Rhee - Assen

13 november 2020   

De weergoden hebben eensgezind dezelfde voorspelling: het zal droog blijven. De regencapes gaan dus niet mee. We gaan met de bus via het station ( waar we overstappen) naar Rhee.

Vanuit de bushalte lopen we onder het viaduct van de A28 door en gaan na een vestging van ’s werelds grootste fastfoodketen linksaf. Deze weg blijven we volgen. We verlaten Assen en zien links in een wei enkele grazers met grote horens. ’t Is maar goed dat ze in een weiland staan, ofschoon het eigenlijk toch rustige dieren zijn. Achter een bomenrij gaan we naar rechts over een smal paadje. Dit paadje kronkelt tussen struiken en bomen. Het eindigt bij een tweetal bruggetjes. Vervolgens komen we via een smal paadje op een rustig asfaltweggetje langs een kanaal. Aan de overzijde liggen mooi gelegen moderne woningen. We blijven de kanaaldijk volgen tot aan een ophaalbrug. 

Hier steken we het kanaal over en lopen in de richting van Taarlo. We steken een spoorweg over en gaan zo’n 200 mtr verder naar rechts langs een sloot. Het paadje komt uit bij een breed zandpad die we volgen tussen de akkers. Als we aan onze linkerhand een meertje hebben gepasseerd lopen we even door tot hunebed D15.

Het hunebed is ongeveer 10 mtr lang. Op een nabijgelegen veld zien we een man met een metaaldetector. Hij loopt op en neer, op zoek naar ….. ja wat? We rusten even en lopen daarna terug naar het Taarlose Veentje.

Het meertje ligt een beetje verscholen achter houten takken en een aarden wal. Alsof men dit “pareltje” wilt verbergen voor voorbijgangers. Als we onze weg vervolgen steken we een weg over en gaan even naar links om daarna een pad naar rechts in te slaan. We wandelen naar Loon. Onderweg steken we nog een doorgaande weg over waarna we een weiland met grazende Looner Limousinrunderen passeren. We komen in een buitenwijk van het dorp, waar we meteen linksaf gaan en het plaatsje alweer verlaten. Bij een bruggetje stoppen we even, we kijken uit over het dal van het Loonerdiep .

“Dal” is misschien een groot woord, maar er zijn toch duidelijk hoogteverschillen waar te nemen. Even verder verlaten we de asfaltweg en gaan verder over een zandpad. We komen bij hunebed D16, het laatste van onze wandeltocht in Drenthe. Het is nagenoeg compleet en in goede staat.

Vanuit dit hunebed wandelen we verder naar het natuurgebied Kampsheide, dat eigendom is van de stichting Het Drentse Landschap. Via een veerooster betreden we het gebied en lopen we langs een ven. Vervolgens passeren we in een heideveld enkele grote grafheuvels. We verlaten dit fraaie natuurgebied over een ander veerooster waarna we via een zandpad en een fietspad bij een bruggetje komen. Achter deze brug gaat de route verder over een houten vlonder die dwars door een “zompig” heidegebied loopt. Het vlonderpad eindigt bij het Poepenhemeltje, en dit klinkt bekend.

Hier waren we de eerste etappe van deze tocht ook. Er zouden restanten liggen van een kleine vierkante schans die in 1672 zou zijn gebouwd. Helemaal zeker is men daarover niet. Later zou de schans hebben gefungeerd als schuilplaats voor Duitse seizoenarbeiders ( “Poepen”).

Anderen zijn van mening dat hier vroeger een tuinhuisje heeft gestaan van het landgoed Vredeveld (wat later Valkenstijn werd genoemd, zie eerste etappe). Een historisch plekje dus, dat is duidelijk.

Van hier uit wandelen we eerst een stuk door een bos, waarna we eerst een groene strook oversteken en daarna bij een bruggetje een fietspad. We komen op een bospad; even later steken we een weg over en komen in een klein park dat we doorkruisen. Op het einde betreden we opnieuw een bos. Dit is het Amelterbos, een van de grotere bossen in  de stad Assen. We wandelen over brede paden, totdat we bij een woonwijk komen.. Hier gaat de tocht verder over trottoirs. De stilte is voorbij. We wandelen in de richting van het centrum. Nadat we onder enkele viaducten zijn gelopen komen we in de Rolderstraat. We gaan verderop linksaf en wandelen langs enkele terrassen die in tegenstelling tot 5 maanden geleden er helemaal verlaten bij liggen. Het Covid-19 virus heeft de wereld nog steeds in zijn greep. De horeca is gesloten. Maar er schijnt licht aan de horizon; in het begin van deze week werd bekend gemaakt dat er een vaccin is ontwikkeld dat goede testresultaten heeft.

We kopen een kop koffie bij een eetcafé dat “koffie to go” heeft. Krijgen we toch nog iets warms binnen. Daarna gaan we naar het beeldje van Bartje kijken, ongetwijfeld de bekendste Drentenaar.

Met zijn uitspraak “Ik bid nie veur brune bonen” veroverde hij heel Nederland.

De wandeling van vandaag en ook de Loop langs de hunebedden eindigt bij het Drents Museum. We nemen de bus terug naar het hotel waar onze auto nog staat. We rijden vervolgens meteen naar huis. Morgen wacht Nederland een “spannende” dag, vanwege de corona-crisis komt Sinterklaas op een geheime plek aan in Nederland. Als dat maar goed gaat…… 

Meer foto's:

Lees verder   Nawoord