PVDA na het Negende Congres: "...van het bolsjewistische type"?(5e Congres, 1995)

Op het 19^eInternationaal Communistisch Seminarie , 14-16 mei 2010 werd het Negende PVDA- congres met socialisme als centraal thema aangekondigd (op 20e ICS werd nog gezegd “eind 2012” of “begin 2013”)......Maar er werd ook gezegd:"Wij hebben ook het initiatief genomen om opnieuw een openbaar debat te lanceren om het socialisme opnieuw op de dagorde te plaatsen. (...)(O)nze voorzitter (heeft in) een vrije tribune in de kranten geschreven om tot een “rondetafel van socialisten” op te roepen. (...)(E)n na een jaar voorbereidingen werd in maart laatstleden een “dag van het socialisme” gehouden,”

En zo meldt Han Soete (PR van de PVDA):”De Ronde Tafel van Socialisten is ontstaan na een open brief van professor Jan Blommaert ‘We zitten zonder socialistische partij’ (Indymedia 15/01/2009) en een opiniestuk van Peter Mertens (De Morgen 16/01/2009) ‘Hoog tijd voor een Ronde Tafel van Socialisten’. Hun stukken leidden tot de oprichting van een ronde tafel van socialisten die ruim een jaar na hun oproep de Dag voor het Socialisme organiseerde. (...) op zaterdag 20 maart 2010 in de Gentse Vooruit.” Op 29 okt 2013 was de tweede dag van het Socialisme. Op 2 november 2013 ging de Derde Dag van het socialisme door in De Singel in Antwerpen.

In juli 2015 “zou” nu uiteindelijk het Negende PVDA-congres gehouden worden....

Peter Mertens, (nu nog) voorzitter van de PVDA geeft het komend congres reeds de OPDRACHT een veroordeling te formuleren van de “misdadenvan Stalin en het militair regime in Noord-Korea”. Voor de rest over een “programma aangepast aan de actualiteit en voor welk socialisme de PVDA staat”. Door aan te kondigen dat het Negende Congres een resolutie ZAL aannemen die "de misdaden van Stalin zal veroordelen" bevestigt Peter Mertens IN FEITE eenzelfde revisionisme aan de PVDA op te leggen als dat wat de VROEGERE PVDA bij Chroestsjow VEROORDEELDE.

Hier op deze plaats wil ik een (voor-)analyse geven van dat Negende congres. Aangezien de PVDA nog altijd spreekt over NEGENDE congres, wil zeggen dat de vorige ACHT congressen nog altijd mee de PVDA mee bepalen. Ofwel moeten er op het Negende congres standpunten worden ingenomen over die voorgaande congressen....

In 1995 had het Vijfde Congres plaats van de Partij van de Arbeid van België.

Doel 5de PVDA-congres(1995): 1. Eenheid in COLLECTIEF verworven POLITIEKE lijn; 2. Assimilatie bij IEDER lid van COMMUNISTISCHE identiteit

Op basis van de congresdocumenten is het boek “de Partij van de revolutie” samengesteld. De INZET van Vde congres was: “collectieve formulering van de strategie (politieke lijn) en bepaling van de communistische identiteit, en het bereiken dat de bewuste keuze wordt gemaakt (omvorming van wereldopvatting of ideologie) van ieder lid (vrijwillig lid geworden) voor plicht (als lid van de communistische partij) van assimilatie van die politieke lijn.” Maar OP het congres zélf reeds, wordt deze inzet subtiel “bestreden” door de te bepalen dat er een politieke “eenheid” wordt verondersteld waardoor de organisatie-principes het belangrijkste probleem wordt. Zo luidt er de conclusie in Hoofdstuk 1 in tegenstelling tot de probleemstelling van het Vijfde congres namelijk dat er een probleem was met de EENHEID rond, en de ASSIMILATIE van de POLITIEKE lijn: “Ook al heeft de onze partij nog talrijke politieke zwakheden, ons belangrijkste probleem vandaag is de organisatorische achterstand.¹

Een eerste “rectificatie” die nog WEL in overeenstemming was met de OORSPRONKELIJKE INZET van het 5e congres in 1995, was op initiatief en onder verantwoordelijkheid van Kris Hertogen: Eerste 'rectificatie' in oorspronkelijke lijn van 5e congres - eenheid rond communistische identiteit – was door Kris Hertogen

Kris Hertogen is één van de kaders die ideologisch op revolutionair proletarisch klassenstandpunt stonden (in tegenstelling tot bijvoorbeeld Boudewijn Deckers die op een BURGERLIJK klassenstandpunt stond). Volgens mij is het doordat hij ook onderhevig was aan een zeker dogmatisme,(zoals velen in de PVDA....ik heb mijzelf hier ook van moeten “bevrijden”...) dat hij uiteindelijk blind was voor het revisionistisch “offensief”.Hierdoor was het oorspronkelijk rapport (“Een revolutionaire partij in stakingen.- Lessen uit de campagne tegen het Globaal Plan '93”, Dossier Klassenstrijd”, Marxistische Studies 26,1996) een oproep tot rectificatie tegen het hoofdprobleem “spontaneïsme en economisme” waar dit eigenlijk moest zijn tegen het hoofdprobleem “REFORMISME”:

Eerste rectificatie-analyse “Dossier klassenstrijd, MS 26 – 1996” niet vrij van dogmatisme, blind voor opkomend revisionisme

De tweede “rectificatie” in lijn met de oorspronkelijke inzet van het 5e congres was dus de ontwikkeling van een vernieuwd fundamenteel programma:

Tweede rectificatie (-poging) in lijn met Vijfde Congres: start commissie voor vernieuwd fundamenteel programma PVDA (MS 40 - 1997)

Bij de eerste serieuze “doorbraak” van revisionisme in 1999 (met de Resolutie van 1999) is dit ook stopgezet (in eerste instantie alleen gedurende de “komende verkiezingscampagne” maar uiteindelijk definitief). Ze is “vervangen” uiteindelijk, door de ontwikkeling van het (op verkiezingen gerichte) programma van HERVORMINGEN (Lees “Hervorming eerst, niet socialisme”)

Het doel van Resolutie van 1999 - als opzet van een toen nog beperkte revisionistische fractie - was de doelstellingen van het Vijfde congres (1996) vervat in het boek "Partij van de revolutie" te REDUCEREN tot alleen Hoofdstuk III,deel 3, punt 3.1. De massalijn en zo de PVDA "om te vormen" van "Partij van de revolutie" tot "Partij van de verkiezingscampagnes".

Het Tweede Congres in 1983 voerde de politieke en ideologische strijd voerde tegen "de liquidatie-stroming" (de verloochening van het marxisme als wapen voor de arbeidersklasse en de ontkenning van de noodzaak van organisatie van de voorhoede van de arbeidersklasse in een communistische partij) en het Vijfde Congres in 1995 stelde de politieke opvoeding centraal tegen de "formele" en de lakse "dogmatische" opstelling tegen die "liquidatiestroming". Echter kon door een gebrek aan politieke en ideologische waakzaamheid vanaf 1999 "de toelatingsvoorwaarden" zo verlaagd worden zodat duizenden "verkiezings-campagne-medewerkers" lid konden worden. Zo konden de revisionisten IN de PVDA hun slag thuishalen: de omvorming van de PVDA van een revolutionaire partij naar een burgerlijke (reformistische) partij:het marxisme verbannen, band met communistische partijen verbroken en die met reformistische partijen verstevigd.

Peter Mertens is verkozen als voorzitter met 94% van de stemmen op het Negende PVDA-congres. 6% procent (100-94%)kan beschouwd worden als 6% van de gedelegeerden die TEGEN het voorzitterschap van Peter Mertens waren. In sommige gevallen is het volgens mij zeer duidelijk wie er bij die 6% TEGEN-stemmers was. Ik beweer dat als Frans De Maegd, Herwig Lerouge en Lucien Matterne gedelegeerden waren op het Negende Congres dat ze zeker bij die 6% waren. In feite meen ik dat Kris Hertogen, àls hij gedelegeerde was op het Negende Congres, OOK TEGEN het voorzitterschap van Peter Mertens zou stemmen. Lees waarom in 27-08-15 Wie waren die 6% die stemden TEGEN het voorzitterschap van Peter Mertens op het Negende PVDA-congres?

Niet zelfkritisch, het dogmatisme in de eigen opvattingen bestrijden, maakt blind voor BEWUSTE revisionisten die dit BESTAAND dogmatisme gebruiken in hun opzet, "het verburgerlijken van de communistische partij". Een voorbeeld.

De BASIS van de GEPLANDE omvorming van de PVDA als revolutionaire communistische partij naar een burgerlijke op-bij-werkenden-stemmen-azende-populistische (dus REFORMISTISCHE) partij is gelegd op het Vijfde Congres in 1995, door NAAST de lijn van bewuste assimilatie van een communistische identiteit bij iedereen die lid wordt van de PVDA een lijn te kunnen laten aanvaarden die de opdracht de voorhoede van de arbeidersklasse te organiseren om het grootste deel van de arbeidersklasse te kunnen mobiliseren en doen organiseren voor de socialistische revolutie AFWIJST en een (verkiezings)-strategie ontwikkeld van een “op de verzuchtingen van de massa” opstellen van een populistisch programma van “na te streven” hervormingen. Om dit te doen aanvaarden door het congres, werd gebruikt gemaakt van “marxistisch-KLINKENDE” en “revolutionair aandoende” fraseologie op basis van uitgezochte citaten van Lenin, Stalin en Mao hierbij UIT hun historische context gerukt. Geholpen door een reeds bestaande (en nog ver van bestreden) neiging tot dogmatisme bij VEEL partijleden, kon zo de meerderheid van PVDA-leden misleid worden. In 2008, in het jaar van het 8e PVDA-congres, hadden veel PVDA-leden dit nog steeds niet door. Lees maar de reacties van twee PVDA-leden die mij nog kende van voor mijn “uitdrijving” uit de PVDA.: vrijdag 29 februari 2008 “Revisionisme” en “reformisme” in de PVDA,een verwijt ten onrechte?

In mijn antwoord leg ik uit hoe het Vijfde Congres (ofwel dus het boek “Partij van de revolutie”) op een BEWUST DOGMATISCHE en ECLECTICISTISCHE manier door Peter Mertens, Boudewijn Deckers en Co gebruikt werd, om alle neuzen in dezelfde (reformistische) richting te krijgen: vrijdag 29 februari 2008 1e antwoord op reacties op: “Revisionisme” en“reformisme” in de PVDA, een verwijt ten onrechte?

Deze “trouwe maar suivistisch-activistische partijleden” zullen op het komende Negende congres wellicht meegaan in een “veroordeling van de misdaden van Stalin en het militair regime in Noord-Korea en de aanname van een 'geactualiseerd' (op populistisch voorgestelde hervormingen gebaseerd) partij-programma” en daarmee (ZONDER dat dat voor hen een doel was) een definitief EINDE stellen aan de PVDA als communistische partij.

Op Negende Congres wordt standpunt bepaald "Wat is socialisme?"

De standpunten over socialisme, zoals dat als « model voor de PVDA » gepropageerd zal worden, die op het Negende Congres ingenomen zullen worden, en door volgzame congresgangers zullen « goedgekeurd » worden BESTAAN al: 02-04-13 De marxistisch-klinkende frases over “socialisme” van PVDA-kaders zijn gelijkaardig aan die van “de renegaat” Kautsky

Wat ooit “het reële bestaande socialisme” WAS (de Sovjet-Unie onder Stalin en China onder Mao) KAN en MAG als zodanig NIET verdedigd worden, door de leden van de PVDA. Het “reëel bestaande socialisme” zoals het nu bestaat (in Noord-Korea en Cuba) verdedigen is een “dogmatische reflex”, die door de huidige PVDA-leiding bestreden wordt. Er zal bij de congresgangers aangedrongen worden dit bij meerderheid te bevestigen. “Cuba verdedigen tegen al te simplistische aanvallen” kan nog wel, maar Noord-Korea verdedigen “tegen al te simplistische aanvallen” kan NIET (“je zet jezelf daarmee buiten de PVDA”) Stalin en Mao zijn misdadigers of/en beulen (“de niet te verdedigen executies onder het Sovjetregime”) Het Negende congres zal dit bij meerderheid bevestigen, zoveel volgzaamheid is voor Peter Mertens al een zekerheid!

Het enige “rolmodel” voor de PVDA dat als zodanig door een PVDA-lid mag worden verdedigd: “het China vanaf Deng Xiaoping”

Het China van NA de dood van Mao, NA de installering van de politiek van Deng Xiaoping (dus het China van Deng Xiaoping is voor Peter Mertens blijkbaar wél “een rolmodel”) blijkt het enige regime in de wereld te zijn, dat door PVDA-leden en/of -kaders verdedigd mag worden als reëel bestaand socialisme.

Het ENIGE bestaande “model” voor socialisme voor de PVDA is dus het tot staatskapitalisme uitgebouwde China van NA 1978 (bij de invoering van Deng's versie van «Glasnost en Perestroika”... “Hervorming en Opening”. Hierover kan binnen de PVDA GEEN discussie zijn!....lees “Is een debat over China mogelijk in/met de PVDA?” Het standpunt van de PVDA (bij monde van hun kaders Boudewijn Deckers, Herwig Lerouge en Peter Fransen over de uitbouw van het socialisme door middel van de ontwikkeling van de communes is hetzelfde als Deng Xiaoping die dan weer hetzelfde is als dat van Kroutsjchev:”af te wijzen en te stoppen links-opportunisme”

De standpunten die de PVDA-kaders Boudewijn Deckers, Herwig Lerouge en Peter Franssen innemen over de politiek van Deng Xiaoping, over het gevaar voor revisionisme in de CCP, over de Culturele Revolutie zijn TEGENGESTELD aan de officiele PARTIJ-standpunten, geformuleerd door Ludo Martens en bevestigd op het Vierde en Vijfde Congres. Lees hier "De analyse van China in o.a. 1989 door Ludo Martens".

In feite heeft Peter Mertens het Negende congres niet nodig om te bepalen wat "het socialisme volgens de PVDA is".24-02-13 Peter Mertens(PVDA): “Socialisme is 'herverdeling anno nu'; parlementaire vertegenwoordiging nodig 'om fondsen te verwerven voor partijwerking' ”

Een interview in De Standaard met Peter Mertens wordt zonder meer overgenomen op de website van de PVDA -zonder commentaar of rechtzetting dus heeft het karakter van partijlijn. Peter Mertens in zijn boeken gebruikt grote woorden als “Socialisme 2.0”, maar hier zegt hij dat hij in feite schrijft “over herverdeling anno nu”.En waarom moet er meegedaan worden met vooral parlementsverkiezingen:” Zolang we niet in het parlement zitten, blijven wij een vrijwilligerspartij. Wij hebben geen fondsen om onze werking te financieren.”

13-12-12 PVDA-kader Kris Merckx: “Is China NOG socialistisch?...maar weet niet wat socialisme is! Tja, als één van de stichtende kaders van de PVDA het al niet weten, zal het Negende congres dan wel uitsluitsel bieden?

Voordat het Negende congres het PVDA-standpunt kan bepalen, neemt Peter Mertens al het initiatief voor de Eerste Dag van het socialisme (20 maart 2011).. Jo Cottenier werd opgetrommeld om het « voorlopige » standpunt over socialisme weer te geven:

04-10-11Geeft Jo Cottenier (PVDA) antwoord op vraag: Wat is socialisme nueigenlijk? Wordt dit als te amenderen en te stemmen voorstel aan het Negende congres voorgelegd?

Op mijn vraag 04-10-11“Wat is socialisme nu eigenlijk?” ingediend op de website “Dag van het socialisme” (zoals men vroeg om reactie te geven....) heeft niemand (niet Peter Mertens noch Jo Cottenier) kunnen antwoorden. Wellicht zullen de congresgangers van het Negende congres antwoord geven?

Zal de PVDA eensgezind uit het Negende congres komen? 07-10-11 Over socialismeen strijd voor socialisme bestaan tegenstellingen BINNEN de PVDA==

Het is al naargelang wie van de PVDA-leiding een standpunt inneemt dat je een ander « model voor socialisme » krijgt voorgeschoteld.

En met citaten van en verwijzingen naar Marx wordt autoriteit aan de (onderling verschillende) standpunten gegeven....maar....25-10-11 Zonder studie van Marx, géén concrete inzichten, in nog geen Honderd Dagen Van Het Socialisme!

Ondanks het (intern collectief) geheugen in de PVDA opfrissen met hetgeen Boudewijn Deckers, Peter Franssen, Herwig Lerouge er gewist hebben, zal de volgende voorspelling toch bewaarheid worden: Er zijn nog zekerheden! Op het Negende Congres zal NIET duidelijk worden wat de PVDA vandaag de dag "socialisme" noemt!

Een concreet voorbeeld: hoe de bewuste introductie van revisionisme, gebruikt wordt om "rekeningen te vereffenen"

Een concreet voorbeeld, in de vorm van ook weer een raam-analyse, hoe door het bewust STIMULEREN (door kaders als Boudewijn Deckers) van een “zeker dogmatisme” (in plaats van dit te BESTRIJDEN zoals Ludo Martens die heeft geprobeerd te doen en waarom hij het Vijfde Congres had gelanceerd) ontstond er een héél “suivistisch activistisch” blok van kaders en midden-kaders die slechts door een voortdurend “herkauwen” van “politieke richtlijnen”, die van boven kwamen, elke poging van “politieke discussie” of “strijd tussen twee lijnen” de kop konden indrukken en een (zonder in vraag te stellen) “gewoon opvolgen van de campagne-richtlijnen” konden afdwingen..: 2004: revisionistische “coup” in de PVDA

(Lees de voorgeschiedenis van deze "Coup in 2004" in het kader met titel '1999, ideologische aanval op revolutionair karakter van PVDA door verburgerlijjkte kaders, geholpen door "dogmatische verblinding" bij veel leden.' op deze pagina.)

1Uit “Hoofdstuk 1, De organisatie van een partij van het bolsjewistische type”in “De Partij van de revolutie” (de documenten van het Vijfde Congres, 1995), PVDA-uitgaven, EPO, 1996 .