Annen - 't Nije Hemelriek

26 juni 2020            

We staan weer vroeg op, en omdat de bushalte "aan de brink" pal naast ons hotel ligt zijn we gauw in Annen. We willen op tijd beginnen aan de wandeling, enerzijds vanwege de vermelde hitte en ook omdat we vanavond weer naar huis rijden. Wat toch een ritje van ruim 3 uur is.

Achter het hunebed is een hekje waarachter we een smal paadje nemen dat naar links loopt. Dit paadje wordt later een asfaltweggetje. Op het eind hiervan gaan we naar rechts. Even later lopen we langs de dorpsrand van Annen, rechts de landerijen en links mooie woningen. Bij een rotonde gaan we naar rechts en lopen we  onder de N34 door. Achter dit viaduct nemen we een zandweg naar rechts waarna we even later uitkomen op een heideveld.

We volgen een paadje naar links door het kleine natuurgebied. Rechts van ons achter het heidegebied ligt het Kniphorsterbosch. Op het einde gaan we eerst naar links en dan weer naar rechts over een smal bospaadje. Bij een zandpad gaan we linksaf langs een heg. Achter de heg bevindt zich een groot kerkhof, met eeuwenoude familiegraven en een laan met bomen.

Zo’n oud kerkhof dat toch een bijzondere sfeer uitstraalt. Nadat we heel even rondgekeken hebben gaan we verder, we zijn in Anloo. Boven de huizen zien we de kerktoren van de Magnuskerk. De kerk is een van de oudste gebouwen van Drenthe, al zijn de hunebedden natuurlijk véél ouder ( maar zijn dit gebouwen?).

We verlaten Anloo en komen in akkergebied. We lopen tussen velden met graan en vooral ook aardappels. Het valt Tiny op dat de aardappels verschillende kleuren bloei hebben: wit maar ook paars. Zouden de aardappels met paarse bloei ook paars zijn? Jack moet het antwoord schuldig blijven: “Geen idee, zoeken we op”.

We naderen het Landgoed Terborgh. Als we het bos binnenwandelen volgen we het pad rechtdoor, de oorspronkelijke route is op verzoek van de familie Everts gewijzigd omdat die langs de privé-begraafplaats van deze familie leidde. De familie stichtte het landgoed en breidde het uit tot meer dan 200 ha. Tegenwoordig is het grootste deel eigendom van Staatsbosheer, maar de familie heeft toch nog steeds ruim 45 ha.

We komen bij hunebed D11, dat op een stil plekje tussen bomen gelegen is. In de nabijheid van het hunebed liggen ook enkele grafheuvels met urnen die stammen uit de late bronstijd.  Vanuit het hunebed leidt een pad naar het “Pinetum”. Dit Pinetum is een park waar de familie Everts bijzondere naaldbomen uit de hele wereld liet aanplanten.

Na een kort bezoek gaan we verder, en de route in het boekje volgend verlaten we uiteindelijk bij een akkerveld het bos. Bij een zandweg gaan we naar rechts. Het pad maakt een bocht en loopt door een klein bosje. Na een stukje verharde weg volgen we weer een zandpad dat uitkomt op een T-kruising. Jack ziet rechts een aantal bomen met daartussen: hunebed D12.

Dat hadden ze toch beter kunnen aangeven. Of hebben we toch iets gemist? We lopen er naar toe en zien dat het maar een klein hunebed is, maar toch.

Na een korte pauze lopen we door naar een buitenwijk van het dorpje Eext. Vóór de eerste huizen nemen we een klein paadje dat achter langs de fraaie woningen loopt. Bij een verharde weg gaan we rechtsaf en vervolgens links. In een bocht zien we een heuvel, daarnaast enkele bomen en een grote kei. Vreemd, hier moet een hunebed liggen, het zal toch niet alleen die grote kei zijn? Waar een man, gewapend met een fototoestel en grote lens, voortdurend foto’s van ligt te maken. Jack “beklimt” het heuveltje en ziet dan hunebed D13. Een bijzonder hunebed, het enige dat als een soort grafkelder gevonden is.

Er is nog iets te zien van een soort trapje dat naar het ondergrondse graf leidde. Dit hunebed wordt derhalve ook wel de Eexter Grafkelder genoemd.

Na het bezoek aan dit hunebed gaan we bij de verharde weg rechtsaf. We lopen onder een viaduct door en zo’n 400 mtr verder komen we bij het grote hunebed D14.

Het is ca 18 mtr lang, en ligt in het veld. Onder de fel schijnende zon ligt het er vandaag warmpjes bij.

Hier eindigt de 4e etappe van het boekje, maar vanwege de aansluiting op het openbaar vervoer hebben we besloten nog enkele kilometers van de volgende etappe te lopen. Bij de Eexterhalte, waar vroeger een treinstationnetje lag, nemen we een korte koffiepauze. Daarna gaan we verder. We steken het spoor over, links en rechts liggen zo’n 20 mtr rails. Dus meer dan 100 mtr aan spoorstaven ligt er niet, vreemd. We verlaten de weg en over een fijn pad lopen we door een fraai bos.

De zon schittert tussen de kruinen van de bomen. Bij een meertje houden we rechts aan en steken een heideveldje over. Daarna gaan we voor een akker naar links en voor een volgend meertje weer naar rechts over een graspad. Dit pad komt uit bij een 6-sprong. Hier nemen we een pad dat ons naar de bosrand leidt, waar we rechtsaf slaan.

Dit lange pad volgen we tot aan recreatieplas ’t Nije Hemelriek waar het ontzettend druk is. De toch wel grote parkeerplaatsen zijn overvol. Auto’s staan op plekken waar het verboden is. Maar ja, het is prachtig weer, en we mogen ondanks de corona toch weer wat meer. 

Water, strand, vertier. Die 1½ mtr wordt steeds meer geschonden. Onze tocht eindigt hier.

We lopen naar de bushalte N34 Gasselte waar we de bus terug naar Zuidlaren nemen. Met 2 keer overstappen. Rond 20:00 u zijn we terug in Limburg. 

Meer foto's:

Lees verder   't Nije Hemelriek - Borger