1933), Esperanto en zijn verbreiding (Esperanto dan penyebarannya) dengan kata pengantar dari J.H.A Sens, tentang perambatan Esperanto di dunia (1931), buku teks Leerboek der wereldhulptaal Esperanto (1932) dan brosur informasi Apa itoe Esperanto? (1933). Beliau juga menerjemahkan Fundamento ke dalam Bahasa Indonesia.

Dengan nama samaran RIMBA Djohar beliau menulis juga dalam Bahasa Indonesia, khususnya tentang agama dan falsafah negara Pancasila, dan dengan nama samaran HIE Kiguj beliau menulis buku anak-anak La varma sudo kaj la frosta nordo (Selatan yang hangat dan Utara yang dingin) pada tahun 1966, diterbitkan di Cina.

Beliau muncul pada tahun 1981 masih dalam direktori Esperantis, sebagai dosen universitas. Menurut informasi yang diterima oleh rekan-rekannya, beliau sejak tahun 1964 telah mengajar korespondensi komersial Inggris, penulisan surat dan Pancasila di Universitas 17 Agustus 1945. Sejak 5 Juni 1972 tidak lagi sebuah universitas tetapi sebuah akademi (sekolah tinggi) Akademi Bahasa 17 Agustus 1945 (disingkat: Akaba '17 ') di Semarang. Beliau wafat pada bulan April 1991.