Noord-Sleen - Meppen

14 september 2020       

We arriveren met de bus in Noord-Sleen en lopen over de Middelesweg in noordelijke richting naar een bos in het Sleenerzand. Bij het bos aangekomen verlaten we de weg en gaan rechts. Na een huisje dat langs de bosrand ligt maken we een scherpe bocht naar links en volgen we een pad dwars door het bos. Een mooi bos volgens Tiny. Het is even na half tien, de nog prille zonnestralen doorklieven de takken van de bomen en schijnen op de struiken die bedekt zijn met ochtenddauw. 

Een wonderbaarlijk "gezicht".

Het pad eindigt bij de Kibbelkoele, een meertje dat ontstaan is door zandwinning. Het is hier rustig op de vroege morgen. We volgen een pad links langs het water. Aan de overkant verlaten we het meertje en gaan verder over een fietspad naar links. We steken een asfaltweg over en gaan vervolgens bij het eerste kruispunt rechtsaf. Dit pad leidt ons langs enkele grafheuvels. We lopen verder door het bos en komen bij een informatiebord: we naderen het bijzondere hunebed D49.

Het hunebed heeft als bijnaam Papeloze Kerk. Deze bijnaam stamt uit de 16e eeuw toen hier “illegaal” protestantse kerkdiensten werden gehouden. Zonder een katholieke priester ( een “paap”).

Het is een hunebed dat er anders uitziet dan diegenen die we al bezochten. Het is op een aparte manier gereconstrueerd om een beter beeld weer te geven van de functie; en hoe ze er uit hebben gezien toen ze gebouwd werden. 

Het hunebed is gedeeltelijk voorzien van een zandheuvel waaronder een grafkelder zo goed als mogelijk gerealiseerd ( of nagebootst) is. Uiteraard wil Jack wel weten hoe dat er uit ziet onder die heuvel, dus kruipt hij via de "toegang" onder de dekstenen. 

Inderdaad, onder de heuvel is de grafkelder, deze heeft men afgeschermd met een ijzeren hekwerk.  Er is goed te zien dat de ruimtes tussen de draagstenen opgevuld werden met stopstenen. Zo ontstond een ruimte met een breedte van ca. 1,5 mtr. De lengte varieerde van ca. 4 tot wel 20 mtr, afhankelijk van het aantal draagstenen. Als Jack iemand ziet lopen naast het hunebed denkt hij dat dit Tiny is en roept haar om een foto te maken. Het blijkt echter een andere mevrouw te zijn die schrikt bij het horen van een stem vanonder het graf. Dacht ze aan de wederopstanding van een hunebedbouwer? Jack verontschuldigt zich, dit was niet de bedoeling. Al was het ook wel een beetje grappig.

We gaan verder door het bos en komen bij een klein heideveld. Ook hier zijn de planten en struiken nog grotendeels verscholen onder de dauw. Na dit heideveldje volgt een stukje bos, en dan passeren we de Galgenberg. 

De Galgenberg is een grafheuvel uit ca. 1200 v. Chr. Rond de heuvel plaatste men een krans van palen, waarmee men aan gaf dat de doden met rust moeten worden gelaten.

Vanuit de Galgenberg lopen we door het bos naar de drukke N381. Via een tunnel lopen we onder deze verkeersweg door. Aan de overzijde lopen we nog even door een bos. Het pad eindigt bij een verharde weg die tussen akkers loopt. We volgen deze weg naar links en steken zo’n 500 mtr verder een verkeersweg met fietspad over. Vervolgens volgen we een pad naar rechts tussen bomen. Er hangen veel vogelhuisjes aan de bomen, ze hebben zelfs een nummer. Maar er zit geen logica in de nummering, ze gaan ( bijvoorbeeld) van 200 naar 140 en dan naar 96. Tiny - als voormalige postbezorgster - merkt dus terecht op dat er veel nummers ontbreken. Jack reageert als volgt:” Die anderen zijn verhuisd”. Nadat we het natuurgebied de Stroeten hebben gepasseerd eindigt ons pad bij een T-kruising. We gaan even naar rechts omdat daar een informatiebord over de “Prinses van Zweeloo” staat. Archeologen vonden in 1952 hier het graf van een vooraanstaande dame. Er lagen oa. grote glazen kralen in, evenals een snoer van barnstenen kralen en een vergulde bronzen speld. Of de dame echt een prinses was?

We lezen vluchtig de tekst op het bord maar zijn weer snel weg, omdat het er wemelt van vliegende wezendjes. In een mum van tijd zitten ze op ons. Dus vluchten we gauw en gaan we terug naar de weg.

In een flauwe bocht zien we een transparant bord met een gedicht over dezelfde prinses. Het is in het Drenths dialect geschreven. Op de achtergrond van de foto is het plaatselijk kerkje te zien.

We lopen door naar dit oude kerkje van Zweeloo en komen in het dorpje. Hier passeren we enkele oude gebouwen. Bij een zandpad gaan we linksaf en vervolgens nemen we het eerste paadje naar rechts. We komen bij een bruggetje over het riviertje de Westerstroom, dat aan de rechterzijde van de brug nog Aalderstroom heet. Het is ons inmiddels wel duidelijk dat riviertjes in Drenthe vaak een andere naam krijgen. Zoals bijvoorbeeld de Drenthse Aa!

We komen weer op een verharde weg en blijven deze volgen. Bij een Y-splitsing houden we links aan en komen in Oud-Aalden. Dit is werkelijk een prachtig oud historisch buurtschap. 

Mooie  vakwerkhuizen met rieten daken en boerderijen met erven rondom een brink. Alsof je eeuwen terug in de tijd gaat.

We verlaten Oud-Aalden bij een verkeersweg die we oversteken en komen bij een molen. 

Hier houden we een korte pauze. Daarna wandelen we tussen de landerijen naar Meppen. Ook hier zien we veel vakwerkhuizen. Bij de brink eindigt de wandeling van vandaag die werkelijk heel mooi was.

Het is 13:45 u. Met de bus gaan we terug naar Emmen.

Meer foto's:

Lees verder   Meppen - Wijster