Noem jezelf geen "Stotteraar". Stotteraars bestaan niet! Je bent een mens die in sommige situaties de neiging heeft om te stotteren. Pin niet je hele leven op deze ene karaktertrek vast. Stotteren is iets dat je af en toe doet en het is geen noodlot dat je dat altijd zal blijven doen. Maak dat stotteren niet zo belangrijk in je leven!

2. Leer te "Stoppen"

Leer jezelf om in een spreekblokkade te stoppen!

Stop dan met praten, adem uit! Laat je adem los! Niet doordrukken! Stoppen en een spreektechniek gebruiken!

Je kunt namelijk leren om zonder stotteren - of met minder stotters - te spreken.

Dat kan door je jezelf (of bij een therapeut) een spreektechniek aan te leren én deze te trainen zodat je die kunt inzetten op het moment dat je het nodig hebt om uit een blokkade te komen.

Zo vertraag je je spreken en gun je je hersen- vs spiercoördinatie meer tijd. Daardoor ga je al anders over (je) stotteren denken omdat je ervaart dat je dat stotteren zelf wat kan sturen en dat versterkt enorm het vertrouwen in jezelf.

Voorbeelden van spreektechnieken zijn o.a.: kinkerinzet; spreken op afloop; (DM; Mc Guire;) concentreren op flankademhaling; (Del Ferro;), concentreren op klank; (Hausdörfermethode;), concentreren op handgebaar of spiertractie; (Boma; Impoco;), actief luisteren naar de eigen stem/spraak (Tomatis-training;), enz.

Met technische hulpmiddelen, zoals Speech-Easy, DefStut, VoiceAmp e.d., kan het ook, maar zulke apparaten hebben doorgaans slechts een tijdelijk effect.

Dit zijn allemaal vormen van gedragsbeïnvloeding met het doel om je stottersymptoom te beïnvloeden en te beheersen. Op den duur kán het toepassen van zo'n trucje een automatisme worden en velen laten het erbij! Ze bieden echter doorgaans geen definitieve oplossing voor je stotteren.

3. Verwerf inzicht in je persoonlijkheid

Met het toepassen van hierboven genoemde middelen of technieken ben je dus slechts bezig met symptoom-bestrijding.

Dat kan een tijdlang goed werken, want je bent actief, je versterkt je zelfvertrouwen. Je kunt je met de techniek uit netelige situaties redden, maar voor velen blijkt dat op den duur toch onvoldoende te zijn. (Lees hier waarom spreektechnieken een beperkte houdbaarheid hebben.) Het stotteren komt terug en er is méér nodig:

Het belangrijkste is dat je méér van jezelf én van eigen (stotter-)gedrag gaat begrijpen. Waarom heb juist ik dat stotteren nu nodig? Waarvoor stotter juist ik, (met mijn instelling, mijn ontwikkeling, mijn levenservaring, mijn karakter). Waarvoor stotter ik juist met déze symptomen. Waarvoor stotter ik juist in déze situatie.

Voor het kunnen beantwoorden van zulke vragen heb je doorgaans de hulp van een deskundige nodig.

Zonder zakelijk inzicht in wat er bij jou (in de kinderjaren) het stotteren heeft uitgelokt én als je niet begrijpt welke factoren het stotteren in het hier-en-nu nog bij jou in stand houden, kan je niet succesvol cq. met blijvend resultaat - aan het verbeteren van je spreken werken.

Deze hoedanigheden zijn bij ieder persoon die stottert anders en daarom bestaat er ook géén stottertherapie-methode die voor iedereen werkzaam is en die voor iedereen een blijvend succes bewerkstelligt. Dit in tegenstelling tot wat sommige therapieaanbieders je willen doen geloven!

Lees daarover meer in de brochure's "Werken aan stotteren" en "Gaat stotteren ons allemaal aan?" Om meer inzicht in jezelf te ontdekken kan de individualpsychologie je enorm helpen.

Zelfkennis en vrede hebben met jezelf zoals je (nu) bent zijn enorm belangrijk. Niemand - behalve jezelf - kan je van dat stotteren afhelpen. Je moet het helemaal zelf doen, maar je kunt het! Kom uit je slachtoffer-rol! Wees moedig, erken je eigen verantwoordelijkheid voor je (huidige) stotteren en handel dienovereenkomstig. Stop met het vechten met jezelf. Accepteer jezelf zoals je nu bent en werk van daar uit met kleine stapjes aan verbetering (dat is géén berusting maar actie!).

De beste stottertherapeut zit in jezelf!