ແຄນມົ້ງ

ໃນສະໄໝແຕ່ກີ້ ແຕ່ກ່ອນ ຄົນເຮົາບໍ່ຈັກເຈັບ, ບໍ່ປ່ວຍ ແລະບໍ່ຮູ້ຄວາມຕາຍ ແຕ່ຄົນມີຄວາມຕ້ອງການຢາກຕາຍ  ເມື່ອເຂົ້າປ່າພົບເຫັນສັດຕາຍກໍເລີຍນໍາຊາກສັດຕາຍກັບມາບ້ານ ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ນໍາເອົາທ່ອນກົກຊາມາມັດເຂົ້າກັນ ແລ້ວນໍາມາເປົາໃຫ້ເກີດສຽງ ແລະຊອກເປືອກໄມ້ນໍາມາຕີເປັນກອງ ຕີກອງເກົ້າບາດມີເກົ້າສຽງດັງຂຶ້ນໄປເທິງສະຫວັນ ເຮັດໃຫ້ພະຍາຟ້າ, ພະຍາແຖນໄດ້ຍິນສຽງເນື່ອງນັ່ນນັ້ນ. ຈຶ່ງເກີດຄວາມສົງໄສວ່າເມືອງລຸ່ມເກີດຫຍັງຂຶ້ນ ຈຶ່ງໄດ້ແຕ່ງໃຫ້ແມງວັນ, ແມງມີ່ ແລະແມງເຜິ້ງລົງມາກວດເບິ່ງວ່າ ມີເຫດການຫຍັງເກີດຂຶ້ນ, ພາຍຫຼັງການກວດກາແລ້ວກໍໄດ້ກັບໄປລາຍງານວ່າ: ຄົນຕ້ອງການຕາຍແຕ່ບໍ່ມີຍັງເຮັດໄດ້ແຕ່ເອົາຊາກສັດຕາຍມາເຮັດໃຫ້ເນື່ອງນັ່ນ. ຕໍ່ມາຜີຟ້າໄດ້ປ່ອຍພະຍາດລົງມາເມືອງລຸ່ມ ແຕ່ພະຍາດລົງມາບໍ່ຮອດພື້ນດິນ ໂດຍຕິດຄ້າງຢູ່ປາຍໄມ້ໄດ້ເຈັດປີ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຜີຟ້າຈຶ່ງໄດ້ໃຊ້ຫອກຫຼາວແທງໃຫ້ພະຍາດລົງສູ່ດິນແລ້ວຕິດແປດຄົນ ຈຶ່ງເຮັດຄົນຮູ້ເຈັບປ່ວຍ ແລະຮູ້ຕາຍ ໃນເບື້ອງຕົ້ນ.ໃນສະໄໝຕໍ່ມາ ມີຊາວມົ້ງຄອບຄົວໜຶ່ງ ມີອ້າຍນ້ອງຮ່ວມກັນ 7 ຄົນ, ມາວັນໜຶ່ງຜູ້ເປັນພໍ່ໄດ້ເສຍຊີວິດ ບັນດາອ້າຍນ້ອງທັງ 7 ຄົນ ຕ້ອງການຈັດພິທີງານສົບ ເພື່ອເປັນກຽດໃຫ້ຜູ້ເປັນພໍ່ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດແນວໃດ ຈຶ່ງໄປຂໍຄໍາປຶກສານໍາຜີຟ້າ, ຜີແຖນຊີຍີ, ແຖນຊີຍີໄດ້ແນະນໍາໃຫ້ອ້າຍນ້ອງທັງ 7 ວ່າ: ຄົນໜຶ່ງໄປຫາໜັງສັດເພື່ອມາຫຸ້ມກອງໄວ້ຕີ ແລະອີກ 6 ຄົນ ໃຫ້ໄປຫາເອົາລໍາໄມ້ໄຜ່ທີ່ມີຂະໝາດຄວາມຍາວບໍ່ເທົ່າກັນມາຄົນລະອັນ ໂດຍຮຽງໄປລໍາດັບຂອງອາຍຸແຕ່ລະຄົນ, ເມື່ອກະກຽມໄດ້ແລ້ວ ກໍແນະນຳໃຫ້ຄົນໜຶ່ງຕີກອງ ແລະໃຫ້ 6 ຄົນເປັນຜູ້ເປົ່າລໍາໄມ້ໄຜ່ຂອງໃຜລາວນັ້ນ ເປົ່າໃຫ້ເປັນເພງດຽວກັນ  ແຕ່ຕ້ອງເປົ່າປະສານເຂົ້າເປັນສຽງ, ເປົ່າຍ່າງວົນວຽນໄປມາອ້ອມຮອບເປັນຈັງຫວະ ແລະເຕັ້ນໄປພ້ອມ, ສ່ວນຄົນທີ່ຕີກອງກໍຕີໄປຕາມຈັງຫວະຂອງສຽງແຄນທີ່ເປົ່າ ພາຍຫຼັງພະຍາແຖນຊີຍີແນະນຳແລ້ວ, ອ້າຍນ້ອງທັງ 7 ຈຶ່ງໄດ້ປະຕິບັດ ຈັດພິທີງານສົບໃຫ້ຜູ້ເປັນພໍ່ຕາມຄໍາແນະນໍາດັ່ງກ່າວ, ຕໍ່ມາບໍ່ດົນໄດ້ມີອ້າຍນ້ອງຄົນໜຶ່ງຕາຍຈາກໄປ ຄົນເປົ່າແຄນບໍ່ມີ ຫຼື ບໍ່ຄົບຕາມຈໍານວນທີ່ເປົ່າລໍາໄມ້ໄຜ່ທັງຫົກ ທີ່ໄດ້ປະຕິບັດຜ່ານມາ,  ອ້າຍນ້ອງທີ່ເຫຼືອ 6 ຄົນ ຈຶ່ງໄດ້ໄປຂໍຄໍາປຶກສານໍາພະຍາແຖນຊີຍີ, ພະຍາແຖນໃຫ້ລວມໄມ້ໄຜ່ທັງ 6 ລໍາເຂົ້າມາເປັນອັນດຽວກັນ ແລ້ວໃຫ້ຄົນດຽວເປົ່າ ເຫຼືອຈາກນັ້ນໃຫ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ກະກຽມອາຫານ ແລະອື່ນໆ ແຕ່ນັ້ນມາແຄນມົ້ງຈຶ່ງປະກອບມີລູກແຄນ 6 ລູກດ້ວຍກັນ ເຊິ່ງມັນເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ອ້າຍນ້ອງທັງ 6 ຄົນ, ສ່ວນເຕົ້າແຄນແມ່ນເປັນຕົວແທນໃຫ້ຜູ້ເປັນພໍ່, ນັບແຕ່ນັ້ນມາຄວາມໝາຍຂອງລູກແຄນມົ້ງຈຶ່ງມີຄວາມໝາຍ ກາຍເປັນຕົວແທນທັງໝົດໃຫ້ແກ່ການເຕົ້າໂຮມຄວາມຮັກແພງ ແລະຄວາມສາມັກຄີເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນຂອງຄອບຄົວຈົນເທົ້າທຸກວັນນີ້.