Свята-Мікалаеўская царква вёскі Дубна

Царква ў Дубна

Будаўніцтва новага храма пачалося ў 50-х гадах 19 стагоддзя. Для гэтага выбралі пашынае месца на заходняй ускаріне вёскі. Вакол гэтай царквы склалася такая легенда. Нейкі ўкраінскі памешчык ўсё сваё жыццё няшчадна рабаваў сялян. Калі захварэў і адчуў блізкую смерць, вырашыў акупіць свае грахі праз пабудову царквы ў вёсцы Дубна. Яго воля была выканана. Толькі пабудавалі яе не на Украіне, а ў беларускім сяле над Нёманам. Вінаватых у гэтым судзілі, а галоўны інжынер будаўніцтва пакончыў жыццё самагубствам. Сапраўды, у Ровінскай вобласці Украіны ёсць населены пункт Дубна. Там маецца царква, якая паўтарае царкву нашай вёскі. Хто яго ведае, як магло так здарыцца, што цэрквы падобныя! Калі прытрымлівацца легенды, то за пяць ці больш гадоў, на працягу якіх будавалася царква ў Дубна, можна было б агледзецца, што храм узводзіцца не ў месцы прызначання. Тым больш, як сцвярджаюць, цэглу ў Дубна вазілі з Вільні. Хутчэй за ўсе верагодна наступае: праект той царквы найбольш быў прывабны і распаўсюджаны, таму атрымаў прызнанне, дасягнуў і Беларусі.

Як сцвярджаюць царкоўныя дакументы, царква была пабудавана з цэглы ў 1854 годзе. Царква асвенчана ў імя Святога Мікалая. Гэта помнік архітэктуры рэтраспектыўнага рускага стылю. Па аб’ёмна-прасторавай капазіцыі – цэнтральна-сіметрычная. Асноўны кубападобны аб’ём накрыты 4-схільным дахам і завершаны цыбулепадобнымі купаламі. Асноўны аб’ём па вуглах фланкіруюць 4 вежы – званіцы. Дамінуючы элемент капазіцыі – галоўны светавы барабан. Адментная рыса інтэр’ера – вузкая галерэя хору, значна павышаная салея ў алтарнай частцы ўтварае два клісара, злучанай з усходняй парай вежаў-званіц. У пластыцы зрама выкарыстана рыса класізму (ордэрная сістэма, франтоны, парапеты) і старажытнаруская дойлідства (кілепадобныя нішы, цыбулепадобныя купалы).