Pan fydd yr haul yn cwato’r sêr i gyd

a’r nos ar goll tu ôl i ddrws y dydd,

pan fydd y lleuad wen ym mhen draw’r byd,

a’r machlud fel y wawr ar orwel cudd:

neu pan fydd niwl yn gwisgo’r bryniau’r draw,

a phlu yr eira’n oeri brigau’r llwyn,

pan fydd y blodau trist yn crio’r glaw-

Rho bâr o sbecs dychymyg am dy drwyn.

Ti’n gweld, mae gweld yn anodd ambell waith

a ninnau’n ddall i ryfeddodau’r byd,

Am hyn, fy ffrind, cyn dechrau ar dy daith,

Ym mhoced ôl dy jins rho’r sbectol hud.

A gwisga hi, a mentra godi’r llen

I weld holl liwiau’r enfys sy’n dy ben.

Mererid Hopwood