Assen - Gasteren

2 juni 2020

Gisteren ( 1 juni) werd het weer toegestaan om café’s, restaurants en terrassen te openen, zij het met de voorgeschreven 1,5 mtr afstand voor iedereen ( behoudens personen uit één huishouden).

We vertrokken rond het middaguur en reden met de auto naar Assen. Het was even wennen aan de maximum toegestane snelheid van 100 km/uur. Deze verlaging van de maximum snelheid ( overdag) heeft tot doel de stikstofuitstoot te verlagen. Een milieumaatregel dus. ’s Avonds bezochten we het centrum van Assen.

Tiny staat als eerste op. We willen op tijd ontbijten en vroeg aan de wandeling beginnen, want er is een warme dag voorspeld. In het hotel worden de  corona-voorschriften goed nageleefd. De tafeltjes in de ontbijtzaal staan ruim van elkaar af, het ontbijt staat geserveerd op een extra bijzettafeltje.

Om ca. 09:00 u gaan we met de bus ( mondkapje verplicht!) naar het centrum waar bij het Drents museum aan de Kloosterstraat de wandeling begint. De route heeft geen markeringen, we moeten de beschrijving ( met kaarten) in het boek volgen. Daar hebben we enige ervaring in, al ging het in verleden wel eens mis, zoals 2 jaar geleden in Italië. We lopen in de richting van het station, maar gaan zo’n 100 mtr voor het eind van de weg linksaf. Deze niet zo fraaie weg volgen we tot aan een drukke weg. Hier nemen we het voetpad naar rechts en gaan we onder enkele viaducten door. Daarna verlaten we via een opgang deze weg en komen we in een woonwijk in het oostelijk gedeelte van de stad. Veel straten zijn naar vogels genoemd: Buizerdstraat, Mezenlaan, Pellikaanstraat en het leuke project Waterhoen dat op een eiland is gerealiseerd.

We komen bij het landgoed Valkenstijn. Het landgoed was vroeger een havezate ( versterkte boerderij) en heette destijds Vredeveld. In 1816 kwam het landgoed in het bezit van de toenmalige gouverneur van Drenthe, Petrus Hofstede. In 1842 kocht Augustinus van Valkenstijn het landgoed en woonde er met zijn vrouw Louise Aubrey d’Arancey.

Louise stierf in 1871 en werd begraven in de tuin van het landgoed. Augustinus overleed in 1882 en werd in het graf ( zie bovenstaande foto) bijgezet. In 1966 werd het landhuis dat toen erg vervallen was afgebroken.

Het landgoed is nu een groene oase in de stad met wandelpaden en bruggetjes. We verlaten Valkenstijn en steken een asfaltweg over. We komen weer in een groene zone. Het pad leidt naar links. Op het einde moeten we naar rechts en dan staan we aan de rand van de stad. We gaan even naar rechts en nemen dan een pad over de akker. Dit pad eindigt bij een verharde weg die we schuin oversteken. In een weiland staan enkele zwarte runderen. We lopen onder een stralende zon in een landschap dat voornamelijk bestaat uit akkers met aardappelen en bieten. Langs de paadjes stromen kleine beekjes, en er bloeien ook volop margrieten. We bevinden ons in het nationaal park “Drentshe Aa”. Na enkele bochten steken we het Deurzer Diep over en zien we bij een klein bosje een groot ooievaarsnest, en warempel, er zitten ook jongen in. 

Er volgt natuurlijk een fotosessie. Verder lopend nemen we bij een splitsing de linkse afslag ( na enige discussie). Dit pad volgen we tot aan een verkeersweg waar op de hoek een eetcafé ligt: de Aanleg. Een mooi tijdstip voor een pauze. Koffie/cappucino en voor beiden een heideplag. De heideplag blijkt gevuld brood te zijn. Alie en Harry zijn gastvriendelijke mensen.

Na de pauze gaan we verder met de wandeling door het gebied van de Drenthse Aa. We steken de weg over en lopen vervolgens over een vlonder. Op het het eind gaan we naar rechts. We volgen het Deurzer Diep die rechts van ons stroomt. Bij een informatiezuil ( Poepenhemeltje!) gaan we weer naar rechts over een houten vlonder. We steken een brug over en komen op een fietspad. Hier zijn veel mensen op de been, logisch met dit weer. En na die “lock-down”. We blijven de oude spoordijk volgen en nemen daarna een korte afslag naar Balloo. We zijn maar kort in dit dorp, bij de zorgboerderij “de Ballohoeve” gaan we naar rechts. Daarna nemen we een pad tussen meidoornheggen. We naderen  Rolde. In dit dorp lopen we naar de Jacobuskerk. Dit kerkgebouw stamt uit de 15e eeuw, maar rond het jaar 900 stond hier al een houten kerk. We gaan naar binnen. 

Wat opvalt is dat de kerk vrij sober is. Witte muren, maar met een mooi groen houten plafond dat gedragen wordt door bruine balken. Het koor heeft gebrandschilderde ramen, vervaardigd door de bekende Limburgse glazenier Joep Nicolas. We verlaten de kerk en via het kerkhof lopen we naar een ander " kerkhof" dat meer dan 5000 jaar oud is. We komen bij hunebed D18.

Het ligt er “steriel” bij. Dit in tegenstelling tot het nabijgelegen hunebed D17 dat er rommelig uitziet, de dekstenen liggen niet allemaal op hun oorspronkelijke plaats.

Maar het contrast tussen beide graven maakt het als samenstel ook weer mooi. Wij wandelen verder. Via enkele paden door akkers passeren we het gebied “de Slokkert” en komen we in het Balloërveld. Een voor Nederlandse begrippen immens heideveld met zandverstuivingen en grafheuvels. 

Het wandelen valt niet mee, soms is het “baggeren” door het zand onder de felle zon. Maar de omgeving is natuurlijk geweldig, stil en verlaten, we komen slechts een enkele wandelaar tegen. 

We passeren nog een lieflijk klein veenmeertje. Alleen de bekende schaapskudde missen we.

Maar ook hier komt een einde aan. Vlak voor een asfaltweg gaan we rechtsaf over een houten vlonder. We komen op een parkeerplaats waar we even pauzeren. Daarna volgen we het pad langs de asfaltweg, die we iets verderop over steken. Vervolgens nemen we een brug over het Gasterensche Diep en gaan we linksaf. We volgen het beekje dat links van ons stroomt. Bij een kruising van paden gaan we rechts om vervolgens vlak vóór enkele huizen links te gaan. We komen bij de ijsbaan van Gasteren, die er als een rustige grote vijver bij ligt. Tijdens de winters van de laatste jaren zal er niet veel geschaatst zijn. Hier gaan we over een smal paadje naar rechts en komen uiteindelijk op een verharde weg uit die ons naar Gasteren brengt. De route van vandaag eindigt bij de Pannenkoekenboerderij. En wij hebben wel zin op een pannenkoek na deze mooie tocht.

Met de bus gaan we terug naar ons hotel. ’s Avonds gaan we weer naar het centrum van Assen om op een terras ( met gepaste afstand) iets te eten. Het wordt Italiaans! 

Meer foto's:

Lees verder   Gasteren - Westlaren