Norg - Rhee

12 november 2020   

Als vandaag en morgen alles volgens planning verloopt is dit ons laatste uitstapje van het jaar naar Drenthe. We verblijven in Assen, in hetzelfde hotel als 5 maanden geleden toen we startten met de wandeltocht langs de hunebedden. In Amerika is Joe Biden winnaar van de presidentsverkiezingen, maar volgens de zittende president hebben de Democraten vals gespeeld en de zaak besodemieterd. Er zijn inmiddels verschillende rechtszaken aangespannen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Het is ongeveer 09:30 u als we in Norg aankomen. De weersvoorspellingen waren enigszins onzeker, het zou een beetje kunnen gaan regenen. Nou, het kwartje is voor ons op de verkeerde kant gevallen. Het regent behoorlijk, dus voor de eerste keer in deze tocht moeten we de plastic capes aan doen. Op zich is dat niet zo erg, maar omdat de route niet gemarkeerd is hebben we het boekje nodig. En dat is helaas niet geplastificeerd.

Vanuit het nieuwe “busstationnetje” ( vorige week waren ze nog hard aan het werk) beginnen we de wandeling bij de straat genaamd Zandvoort. Deze weg blijven we volgen, ook als het een zandpad wordt. We hebben inmiddels Norg verlaten en gaan linksaf over een pad tussen de akkers.

Aan onze linker kant ligt een klein meertje. De watervogels hebben zo te zien geen problemen met de regen. Jack wel, hij probeert het wandelboekje droog te houden onder de cape. En als we het moeten raadplegen voor de route komt Tiny met de paraplu. Maar lezen valt ook niet mee, de bril is nat, het is allemaal een beetje omslachtig. Maar we houden moed, in het verleden hebben we het ook gered. We verlaten het pad en lopen in de richting van Westervelde. Aan de rand van dit kleine dorp ligt het eerste hunebed dat we vandaag bezoeken.

Hunebed D2 ligt in de nabijheid van een boerderij. Het is niet meer compleet, 2 dekstenen ontbreken. We lopen terug naar het pad en gaan verder door een bos: het Norgerholt. Een bijzonder bos dat bestaat uit oude eikenbomen en daartussen hoge hulstbomen. Het schijnt één van oudste bossen van Nederland te zijn. Maar het is niet groot, we wandelen over met bladeren bezaaide paden, steken een doorgaande weg over en verlaten even later dit “oerbosje”. We wandelen weer in een gebied met voornamelijk akkers.

Over brede paden tussen de landerijen doorkruisen we zigzaggend het veld totdat we bij een zandweg met een verhard fietspad  komen. Hier gaan we naar rechts. Het is inmiddels gestopt met regenen. De zandweg gaat over in een verharde weg die we even later verlaten. We wandelen naar het Westerveen, een waterplas waar in de 2e wereldoorlog dwangarbeiders in opdracht van de bezetters grachten moesten uitgraven.

Deze moesten oa. als bluswaterreservoir dienen voor een vliegveld. De oorlog was echter al voorbij voordat het vliegveld gereed was. We lopen in een halve boog om het meertje en wandelen dan in de richting van het dorpje Peest. We krijgen niet veel te zien van dit dorpje dat al vermeld werd in de late middeleeuwen. We gaan verder in noordoostelijke richting, over een onverhard pad langs bomenrijen, weilanden en akkers. Na ongeveer 2 km verlaten we dit pad en gaan verder over een graspad. Via een dam steken we vervolgens het Oostervoortsche Diep over. Dan komen we weer in een bos. In dit bos gaan we bij de eerste kruising rechtsaf. Dit pad leidt ons naar het Noorsche Veld, een groot heidegebied waar veel archeologische vondsten zijn gedaan. We zien een leuke picknickplaats en besluiten hier te pauzeren. Aan de rand van het veld staan een paar runderen die ons uitnodigend aankijken. Ja, we zullen ze straks toch moeten passeren. Terwijl we de inwendige mens versterken komen 2 trimmende dames voorbij. Zonder enige problemen rennen ze langs de dieren. Dat moet ons toch ook lukken. We gaan verder en betreden via een wildrooster het natuurgebied.

Inderdaad, de runderen hebben geen aandacht voor ons. Over een fietspad doorkruisen we het veld en passeren enkel grote grafheuvels. We verlaten het veld en nemen een fietspad naar links. Dit fietspad wordt een verharde weg; we komen bij het 2e hunebed van de dag. 

Hunebed D5 is niet helemaal uitgegraven, het ligt grotendeels in een kuil. Of is de dekheuvel niet helemaal afgegraven? Maar het is toch goed zichtbaar. Verder lopend komen we in een klein bos, we bevinden ons in de Zeijer Strubben. Hier is het prettig wandelen, over kronkelende paadjes met een zachte ondergrond. Plots staan we voor een oorlogsmonument. Het staat er ter gedachtenis aan 2 verzetslieden die hier werden gefusilleerd in september 1944. Een vrouw en een man. We staan er even bij stil, Drenthe heeft veel van deze monumenten. We gaan verder en verlaten het bos via een verharde weg. In het open veld ligt de oogst langs het weggetje. We zien bergen aardappelen en suikerbieten.

Als we naar rechts gaan zien we een veentje met een tjasker, oftewel een kleine windmolen. Een idyllisch plekje, we houden er een korte pauze en staren naar het kalme water. Vervolgens gaan we verder over een smal pad dat eindigt achter een bomenrij. Hier gaan we naar links. We blijven rechtdoor lopen totdat we bij een brede sloot komen. Deze volgen we ook naar links. We passeren het voormalige haventje van Zeijen, dat enige jaren geleden gedempt is. Jammer, zo’n haventje heeft toch iets. Verder lopend steken we een weg over. Het laatste gedeelte van de wandeling gaat over een verharde weg tussen landerijen.

De lucht is bijna helemaal opgeklaard. We lopen door tot Rhee, een buurtschap ten noorden van Assen. Hier eindigt de wandeling onder een blauwe hemel bij de bushalte langs de drukke Asserstraat. 

Meer foto's:

Lees verder   Rhee - Assen