1969
Lang geleden, dat was in 1969, ging ik naar een informatiemiddag van een stottertherapeut.
Die haalde mij voor de groep en vroeg mij om mijn naam te zeggen.
Toen mij dat niet lukte zonder te stotteren pakte hij twee papiertjes en ritselde daarmee bij mijn oren.
Een wonder voltrok zich. Mijn naam kwam er vloeiend uit. (Zie hiernaast: stotteren verdwijnt als de stotteraar zijn eigen tem maar niet hoort.)
De therapeut nodigde mij uit om een paar avonden mee te doen met de groep die daar op dat moment in behandeling was.
Binnen enkele dagen had ik de spreektechniek onder de knie, die ik daarna fanatiek oefende en toepaste.
Ik leefde in een euforie. Ik meende dat ik in drie dagen van mijn stotteren was verlost.
De terugval kwam binnen enkele maanden.
Wel had ik veel steun van de techniek die ik had getraind. Die heb ik daarna nog jarenlang gebruikt om uit een blokkade te komen. Maar het was beslist geen leven zónder stotteren.
Dat kwam pas tien jaar later, nadat ik en mijn vrouw (wij hebben elkaar ontmoet tijdens therapie) dankzij een intensieve therapie in Duitsland hadden begrepen wat dat stotteren bij ons eigenlijk in stand hield.
Het werken aan die onderliggende problematiek heeft ons zover gebracht dat we inmiddels al zo'n dertig jaar nauwelijks meer stotteren en min of meer vergeten zijn dat we ooit 'stotteraars' waren.
De les die hieruit te leren is dat stotteren weliswaar kan verdwijnen door een therapie die gebaseerd is op symptoombestrijding, maar dat dit resultaat doorgaans niet duurzaam is. (Zie ook: Een vreemde vogel )
Voorbeelden van 'sensationele genezingen in korte tijd', die in de pers en bij de verschillende therapieaanbieders op internet te vinden zijn, zijn daarom misleidend, want wat gebeurt er ná die kortstondige euforie?
Adrie
1969 Het ABC van de Doetinchemse Methode
Misleidende beeldvorming over stotteren in de media
Actueel April 2013
Misleidend zijn berichten in de media die suggereren dat het stotterprobleem in enkele dagen is op te lossen.
Zo staat er nu weer een KRO-programma op stapel dat, vrees ik, gaat bijdragen aan deze onjuiste beeldvorming:
KRO – Krijg controle over je stotteren!
De KRO zoekt mensen vanaf 18 jaar die last hebben van stotteren. In het televisieprogramma Sprakeloos van Arie Boomsma zullen uiteindelijk zes mensen in een paar dagen tijd bewezen werkzame technieken krijgen aangeleerd om hun stotteren onder controle te krijgen. Na een therapie van slechts drie dagen zal de stotteraar in staat zijn om een welbespraakte speech te houden voor een groep mensen. Voor stotteraars een levensveranderende ervaring!
Het kwalijke van dergelijke programma's is dat mensen die stotteren zich onder druk voelen worden gezet door dergelijke onjuiste beeldvorming bij het onwetende publiek:
"Goh! Stotter jij! Dat hoeft helemaal niet hoor. Binnen een paar dagen kan je er van af komen, als je maar wilt!"
Sprakeloos is smakeloos!
