De mens is een sociaal wezen
Zonder voortdurende verzorging, ondersteuning en zonder voorbeelden zou het kind zich in het geheel niet als mens kunnen ontwikkelen. De mens is een wezen dat bij andere mensen hoort en alle menselijke gedragingen spelen zich af in een sociaal veld. Zo kan men ook het menselijk gedrag slechts begrijpen als men de mens beziet in zijn sociale omgeving. Problemen en conflicten ontstaan door de sociale wisselwerking. Doordat de mens steeds met andere mensen is verbonden, zijn er ook geen problemen die slechts hemzelf betreffen. Zo denkt de mens die een probleem heeft er ook over na welk aandeel de ánder in zijn probleem heeft en meestal schiet hem al gauw te binnen wat de ander eigenlijk moet veranderen om het probleem op te lossen. De ouders weten precies hoe de kinderen zich moeten gedragen. De kinderen weten precies wat de ouders niet moeten doen en de problemen van de leraar zouden in een handomdraai zijn opgelost als de kinderen zich zo zouden gedragen als hij het graag zou zien. Evenzo proberen echtparen elkaar wederzijds te veranderen in de hoop de spanningen en conflicten op deze manier op te lossen. Enkelen begrijpen al spoedig, anderen, zoals bijvoorbeeld in het huwelijk, zetten hun pogingen de ander te veranderen meer dan twintig jaar voort en begrijpen nog steeds niet dat men de ander niet kan veranderen. Wat men kan veranderen is het eigen gedrag en daarna zal geheel automatisch dan ook het gedrag van de andere mensen in onze omgeving veranderen.
Wij zullen hierna aan de hand van verschillende voorbeelden kunnen zien dat wij vele problemen niet als problemen zouden beleven als de andere mensen er niet zouden zijn. Aangezien wij de medemensen echter niet uit ons leven kunnen wegdenken, wordt het samenwerken met andere mensen een der belangrijkste opgaven van het leven. Alfred Adler heeft de belangrijkste opgaven van het leven genoemd: werk liefde maatschappij. Deze opgaven kunnen wij slechts oplossen in het samenspel met andere mensen. Voor de oplossing van deze levensopgaven wordt de ontwikkeling van het gemeenschapsgevoel over het algemeen als de belangrijkste factor voor het samenleven gezien.