Is stotteren erfelijk?

Dr.W.Perkins heeft dit thema behandeld in "Stotteren voorkomen".

Hij stelt o.m. dat geboren stotteraars niet bestaan. Zelfs als een kind door erfelijke factoren aanleg heeft voor stotteren, is het nog niet onvermijdelijk. Het kan voorkomen worden. Daarvoor beschrijft hij in zijn boek een strategie. Strategie 3: De druk vanuit het gezin verminderen

Hij noemt onderstaande kenmerken van kinderen die veel kans lopen een "stotteraar" te worden en noemt bij elk daarvan een strategie voor ouders c.q. opvoeders:

Het valt hun moeilijk zich assertief op te stellen als ze zich in een gesprek mengen of een gesprek willen leiden.
Ze hebben ouders die hun voornamelijk aandacht schenken als ze stotteren.
Ze voelen zich onzeker.
Ze zien zichzelf als stotteraar.
Ze zijn schuchter of verlegen.
Ze voelen zich gefrustreerd of machteloos als ze stotteren.
Ze voelen overmatige spanning in tong, lippen, keel, en borst.
Ze vermijden of vervangen bepaalde woorden als ze denken dat ze gaan stotteren.
Ze hebben - in orde van belangrijkheid - een moeder, grootmoeder, zuster, tante, vader, grootvader, broer of oom die heeft gestotterd.
Ze aarzelen om zich spontaan te uiten.
Ze zijn de verliezers bij’ het gevecht om aandacht. Lees verder ...

Ook Dr. Damsté stelt dat: "Niemand als stotteraar wordt geboren" Vooral bij beginnend stotteren zijn er goede perspectieven om, onder deskundige begeleiding, te voorkomen dat het stotteren een levenslang probleem wordt. Klik hier ...

Zie Zwitsers statistisch onderzoek 10.000/100: Stuttering Risk Factors